Δεν είναι ασυνείδητοι οι φαρμακοποιοί. Όχι όλοι. Τους έχει όμως αλλοτριώσει το εύκολο χρήμα, γουστάρουν ελεύθερη και πλούσια ζωή όπως άλλωστε πιθανόν όλοι μας στη θέση τους.
Τώρα που τους ζητούνται λίγα πράγματα, γιατί το επάγγελμα κατ’ ευφημισμό ανοίγει, χαραμάδες και μικρορωγμές επιχειρούνται, τώρα λοιπόν απεργούν βροντερά μέσα στο καταχείμωνο, σαν η τελευταία ασυνείδητη συντεχνία.
Έχουν δίκια; Μόνο ότι τους χρωστά το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία τεράστια ποσά.
Θα ήθελα να απεργούν για όλα. Για να γίνουν φαρμακοποιοί. Για να μη χρειάζομαι δύο χάπια και να υποχρεώνομαι να αγοράσω συσκευασμένα δώδεκα.
Για να γυρίζουν πίσω και καμιά συνταγή πανάκριβων φαρμάκων προφανώς αχρείαστων για τον παθόντα, όταν υπάρχουν φτηνότερα ομόλογα.
Οι φαρμακοποιοί, από συναίσθηση ευθύνης, θα ήθελα να αφήσουν κάτι πάνω και πέρα από την κληρονομική άδεια εμπορίας φαρμάκων και εκμετάλλευσης ανθρώπων.
Αν οι φαρμακοποιοί για τόσα λίγα, ήπια και προφανή που τους ζητούνται φέρονται σαν τόσο άγρια συντεχνία, ανάλγητα και υστερικά,
Tότε σε τι μας φταίνε οι φορτηγατζήδες, αγράμματοι και μεροκαματιάρηδες, οι αγρότες του πάλαι ποτέ κάμπου, ακόμη και οι χλιδάτοι και αμετανόητοι τέως πιλότοι της Ολυμπιακής;
Και έπονται ολοφυρόμενα για την αδικία που τους περιμένει τα μεγάλα συνάφια, δικηγόροι, μηχανικοί, και οι πλέον σαράφηδες οι συμβολαιογράφοι.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ακόμη στο απυρόβλητο.
Θα γίνει ποτέ η Ελλάδα κάτι παραπάνω από άθροισμα αχόρταγων συντεχνιών;
Από το άρθρο, «Όταν γνώρισα τους φαρμακοποιούς αγάπησα τους φορτηγατζήδες», του Τάσου Γιαλίδη στο Newsit 26.1.11.
Τώρα που τους ζητούνται λίγα πράγματα, γιατί το επάγγελμα κατ’ ευφημισμό ανοίγει, χαραμάδες και μικρορωγμές επιχειρούνται, τώρα λοιπόν απεργούν βροντερά μέσα στο καταχείμωνο, σαν η τελευταία ασυνείδητη συντεχνία.
Έχουν δίκια; Μόνο ότι τους χρωστά το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία τεράστια ποσά.
Θα ήθελα να απεργούν για όλα. Για να γίνουν φαρμακοποιοί. Για να μη χρειάζομαι δύο χάπια και να υποχρεώνομαι να αγοράσω συσκευασμένα δώδεκα.
Για να γυρίζουν πίσω και καμιά συνταγή πανάκριβων φαρμάκων προφανώς αχρείαστων για τον παθόντα, όταν υπάρχουν φτηνότερα ομόλογα.
Οι φαρμακοποιοί, από συναίσθηση ευθύνης, θα ήθελα να αφήσουν κάτι πάνω και πέρα από την κληρονομική άδεια εμπορίας φαρμάκων και εκμετάλλευσης ανθρώπων.
Αν οι φαρμακοποιοί για τόσα λίγα, ήπια και προφανή που τους ζητούνται φέρονται σαν τόσο άγρια συντεχνία, ανάλγητα και υστερικά,
Tότε σε τι μας φταίνε οι φορτηγατζήδες, αγράμματοι και μεροκαματιάρηδες, οι αγρότες του πάλαι ποτέ κάμπου, ακόμη και οι χλιδάτοι και αμετανόητοι τέως πιλότοι της Ολυμπιακής;
Και έπονται ολοφυρόμενα για την αδικία που τους περιμένει τα μεγάλα συνάφια, δικηγόροι, μηχανικοί, και οι πλέον σαράφηδες οι συμβολαιογράφοι.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ακόμη στο απυρόβλητο.
Θα γίνει ποτέ η Ελλάδα κάτι παραπάνω από άθροισμα αχόρταγων συντεχνιών;
Από το άρθρο, «Όταν γνώρισα τους φαρμακοποιούς αγάπησα τους φορτηγατζήδες», του Τάσου Γιαλίδη στο Newsit 26.1.11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου