Ο Επικίνδυνος Άχρηστος

Ο​​ κ. Τσίπρας βλέπει τώρα τα σαγόνια του κτήνους του λαϊκισμού και δεν του αρέσει. Το χάιδεψε, όμως, αυτό το κτήνος, το τάισε κάμποσο και στο τέλος το καβάλησε για να φτάσει στην εξουσία. Είναι μεθυστικό το καβάλημά του. Ανεβαίνεις πάνω του και πάει με χίλια, σαν να φυσάνε πίσω του οι πιο αδάμαστοι και ισχυροί άνεμοι της Ιστορίας. Όποιος λογικός και μετριοπαθής βρεθεί στο διάβα του τρομάζει και κάνει στην άκρη να μην τον πατήσει.

Το κτήνος, όμως, δεν χορταίνει ποτέ. Πολλοί το καβάλησαν στο παρελθόν, κανείς δεν επιβίωσε. Άντε να του εξηγήσεις ότι ο φράχτης στον Έβρο είναι τελικά άκρως απαραίτητος και πως τα σύνορά μας δεν μπορούν να γίνουν ξέφραγο αμπέλι. Ή να του μάθεις ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι ανάθεμα, γιατί ο ελληνικός λαός θα πεινάσει εάν δεν μπουν στη χώρα φρέσκα, ξένα κεφάλαια. Άντε πάλι να το πείσεις με νούμερα ότι το ασφαλιστικό δεν βγαίνει χωρίς περικοπές στις, ήδη μικρές, συντάξεις.

Ο κ. Τσίπρας δεν είναι ένας ιδιαίτερα ισχυρός και αποφασιστικός ηγέτης. Αν ήταν, είτε θα είχε αποπέμψει τους θεοπάλαβους και ακραίους του πολύ πριν από την καταστροφή του δημοψηφίσματος είτε θα μας είχε οδηγήσει με επιλογή του στη δραχμή και στη ρήξη με τη Δύση και την Ευρωζώνη. Δεν τόλμησε να κάνει το πρώτο εγκαίρως, φοβήθηκε (ευτυχώς) να κάνει το δεύτερο.

Ο κ. Τσίπρας είναι διχασμένος μέσα του. Δεν είναι σίγουρος αν είναι καλά ή κακά τα λεφτά που πρέπει να έλθουν για να γίνουν επενδύσεις. Δεν πιστεύει σε τίποτα πραγματικά, εκτός από την επιβίωση και την εξουσία. Ψάχνει εχθρούς και θέλει να δώσει αίμα στην αρένα. Αυτό όμως είναι ένα παιχνίδι από το οποίο σπάνια βγαίνει κανείς χωρίς να είναι ο ίδιος ματωμένος ή λασπωμένος, ειδικά όταν συμμαχεί με τον βούρκο για να καθαρίσει τον... βούρκο.

Από το άρθρο, «Το αδιέξοδο του κ. Τσίπρα», του Αλέξη Παπαχελά, kathimerini.gr 811.15.