‘Secret’ History of the Greek Crisis
Πριν από 8 χρόνια
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Άσυλο…… Ανιάτων Εγκεφάλων
Ο ατυχής Θεοδόσης Πελεγρίνης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε σχέση με την κατάληψη της Νομικής, τιμά την παράδοση την οποία υπηρετεί, κάνοντας ό,τι ακριβώς έκαναν σε ανάλογες κρίσεις και οι προκάτοχοί του: τίποτε.
Αλλά αυτό είναι το χρέος του• διότι η ευθυνοφοβία, η αποφυγή της σύγκρουσης με τις κομματικές οργανώσεις που εξαθλιώνουν το πανεπιστήμιο και ο πάση θυσία κατευνασμός τους είναι όλα μέρος της παράδοσης του θεσμού που υπηρετεί ο πρύτανης Πελεγρίνης. (Τουλάχιστον όπως κατάντησε ο θεσμός από το 1982 και ύστερα...)
Να συμφωνήσω ότι είναι, πράγματι, εξωφρενικό ο κύριος πρύτανης την Τρίτη να αποφεύγει να στείλει γραπτώς και ενυπογράφως την πρόσκληση στην Αστυνομία για να επέμβει,
Ενώ την Τετάρτη, σε συνέντευξη Τύπου, να προσκαλεί στο πανεπιστήμιο τον Αντιβασιλέα Ραγκούση, τη Μαρκησία νταλ' Αρα, τον δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και τον περιφερειάρχη Γ. Σγουρό, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, το οποίο χαρακτηρίζει «μεταναστευτικό».
Κατ' αρχάς, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την απλότητα των τρόπων και την προσήνεια του ανδρός, ο οποίος ευχαρίστως κάλεσε όλους αυτούς τους μεγαλοσχήμονες στο γραφείο του.
Να υποκλιθούμε, επίσης, στην ταπεινοφροσύνη του, λόγω της οποίας δεν θεώρησε απαραίτητη στη σύσκεψη και την παρουσία, λ. χ., του πρωθυπουργού της χώρας ή -γιατί όχι; - ακόμη και αυτού του Μπαν Κι Μουν!
Ο ρόλος του είναι τελετουργικός, είναι -τρόπον τινά- ένας ανεύθυνος άρχων, ο οποίος συμβολίζει τις εκάστοτε ισορροπίες, το modus vivendi των δύο συντεχνιών που διοικούν το πανεπιστήμιο:
- Το κατεστημένο των κομματικών οργανώσεων και
- Το κατεστημένο των καθηγητών.
Αυτοί οι δύο τα έχουν βρει μεταξύ τους εδώ και χρόνια, ώστε οι μεν να μην ενοχλούν τους δε και αμφότεροι να εξασφαλίζουν την ησυχία τους.
Αυτήν τη συναλλαγή, που εμποδίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης του πανεπιστημίου, εκπροσωπεί ο εκάστοτε πρύτανής του.
Αλλά αυτό είναι το χρέος του• διότι η ευθυνοφοβία, η αποφυγή της σύγκρουσης με τις κομματικές οργανώσεις που εξαθλιώνουν το πανεπιστήμιο και ο πάση θυσία κατευνασμός τους είναι όλα μέρος της παράδοσης του θεσμού που υπηρετεί ο πρύτανης Πελεγρίνης. (Τουλάχιστον όπως κατάντησε ο θεσμός από το 1982 και ύστερα...)
Να συμφωνήσω ότι είναι, πράγματι, εξωφρενικό ο κύριος πρύτανης την Τρίτη να αποφεύγει να στείλει γραπτώς και ενυπογράφως την πρόσκληση στην Αστυνομία για να επέμβει,
Ενώ την Τετάρτη, σε συνέντευξη Τύπου, να προσκαλεί στο πανεπιστήμιο τον Αντιβασιλέα Ραγκούση, τη Μαρκησία νταλ' Αρα, τον δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και τον περιφερειάρχη Γ. Σγουρό, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, το οποίο χαρακτηρίζει «μεταναστευτικό».
Κατ' αρχάς, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την απλότητα των τρόπων και την προσήνεια του ανδρός, ο οποίος ευχαρίστως κάλεσε όλους αυτούς τους μεγαλοσχήμονες στο γραφείο του.
Να υποκλιθούμε, επίσης, στην ταπεινοφροσύνη του, λόγω της οποίας δεν θεώρησε απαραίτητη στη σύσκεψη και την παρουσία, λ. χ., του πρωθυπουργού της χώρας ή -γιατί όχι; - ακόμη και αυτού του Μπαν Κι Μουν!
Ο ρόλος του είναι τελετουργικός, είναι -τρόπον τινά- ένας ανεύθυνος άρχων, ο οποίος συμβολίζει τις εκάστοτε ισορροπίες, το modus vivendi των δύο συντεχνιών που διοικούν το πανεπιστήμιο:
- Το κατεστημένο των κομματικών οργανώσεων και
- Το κατεστημένο των καθηγητών.
Αυτοί οι δύο τα έχουν βρει μεταξύ τους εδώ και χρόνια, ώστε οι μεν να μην ενοχλούν τους δε και αμφότεροι να εξασφαλίζουν την ησυχία τους.
Αυτήν τη συναλλαγή, που εμποδίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης του πανεπιστημίου, εκπροσωπεί ο εκάστοτε πρύτανής του.
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς….. Σοβιετικού Τύπου (E΄)
Η ιδεολογική κυριαρχία του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, σε διάφορες παραλλαγές, λειτούργησε σε όλη την διάρκεια της Μεταπολίτευσης ως πραγματική επίσημη ιδεολογία.
Όχι μόνον η πληθώρα μαρξιστικών ή μαρξιστογενών κομμάτων, γκρουπούσκουλων και παρεών αναπαρήγαγε μία μαρξιστική vulgata,
Αλλά και τα λεγόμενα αστικοφιλελεύθερα κόμματα διακατέχονταν από τον τρόμο των ίδιων τους των θέσεων και λειτουργούσαν σε ιδεολογικό επίπεδο απολογητικά έναντι της μαρξιστικής ρητορικής.
Τα γκουλάγκ συνιστούν ασφαλώς μία σοβαρή διαφορά ανάμεσα στο κράτος της Μεταπολίτευσης και την Σοβιετική Ένωση.
Χωρίς να υπάρχουν κυριολεκτικά τα γκουλάγκ, οι εξουσιαστές της Μεταπολίτευσης εφηύραν έναν άλλον τρόπο εξουδετέρωσης των αντισυστημικών στοιχείων (διανοουμένων, πολιτικών, επιστημόνων, ηθικών στοιχείων κλπ.):
- Οι αντιφρονούντες της Μεταπολίτευσης μπορούσαν να εκφράζονται ελεύθερα, να γράφουν ελεύθερα, να οργανώνονται ελεύθερα,
Αλλά η δραστηριότητά τους περιβαλλόταν από μία υγιειονομική ζώνη σιωπής, με ολοκληρωτικό αποκλεισμό τους από τα συστημικά (κρατικά και διαπλεκόμενα ιδιωτικά) ΜΜΕ, τα κρατικά πανεπιστήμια, τον δημόσιο βίο γενικώτερα, ώστε η φωνή τους να εκπέμπεται σε κενό.
Ταυτόχρονα, οι αντιφρονούντες λοιδορούνταν ως γραφικοί, αντικοινωνικοί, μη συνεργάσιμοι, ακραίοι, εθνικιστές, ουτοπιστές κλπ.
Έτσι το κράτος της Μεταπολίτευσης απέφυγε την θυματοποίηση και ηρωοποίηση των θυμάτων των γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και την μομφή του ολοκληρωτισμού.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Όχι μόνον η πληθώρα μαρξιστικών ή μαρξιστογενών κομμάτων, γκρουπούσκουλων και παρεών αναπαρήγαγε μία μαρξιστική vulgata,
Αλλά και τα λεγόμενα αστικοφιλελεύθερα κόμματα διακατέχονταν από τον τρόμο των ίδιων τους των θέσεων και λειτουργούσαν σε ιδεολογικό επίπεδο απολογητικά έναντι της μαρξιστικής ρητορικής.
Τα γκουλάγκ συνιστούν ασφαλώς μία σοβαρή διαφορά ανάμεσα στο κράτος της Μεταπολίτευσης και την Σοβιετική Ένωση.
Χωρίς να υπάρχουν κυριολεκτικά τα γκουλάγκ, οι εξουσιαστές της Μεταπολίτευσης εφηύραν έναν άλλον τρόπο εξουδετέρωσης των αντισυστημικών στοιχείων (διανοουμένων, πολιτικών, επιστημόνων, ηθικών στοιχείων κλπ.):
- Οι αντιφρονούντες της Μεταπολίτευσης μπορούσαν να εκφράζονται ελεύθερα, να γράφουν ελεύθερα, να οργανώνονται ελεύθερα,
Αλλά η δραστηριότητά τους περιβαλλόταν από μία υγιειονομική ζώνη σιωπής, με ολοκληρωτικό αποκλεισμό τους από τα συστημικά (κρατικά και διαπλεκόμενα ιδιωτικά) ΜΜΕ, τα κρατικά πανεπιστήμια, τον δημόσιο βίο γενικώτερα, ώστε η φωνή τους να εκπέμπεται σε κενό.
Ταυτόχρονα, οι αντιφρονούντες λοιδορούνταν ως γραφικοί, αντικοινωνικοί, μη συνεργάσιμοι, ακραίοι, εθνικιστές, ουτοπιστές κλπ.
Έτσι το κράτος της Μεταπολίτευσης απέφυγε την θυματοποίηση και ηρωοποίηση των θυμάτων των γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και την μομφή του ολοκληρωτισμού.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς….. Σοβιετικού Τύπου (Δ΄)
Η ποινικοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας αποτελεί κοινό σημείο του σοβιετικού με το ελληνικό μεταπολιτευτικό μοντέλο.
Με την λεπτή διαφορά ότι στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα:
- Δεν αποτελεί απλώς αντικείμενο ιδεολογικής απέχθειας (ενάντια στα αφεντικά, τον ιμπεριαλισμό και τα εγχώρια όργανά του, τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό κλπ.),
- Αλλά συνοδεύεται και από χλεύη έναντι των κορόϊδων που εργάζονται σκληρά και προκόβουν στον ανταγωνιστικό κόσμο της ελεύθερης αγοράς,
- Ενώ θα μπορούσαν να τακτοποιηθούν και να σιτίζονται σε κάποιο κρατικό πρυτανείο καλλιεργώντας τις κατάλληλες διασυνδέσεις (και βεβαίως με τις απαιτούμενες αντιπαροχές και δεσμεύσεις υποτέλειας).
Αλλά και ο συρρικνωμένος και προβληματικός ιδιωτικός τομέας της Ελληνικής οικονομίας βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης-ομηρείας από το κράτος,
- Μέσω των μηχανισμών της γραφειοκρατίας-διαφθοράς, των κρατικών προμηθειών, της μη πληρωμής των κρατικών προμηθευτών κλπ.
Στην ουσία η ιδιωτική οικονομία περνάει από το κράτος-πολιτικό σύστημα-κομματικό σύστημα-κομματικό συνδικαλισμό.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Με την λεπτή διαφορά ότι στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα:
- Δεν αποτελεί απλώς αντικείμενο ιδεολογικής απέχθειας (ενάντια στα αφεντικά, τον ιμπεριαλισμό και τα εγχώρια όργανά του, τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό κλπ.),
- Αλλά συνοδεύεται και από χλεύη έναντι των κορόϊδων που εργάζονται σκληρά και προκόβουν στον ανταγωνιστικό κόσμο της ελεύθερης αγοράς,
- Ενώ θα μπορούσαν να τακτοποιηθούν και να σιτίζονται σε κάποιο κρατικό πρυτανείο καλλιεργώντας τις κατάλληλες διασυνδέσεις (και βεβαίως με τις απαιτούμενες αντιπαροχές και δεσμεύσεις υποτέλειας).
Αλλά και ο συρρικνωμένος και προβληματικός ιδιωτικός τομέας της Ελληνικής οικονομίας βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης-ομηρείας από το κράτος,
- Μέσω των μηχανισμών της γραφειοκρατίας-διαφθοράς, των κρατικών προμηθειών, της μη πληρωμής των κρατικών προμηθευτών κλπ.
Στην ουσία η ιδιωτική οικονομία περνάει από το κράτος-πολιτικό σύστημα-κομματικό σύστημα-κομματικό συνδικαλισμό.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς της….. Πλάκας
Ο Αρχικοπρίτης, οι Πασοκοκοπρίτες, οι Απλοί…. Κοπρίτες, οι "κυβερνητικές ευθύνες" του ΓΑΠ και τα κλειστά οικογενειακά επαγγέλματα!!
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς….. Σοβιετικού Τύπου (Γ΄)
Η απουσία διαχωρισμού των εξουσιών, κεντρικό χαρακτηριστικό του σοβιετικού συστήματος και βασική διαφορά του από τα δυτικά κράτη.
Το κομματικό σύστημα επηρεάζει όλους τους επίσημους και ανεπίσημους θεσμούς:
- Την δικαιοσύνη μέσω του διορισμού της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων.
- Την βουλή μέσω της κομματικής πειθαρχίας.
- Τα ΜΜΕ, ιδίως τα πιο ευπαθή, τα οποία επηρεάζει με κρατικές διαφημίσεις ή με άλλους αθέμιτους τρόπους.
Τα πανεπιστήμια της Μεταπολίτευσης:
- Δεν είναι ανεξάρτητοι οργανισμοί, όπως στην Ευρώπη, αλλά προέκταση του πολιτικού συστήματος.
- Στελεχώνονται με κομματικά στελέχη, αποκλείουν πρόσωπα μη ελεγχόμενα, αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και αποτελούν φυτώρια κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών και γραφειοκρατών κακής ποιότητας.
Σε όλα αυτά δεν υπάρχει απολύτως καμμία διαφορά με το σοβιετικό μοντέλο ανώτατης εκπαίδευσης.
Υπάρχει όμως μία βασική διαφορά:
- Στα κομμουνιστικά πανεπιστήμια το «άσυλο»,η βία και οι εμπρησμοί, οι ξυλοδαρμοί καθηγητών, η σταθερά επαναλαμβανόμενη καταστροφή της υποδομής, η πλήρης απουσία ιεραρχίας, ήταν αδιανόητα.
- Υπήρχε πειθαρχία και σκληρή μελέτη.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Το κομματικό σύστημα επηρεάζει όλους τους επίσημους και ανεπίσημους θεσμούς:
- Την δικαιοσύνη μέσω του διορισμού της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων.
- Την βουλή μέσω της κομματικής πειθαρχίας.
- Τα ΜΜΕ, ιδίως τα πιο ευπαθή, τα οποία επηρεάζει με κρατικές διαφημίσεις ή με άλλους αθέμιτους τρόπους.
Τα πανεπιστήμια της Μεταπολίτευσης:
- Δεν είναι ανεξάρτητοι οργανισμοί, όπως στην Ευρώπη, αλλά προέκταση του πολιτικού συστήματος.
- Στελεχώνονται με κομματικά στελέχη, αποκλείουν πρόσωπα μη ελεγχόμενα, αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία και αποτελούν φυτώρια κομματικών και συνδικαλιστικών στελεχών και γραφειοκρατών κακής ποιότητας.
Σε όλα αυτά δεν υπάρχει απολύτως καμμία διαφορά με το σοβιετικό μοντέλο ανώτατης εκπαίδευσης.
Υπάρχει όμως μία βασική διαφορά:
- Στα κομμουνιστικά πανεπιστήμια το «άσυλο»,η βία και οι εμπρησμοί, οι ξυλοδαρμοί καθηγητών, η σταθερά επαναλαμβανόμενη καταστροφή της υποδομής, η πλήρης απουσία ιεραρχίας, ήταν αδιανόητα.
- Υπήρχε πειθαρχία και σκληρή μελέτη.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Πριν (Τούρκος) Αλέκτωρ Λαλήσει Τρις…..
Έλεγα στην προηγούμενη ανάρτηση για το… φτύσιμο των Τούρκων και τη…. Βροχή που αντιλαμβάνονται οι εγχώριοι πολιτικοί της….. πλάκας.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις….
Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας μέγας Νταβούτογλου:
- «Οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου για τις υπερπτήσεις και το Κυπριακό αποτελούν τις γνωστές απόψεις της Ελλάδας».
Εννοείται ότι, με τα λόγια λέγε ότι θες, το τι πράττεις έχει σημασία.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν:
- «Κάποια πράγματα… ξέφυγαν του Παπανδρέου ήταν μάλλον άκομψο»
- «Κατά τη συνάντηση που είχαμε αργότερα είπε ότι στην ουσία δεν ήθελε να εκληφθεί κατ' αυτόν τον τρόπο και όπως είδατε αργότερα, κατά τη συνέντευξη Τύπου, αποκατέστησε τα όσα είπε».
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Ε. Μπαγίς:
- Προειδοποίησε ότι η διακοπή της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας θα πρόκειται «για τον εφιάλτη των Ελληνοκυπρίων» και υποστήριξε ότι τα τουρκικά στρατεύματα μπήκαν στην Κύπρο το 1974 για να «εξασφαλίσουν την ασφάλεια».
Ο Τούρκος υπουργός Φαρούκ Τσελίκ, αρμόδιος για τις τουρκικές μειονότητες, μας ειρωνεύεται (δικαίως):
- «Αυτοί οι οποίοι έφτασαν να παραδώσουν τη χώρα τους στους μεσίτες, που την έριξαν στο σημείο να κρεμάσουν πωλητήριο για να γλυτώσουν τα χρέη τους, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλάνε για την Τουρκία».
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Zaman της 8.1.11, η Τουρκία θα άρει τις αντιρρήσεις της για επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12νμ, αλλά αυτό θα αφορά μόνο τα χωρικά ύδατα της ηπειρωτικής χώρας!! Τα νησιά YOK… Μας κάνουν και χάρη, γιατί μέχρι τώρα δεν δεχόντουσαν ούτε αυτή την επέκταση!!
«According to reports, the likeliest scenario is that Turkey will lift its objections to Greece extending its territorial waters in the Aegean to 12 nautical miles but that this extension only applies to the coastline of its mainland, not the Greek islands»
8.1.11, ημέρα συνάντησης στο Ερζερούμ:
Τουρκική ΝΟΤΑΜ και NAVTEX για έρευνα και διάσωση μέχρι το μέσον του Αιγαίου και «διαμαρτυρία» της Τουρκίας για υποτιθέμενη παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από ελληνικό ελικόπτερο στην περιοχή του Αϊδινίου!!!
10 - 12.1.11
- 62 τουρκικά αεροσκάφη προέβησαν σε 21 παραβάσεις και 13 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.
Να τα εκατοστίσουμε (τα τούρκικα μαχητικά αφη) σε 3 μέρες…. Business as usual για τους καρντάσηδες Τούρκους και η φτυσιμο-βροχή συνεχίζεται!!
Στοιχεία από τα sites Έθνος, ΓΕΕΘΑ και Ζaman 8.1.11.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις….
Ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας μέγας Νταβούτογλου:
- «Οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου για τις υπερπτήσεις και το Κυπριακό αποτελούν τις γνωστές απόψεις της Ελλάδας».
Εννοείται ότι, με τα λόγια λέγε ότι θες, το τι πράττεις έχει σημασία.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν:
- «Κάποια πράγματα… ξέφυγαν του Παπανδρέου ήταν μάλλον άκομψο»
- «Κατά τη συνάντηση που είχαμε αργότερα είπε ότι στην ουσία δεν ήθελε να εκληφθεί κατ' αυτόν τον τρόπο και όπως είδατε αργότερα, κατά τη συνέντευξη Τύπου, αποκατέστησε τα όσα είπε».
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Ε. Μπαγίς:
- Προειδοποίησε ότι η διακοπή της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας θα πρόκειται «για τον εφιάλτη των Ελληνοκυπρίων» και υποστήριξε ότι τα τουρκικά στρατεύματα μπήκαν στην Κύπρο το 1974 για να «εξασφαλίσουν την ασφάλεια».
Ο Τούρκος υπουργός Φαρούκ Τσελίκ, αρμόδιος για τις τουρκικές μειονότητες, μας ειρωνεύεται (δικαίως):
- «Αυτοί οι οποίοι έφτασαν να παραδώσουν τη χώρα τους στους μεσίτες, που την έριξαν στο σημείο να κρεμάσουν πωλητήριο για να γλυτώσουν τα χρέη τους, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλάνε για την Τουρκία».
Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Zaman της 8.1.11, η Τουρκία θα άρει τις αντιρρήσεις της για επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12νμ, αλλά αυτό θα αφορά μόνο τα χωρικά ύδατα της ηπειρωτικής χώρας!! Τα νησιά YOK… Μας κάνουν και χάρη, γιατί μέχρι τώρα δεν δεχόντουσαν ούτε αυτή την επέκταση!!
«According to reports, the likeliest scenario is that Turkey will lift its objections to Greece extending its territorial waters in the Aegean to 12 nautical miles but that this extension only applies to the coastline of its mainland, not the Greek islands»
8.1.11, ημέρα συνάντησης στο Ερζερούμ:
Τουρκική ΝΟΤΑΜ και NAVTEX για έρευνα και διάσωση μέχρι το μέσον του Αιγαίου και «διαμαρτυρία» της Τουρκίας για υποτιθέμενη παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου από ελληνικό ελικόπτερο στην περιοχή του Αϊδινίου!!!
10 - 12.1.11
- 62 τουρκικά αεροσκάφη προέβησαν σε 21 παραβάσεις και 13 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου στο βόρειο και κεντρικό Αιγαίο.
Να τα εκατοστίσουμε (τα τούρκικα μαχητικά αφη) σε 3 μέρες…. Business as usual για τους καρντάσηδες Τούρκους και η φτυσιμο-βροχή συνεχίζεται!!
Στοιχεία από τα sites Έθνος, ΓΕΕΘΑ και Ζaman 8.1.11.
Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Ο ΓΑΠ και η "Αντίσταση" στο Ερζερούμ
Δεν πρέπει να έχουμε «αγκαλιάσματα» και «επαφές» με τους Τούρκους εφόσον συνεχίζονται οι προκλήσεις τους στο Αιγαίο με ολοένα πιο επιθετικό τρόπο, που αποσκοπούν στην αλλαγή του καθεστώτος του, προς όφελος τους.
Οι «περίφημες» (μακροχρόνιες) διμερείς επαφές για «εξεύρεση» λύσης στα ελληνοτουρκικά προβλήματα, είναι εθνικά απαράδεκτο να συνεχίζονται, υπό την καθημερινή αμφισβήτηση, (από τους Τούρκους), της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, η συμμετοχή του Έλληνα πρωθυπουργού, έπειτα από πρόσκληση του Τούρκου ομολόγου του σε μια εσωτερική κυβερνητική διάσκεψη, (ετήσια συγκέντρωση των Τούρκων διπλωματών), στο Ερζερούμ δεν έπρεπε να γίνει.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτή τη φορά, (τουλάχιστον), είχε το θάρρος να καταγγείλει την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο. Τους είπε, (μεταξύ άλλων):
- «Την παραμονή της άφιξής μου στην Τουρκία, οκτώ αεροσκάφη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας πέταξαν πάνω από το Αγαθονήσι. Οκτώ αεροσκάφη παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία. Τι προσπαθεί να αποδείξει η Τουρκία. Δεν αλλάζει έτσι το καθεστώς στο Αιγαίο».
- «Αν θέλει ειρήνη η Τουρκία, αυτά πρέπει να σταματήσουν, η απειλή πολέμου δεν έχει θέση στις διμερείς σχέσεις, ούτε λύνει προβλήματα».
Στη συνέχεια ακολούθησε μακρά, (1,5 ώρα μυστική), συνομιλία Παπανδρέου – Ερντογάν.
Διερωτάται κανείς τι μπορεί να συζητούσαν μόνοι τους οι δύο πρωθυπουργοί επί 1,5 ώρα, αφού αυτοί που διεκδικούν δικαιώματα στο Αιγαίο, (που δεν τους ανήκουν), είναι οι Τούρκοι….
Ωραία λοιπόν τα είπε ο ΓΑΠ στα βάθη της Τουρκιάς ενώπιον των διπλωματών, των καθ’ ύλην αρμόδιων Τούρκων αξιωματούχων, (εκπροσώπων του βαθέως τουρκικού κράτους), παρουσία της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας….
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Θα αλλάξει η συμπεριφορά της Τουρκίας;
Και αν δεν αλλάξει θα σταματήσουμε επιτέλους να νομίζουμε ότι…. Βρέχει όταν οι Τούρκοι μας…. Φτύνουν;
Θα το δούμε σύντομα: Και το….. Φτύσιμο και ας ελπίσουμε ΟΧΙ τη συνέχεια της…..Βροχόπτωσης.
Οι «περίφημες» (μακροχρόνιες) διμερείς επαφές για «εξεύρεση» λύσης στα ελληνοτουρκικά προβλήματα, είναι εθνικά απαράδεκτο να συνεχίζονται, υπό την καθημερινή αμφισβήτηση, (από τους Τούρκους), της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.
Στο πλαίσιο αυτό, η συμμετοχή του Έλληνα πρωθυπουργού, έπειτα από πρόσκληση του Τούρκου ομολόγου του σε μια εσωτερική κυβερνητική διάσκεψη, (ετήσια συγκέντρωση των Τούρκων διπλωματών), στο Ερζερούμ δεν έπρεπε να γίνει.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αυτή τη φορά, (τουλάχιστον), είχε το θάρρος να καταγγείλει την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο. Τους είπε, (μεταξύ άλλων):
- «Την παραμονή της άφιξής μου στην Τουρκία, οκτώ αεροσκάφη της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας πέταξαν πάνω από το Αγαθονήσι. Οκτώ αεροσκάφη παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία. Τι προσπαθεί να αποδείξει η Τουρκία. Δεν αλλάζει έτσι το καθεστώς στο Αιγαίο».
- «Αν θέλει ειρήνη η Τουρκία, αυτά πρέπει να σταματήσουν, η απειλή πολέμου δεν έχει θέση στις διμερείς σχέσεις, ούτε λύνει προβλήματα».
Στη συνέχεια ακολούθησε μακρά, (1,5 ώρα μυστική), συνομιλία Παπανδρέου – Ερντογάν.
Διερωτάται κανείς τι μπορεί να συζητούσαν μόνοι τους οι δύο πρωθυπουργοί επί 1,5 ώρα, αφού αυτοί που διεκδικούν δικαιώματα στο Αιγαίο, (που δεν τους ανήκουν), είναι οι Τούρκοι….
Ωραία λοιπόν τα είπε ο ΓΑΠ στα βάθη της Τουρκιάς ενώπιον των διπλωματών, των καθ’ ύλην αρμόδιων Τούρκων αξιωματούχων, (εκπροσώπων του βαθέως τουρκικού κράτους), παρουσία της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας….
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Θα αλλάξει η συμπεριφορά της Τουρκίας;
Και αν δεν αλλάξει θα σταματήσουμε επιτέλους να νομίζουμε ότι…. Βρέχει όταν οι Τούρκοι μας…. Φτύνουν;
Θα το δούμε σύντομα: Και το….. Φτύσιμο και ας ελπίσουμε ΟΧΙ τη συνέχεια της…..Βροχόπτωσης.
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς….. Σοβιετικού Τύπου (Β΄)
Στοιχεία σοβιετικού χαρακτήρα του κράτους της Μεταπολίτευσης (Συνέχεια):
- Η ύπαρξη σοβιετικού τύπου νομενκλατούρας, δηλαδή στρατιάς προνομιούχων κομματικών στελεχών(στις ΔΕΚΟ, αλλά και άλλων διεσπαρμένων σε όλον τον δημόσιο τομέα), με μισθούς διπλάσιους ή τριπλάσιους από αυτούς των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων και πολλαπλάσιων αυτών του ιδιωτικού τομέα.
- Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, που δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα την πλειοψηφία των εργαζομένων, και διευθύνεται από κρατικοδίαιτα κομματικά στελέχη, τα οποία ελέγχονται πλήρως από τους κομματικούς μηχανισμούς και μετά από πολυετή πορεία κομματικής αφοσίωσης αμείβονται με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα.
Δεν υπάρχει καμμία ουσιώδης διαφορά από το σοβιετικό συνδικαλιστικό σύστημα, ελεγχόμενο από το κράτος και το κόμμα.
- Η ολιγαρχική δομή διακυβέρνησης και η ύπαρξη στην πραγματικότητα ενός ενιαίου κομματικού οργανισμού, με αυτοαναφορικότητα, ελεγχόμενη κλειστή αναπαραγωγή με νεποτιστικά και ευνοιοκρατικά κριτήρια, υψηλό βαθμό διαφθοράς και ταυτόχρονα διοικητική αναποτελεσματικότητα.
Η ύπαρξη διαφορετικών κομμάτων και οι ρητορικού επιπέδου διαφωνίες μεταξύ τους στην Μεταπολίτευση δημιουργούν επίφαση δημοκρατικού ανταγωνισμού και πολιτικού πλουραλισμού, ενώ στην πραγματικότητα τα στελέχη των κομμάτων αυτών συνεργάζονται στενά σε πελατειακό και επαγγελματικό επίπεδο (π.χ. ψηφίζουν πάντοτε από κοινού τις μισθολογικές τους αυξήσεις και όλα τα προνόμιά τους, καθώς και την ποινική τους ασυλία).
Αλλά και τα μικρά κόμματα παίζουν ρόλο απολύτως παραπληρωματικό στον δικομματικό άξονα εξουσίας, συμμετέχουν στα προνόμια και λειτουργούν ως άλλοθι.
Υπάρχει δε και «καταμερισμός εργασίας», π.χ. μικρά κόμματα που λειτουργούν ως ψηφοδόχοι των δυσαρεστημένων από τα κόμματα εξουσίας, άλλα που επωμίζονται τον ιδεολογικό έλεγχο των πανεπιστημίων ή των αντιεξουσιαστικών-αναρχικών ομάδων κλπ.
Αυτή η δομή δεν διαφέρει παρά μόνον επιφανειακά από το σοβιετικό πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε ενσωματώσει σε μία μονολιθική δομή εξουσίας όλες τις τάσεις και τις αντίθετές τους.
Την διαφύλαξη του μονοπωλίου της εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος το κράτος της Μεταπολίτευσης εμπιστεύθηκε σε εκλογικούς νόμους και εκλογικούς μηχανισμούς που αλλοιώνουν την λαϊκή προτίμηση και αποκλείουν κάθε περίπτωση ανάδειξης αντισυστημικών πολιτικών κινήσεων και προσωπικοτήτων.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
- Η ύπαρξη σοβιετικού τύπου νομενκλατούρας, δηλαδή στρατιάς προνομιούχων κομματικών στελεχών(στις ΔΕΚΟ, αλλά και άλλων διεσπαρμένων σε όλον τον δημόσιο τομέα), με μισθούς διπλάσιους ή τριπλάσιους από αυτούς των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων και πολλαπλάσιων αυτών του ιδιωτικού τομέα.
- Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός, που δεν αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα την πλειοψηφία των εργαζομένων, και διευθύνεται από κρατικοδίαιτα κομματικά στελέχη, τα οποία ελέγχονται πλήρως από τους κομματικούς μηχανισμούς και μετά από πολυετή πορεία κομματικής αφοσίωσης αμείβονται με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα.
Δεν υπάρχει καμμία ουσιώδης διαφορά από το σοβιετικό συνδικαλιστικό σύστημα, ελεγχόμενο από το κράτος και το κόμμα.
- Η ολιγαρχική δομή διακυβέρνησης και η ύπαρξη στην πραγματικότητα ενός ενιαίου κομματικού οργανισμού, με αυτοαναφορικότητα, ελεγχόμενη κλειστή αναπαραγωγή με νεποτιστικά και ευνοιοκρατικά κριτήρια, υψηλό βαθμό διαφθοράς και ταυτόχρονα διοικητική αναποτελεσματικότητα.
Η ύπαρξη διαφορετικών κομμάτων και οι ρητορικού επιπέδου διαφωνίες μεταξύ τους στην Μεταπολίτευση δημιουργούν επίφαση δημοκρατικού ανταγωνισμού και πολιτικού πλουραλισμού, ενώ στην πραγματικότητα τα στελέχη των κομμάτων αυτών συνεργάζονται στενά σε πελατειακό και επαγγελματικό επίπεδο (π.χ. ψηφίζουν πάντοτε από κοινού τις μισθολογικές τους αυξήσεις και όλα τα προνόμιά τους, καθώς και την ποινική τους ασυλία).
Αλλά και τα μικρά κόμματα παίζουν ρόλο απολύτως παραπληρωματικό στον δικομματικό άξονα εξουσίας, συμμετέχουν στα προνόμια και λειτουργούν ως άλλοθι.
Υπάρχει δε και «καταμερισμός εργασίας», π.χ. μικρά κόμματα που λειτουργούν ως ψηφοδόχοι των δυσαρεστημένων από τα κόμματα εξουσίας, άλλα που επωμίζονται τον ιδεολογικό έλεγχο των πανεπιστημίων ή των αντιεξουσιαστικών-αναρχικών ομάδων κλπ.
Αυτή η δομή δεν διαφέρει παρά μόνον επιφανειακά από το σοβιετικό πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε ενσωματώσει σε μία μονολιθική δομή εξουσίας όλες τις τάσεις και τις αντίθετές τους.
Την διαφύλαξη του μονοπωλίου της εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος το κράτος της Μεταπολίτευσης εμπιστεύθηκε σε εκλογικούς νόμους και εκλογικούς μηχανισμούς που αλλοιώνουν την λαϊκή προτίμηση και αποκλείουν κάθε περίπτωση ανάδειξης αντισυστημικών πολιτικών κινήσεων και προσωπικοτήτων.
Από το άρθρο, «Το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς στην Ευρώπη», του Μελέτη Η. Μελετόπουλου Διδάκτωρος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς (Ακόμα) Χωρίς ΑΟΖ (Β΄)
Συνέχεια επιστολής του Βασίλειου Μαρκεζίνη και του Θεόδωρου Καρυώτη:
«Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή. Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως.
Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.
Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982.
Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.
Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.
Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;"
Με φιλικόυς χαιρετισμούς,
Βασίλειος Μαρκεζίνης, Ακαδημαικός
Θεόδωρος Καρυώτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Από το defencenet.gr 28.12.10
Τι να καταλογίσει, μέχρι τώρα, ο Έλληνας πολίτης στους πολιτικούς για το θέμα της ΑΟΖ:
- Ανικανότητα;
- Ολιγωρία;
- Δειλία;
- Προδοσία;
- Επιλογή παραμονής στην «καρέκλα» at any cost;
- Άπαντα τα ανωτέρω;
Διαλέξτε και πάρετε και συνεχίζετε να ψηφίζετε από τα.... Κοτέτσια τις «καταλληλότερες».... Κότες!!
«Οι τελευταίες μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κρήτης-Κύπρου. Οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έγιναν από αμερικανικές εταιρείες πού, προφανώς, ειδοποίησαν τους Τούρκους γι΄αυτό και, πιθανώς, είναι ζήτημα χρόνου προτού οι τελευταίοι αρχίσουν να προκαλούν την Ελλάδα με έρευνες στην περιοχή. Τελευταία ακούονται πολλά γύρω από την παλαιά Αμερικανική ιδέα περί συνεκμεταλλεύσεως.
Η συνεκμετάλλευση δεν οδηγεί πουθενά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, και γι΄αυτό ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία. Συνεκμετάλλευση λοιπόν θα είναι τραγικό λάθος με επιπτώσεις και σε άλλους τομείς των διμερών σχέσεων, ανοίγοντας την όρεξη της Τουρκίας και για άλλους οικονομικούς πόρους, όπως την αλιεία.
Εν όψει των ανωτέρω, η Ελλάδα, ακολουθούσα το παράδειγμα άλλων χωρών (π.χ ΗΠΑ, Ρωσία, των περισσοτέρων χωρών της ΕΕ, Ισραήλ) να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ με βάση τη Σύμβαση του 1982.
Τα ανωτέρω μπορούν να γίνουν με την ψήφιση νόμου που να δημιουργεί ΑΟΖ στις ελληνικές θάλασσες και εν συνεχεία να ανακοινωθεί στον ΟΗΕ. Μετά θα έρθουμε σε διαπραγματεύσεις με την Κύπρο και την Αίγυπτο προς καθορισμό της διαχωριστικής γραμμής.
Βεβαίως, η Τουρκία δεν θα αναγνωρίσει τέτοια κίνηση, όπως έπραξε και πρόσφατα με την Κύπρο. Νομικώς όμως αυτό είναι αδιάφορο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να της υπενθυμίσουμε ότι η προσχώρησή της στην Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας είναι μια από τις προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ.
Βεβαίως, η «χώρα των μηδενικών διαφορών» θα μπορούσε, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο, να επανέλθει στις παράνoμες παραβιάσεις του εναερίου και υδάτινου χώρου μας. Επιθυμεί όμως να καταστρέψει την εικόνα ότι «έχει αλλάξει» που και η ίδια αλλά και οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της, εδώ και χρόνια, προσπαθούν να δημιουργήσουν;"
Με φιλικόυς χαιρετισμούς,
Βασίλειος Μαρκεζίνης, Ακαδημαικός
Θεόδωρος Καρυώτης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Από το defencenet.gr 28.12.10
Τι να καταλογίσει, μέχρι τώρα, ο Έλληνας πολίτης στους πολιτικούς για το θέμα της ΑΟΖ:
- Ανικανότητα;
- Ολιγωρία;
- Δειλία;
- Προδοσία;
- Επιλογή παραμονής στην «καρέκλα» at any cost;
- Άπαντα τα ανωτέρω;
Διαλέξτε και πάρετε και συνεχίζετε να ψηφίζετε από τα.... Κοτέτσια τις «καταλληλότερες».... Κότες!!
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
Ελλάς (Ακόμα) Χωρίς ΑΟΖ
Ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης και ο καθηγητής πανεπιστημίου του Maryland Θεόδωρος Καρυώτης απέστειλαν ανοιχτή επιστολή προς την πολιτική ηγεσία της χώρας σχετική με το νομικό καθεστώς που διέπει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και ιδιαίτερα αυτό της οριοθέτησης στο Καστελόριζο:
"Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση.
Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ.
Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες.
Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.
Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης.
Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.
Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ.
Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!»
Από το defencenet.gr 28.12.10
"Η δια μονομερούς δηλώσεως δημιουργία της κυπριακής (ΑΟΖ) το 2004 από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο ήταν πραγματικά ηγετική κίνηση.
Αν και η Τουρκία διεμαρτυρύθη, η απόφαση έγινε αμέσως αποδεκτή και από την ΕΕ και από τις ΗΠΑ.
Επανειλημμένες προσεγγίσεις του όμως προς την Ελληνική πλευρά, να οριοθετήσει μαζί με την Κύπρο την ΑΟΖ, του έμειναν αναπάντητες.
Η πρόσφατη απόφαση της μεγαλονήσου να οριοθετήσει την ΑΟΖ με το Ισραήλ δεν αφήνει πλέον καμία δικαιολογία στην Ελλάδα να μην ασκήσει τα νόμιμα δικαιωματά της.
Εδώ και 30 χρόνια η χώρα μας επιμένει ότι η μοναδική διαφορά με την Τουρκία - η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου - είναι νομικής φύσης.
Η έννοια της υφαλοκρηπίδας όμως έχει, εδώ και 25 χρόνια, υπερκεραστεί απ' αυτή της ΑΟΖ.
Με βάση τα άρθρα 55-57 της νέας Σύμβασης του 1982 ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.
Επίσης η Σύμβαση αναφέρει ρητά (άρθρο 121, παράγραφο 2) ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.
Επομένως, η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα για την ΑΟΖ που προβάλλει για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, ότι, δηλαδή, τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.
Επιπλέον, η νέα Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας και έτσι η Τουρκία έχει χάσει άλλο ένα επιχείρημα.
Κλειδί σ' αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, νησί το οποίο κατοικείται και, κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι και διαθέτει ΑΟΖ και ότι είναι νησί της ΕΕ.
Εάν η Ελλάδα δεχτεί να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο χωρίς τον υπολογισμό του Καστελόριζου, η εμφανής συνέπεια θα είναι η Ελλάδα να μην έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο!»
Από το defencenet.gr 28.12.10
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
