Πολιτικό ή Εθνικό κόστος;

Όπως έσκασε η χρεοκοπία ως συνέπεια αφρόνων πολιτικών (επί δεκαετίες) κατασπατάλησης (και λόγω διαφθοράς) του δημοσίου χρήματος, έτσι σκάει τώρα από προκλητική σε επιθετική η συμπεριφορά της Τουρκίας, με συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες, έπειτα από δεκαετίες αδράνειας, παθητικής αντιμετώπισης και "στρατηγικής ψυχραιμίας" της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ελλάδος.
Στην σωστή κατεύθυνση είναι η επίσπευση της απόφασης αναβάθμισης των F16, αλλά δεν είναι επαρκές μέτρο για το σύνολο των αναγκών της άμυνας της χώρας, (και σαν μήνυμα προς την Τουρκία).
Ο Ελληνικός στρατός πάσχει από ελλιπή επάνδρωση ακόμα και στις μονάδες 1ης γραμμής. Μικρή διάρκεια θητείας σημαίνει μικρή και ποιοτικά φτωχή εφεδρεία που είναι κρίσιμη για την πολεμική σύνθεση των μονάδων του στρατού.

Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση αντιλαμβάνονται την σοβαρότητα της νέας εχθρικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, ή νομίζουν ότι είναι μια παροδική κατάσταση;
Θα τολμήσει η νυν κυβέρνηση να αυξήσει την στρατιωτική θητεία, ή φοβάται το πολιτικό κόστος;
Τολμούν να προτείνουν την αύξηση της στρατιωτικής θητείας η αξιωματική αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα, ή σκέφτονται το δικό τους πολιτικό κόστος;
Η στρατιωτική ηγεσία, που έχει ακέραιη ευθύνη για την άμυνα της χώρας, θα απαιτήσει την αύξηση της στρατιωτικής θητείας, ή αρκείται στην διάλυση των ΚΕ (με την προβληματική ένταξη ΝΣ στις μονάδες 1ης γραμμής);
Το εθνικό κόστος το σκέπτεται κανείς;