Τελείωσαν ηθικά ο εμφύλιος, πολιτικά η μεταπολίτευση. Τα παιδιά της ήττας του εμφυλίου, η άλλη μισή Ελλάδα, μπήκε στη μεταπολίτευση, διψασμένη και πεινασμένη, δικαιωμένη.
Βρήκε στον Α. Παπανδρέου τον απόλυτο εκφραστή της. Επιστήμονα, διανοούμενο, αντάρτη, αντισυμβατικό. Τι καλύτερο γαμπρό να έψαχνε η νύφη Αριστερά για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!
Έβαλε μπροστά και μυθοποίησε, ατμομηχανή της ανάπτυξης τη νικηφόρα γενιά. Τη Γενιά του Πολυτεχνείου.
Κι έτσι στήθηκε, από τις 10 Οκτωβρίου 1980 και επίσημα η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Τα δανεικά και η διανομή τους που ονομάστηκε σοσιαλισμός.
Η νομιμοποίηση της παραβατικότητας έναντι των θεσμών, διάχυτη προίκα ανυπακοής της Αριστεράς και της Γενιάς από άλλους καιρούς, που έγινε πλέον κυρίαρχη συμπεριφορά της εξουσίας.
Ο αθεσμικός λαϊκισμός, ΕΑΜική κληρονομιά, που στήθηκε σαν υπέρτατη συμφωνημένη, συλλογική αυταπάτη στο συμβόλαιο κατασκευής του Μύθου:
Ένας είναι ο αρχηγός ο κυρίαρχος λαός», λαός ο μόνος θεσμός, «Κίνημα», «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία» και τελικά «φυσικός δικαστής».
Πώς να μας εκπλήσσει λοιπόν όταν 30 χρόνια μετά, ένας Cayenne Βουλγαράκης μας εξηγεί, με το δικαίωμα και το επιχείρημα που εμείς του δώσαμε, πως το νόμιμο είναι και ηθικό!!
Όποτε άλλο κόμμα κυβέρνησε, τίποτα νέο, στις ράγες του Ανδρεικού τραίνου περπάτησε. Στερνό παράδειγμα, ο καταστροφικός, ρίψασπις επίγονος που δήλωνε σε κάθε ευκαιρία θαυμαστής του Μεγάλου.
Αυτό το πολιτικό οικοδόμημα, συγκεντρωτικής, ουσία μονοπρόσωπης, εκτελεστικής εξουσίας χωρίς θεσμικά αντίβαρα, που επεκτάθηκε σε όλο το δημόσιο, η κατάργηση κάθε στοιχείου θετικής ανταγωνιστικής συνύπαρξης στους μηχανισμούς ελέγχου και διαχείρισης, τελείωσε προ πολλού και θάβεται σήμερα.
Μαζί του κηδεύεται και η ηθική που το γέννησε, η τραγική ηθική υπεροχή της Αριστεράς, γέννημα και κληρονομιά του εμφυλίου και της Δεξιάς ανομίας των προδικτατορικών χρόνων.
Ε λοιπόν λέω τελειώσαμε. Επιτέλους. Κάθαρση. Όχι, δεν είναι κάθαρση το ΔΝΤ, οι τρόικες, ή οι πολιτικοί μας.
Κάθαρση είναι η δική μας απομάγευση. Είναι στο χέρι μας, πάμε να ζήσουμε. Χωρίς την αίσθηση του αδιεξόδου να μας πνίγει, χωρίς το ηθικό κενό που μας έσπρωχνε στη γελοιότητα του να κάνουμε Εθνική υπόθεση κάθε τραγουδίστρια και ποδοσφαιρικό αγώνα. Έχουμε να χτίσουμε!
Από το άρθρο, «Θέλαν άνεση σουίτας, ήταν τα παιδιά της ήττας», του Τάσου Γιαλίδη στο newsit 2.5.10.
Όμως το ΚΚΕ συνεχίζει την «επαναστατική» γυμναστική, αυτή τη φορά καταλαμβάνοντας την Ακρόπολη και αναρτώντας τεράστια πανώ έκκλησης για «εξέγερση» των λαών της Ευρώπης.
Αυτό που κατορθώνει είναι να αποκλείεται η ακρόπολη από τους τουρίστες, να γίνεται αυτό πρώτη είδηση ανά τον κόσμο και η χώρα να βυθίζεται περισσότερο στην ξεφτίλα της.
Το ΚΚΕ προφανώς επιδιώκει να επωφεληθεί από τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων και λόγω ιδεολογίας (κομμουνιστικού ντετερμινισμού), εμφανώς πλέον επιδιώκει την καταστροφή της χώρας και της δημοκρατίας και ότι προκύψει!!
Που ξέρεις η Ελλάς εκτός από χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία μπορεί να (ανα)γεννήσει το Νέο-Σταλινικό Κομμουνισμό!!!
Από κοντά και ο χλιδο-αντάρτης «εθνικός» Λάκης να «νουθετεί» τη νεολαία!!
Βρήκε στον Α. Παπανδρέου τον απόλυτο εκφραστή της. Επιστήμονα, διανοούμενο, αντάρτη, αντισυμβατικό. Τι καλύτερο γαμπρό να έψαχνε η νύφη Αριστερά για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!
Έβαλε μπροστά και μυθοποίησε, ατμομηχανή της ανάπτυξης τη νικηφόρα γενιά. Τη Γενιά του Πολυτεχνείου.
Κι έτσι στήθηκε, από τις 10 Οκτωβρίου 1980 και επίσημα η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Τα δανεικά και η διανομή τους που ονομάστηκε σοσιαλισμός.
Η νομιμοποίηση της παραβατικότητας έναντι των θεσμών, διάχυτη προίκα ανυπακοής της Αριστεράς και της Γενιάς από άλλους καιρούς, που έγινε πλέον κυρίαρχη συμπεριφορά της εξουσίας.
Ο αθεσμικός λαϊκισμός, ΕΑΜική κληρονομιά, που στήθηκε σαν υπέρτατη συμφωνημένη, συλλογική αυταπάτη στο συμβόλαιο κατασκευής του Μύθου:
Ένας είναι ο αρχηγός ο κυρίαρχος λαός», λαός ο μόνος θεσμός, «Κίνημα», «το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός στην εξουσία» και τελικά «φυσικός δικαστής».
Πώς να μας εκπλήσσει λοιπόν όταν 30 χρόνια μετά, ένας Cayenne Βουλγαράκης μας εξηγεί, με το δικαίωμα και το επιχείρημα που εμείς του δώσαμε, πως το νόμιμο είναι και ηθικό!!
Όποτε άλλο κόμμα κυβέρνησε, τίποτα νέο, στις ράγες του Ανδρεικού τραίνου περπάτησε. Στερνό παράδειγμα, ο καταστροφικός, ρίψασπις επίγονος που δήλωνε σε κάθε ευκαιρία θαυμαστής του Μεγάλου.
Αυτό το πολιτικό οικοδόμημα, συγκεντρωτικής, ουσία μονοπρόσωπης, εκτελεστικής εξουσίας χωρίς θεσμικά αντίβαρα, που επεκτάθηκε σε όλο το δημόσιο, η κατάργηση κάθε στοιχείου θετικής ανταγωνιστικής συνύπαρξης στους μηχανισμούς ελέγχου και διαχείρισης, τελείωσε προ πολλού και θάβεται σήμερα.
Μαζί του κηδεύεται και η ηθική που το γέννησε, η τραγική ηθική υπεροχή της Αριστεράς, γέννημα και κληρονομιά του εμφυλίου και της Δεξιάς ανομίας των προδικτατορικών χρόνων.
Ε λοιπόν λέω τελειώσαμε. Επιτέλους. Κάθαρση. Όχι, δεν είναι κάθαρση το ΔΝΤ, οι τρόικες, ή οι πολιτικοί μας.
Κάθαρση είναι η δική μας απομάγευση. Είναι στο χέρι μας, πάμε να ζήσουμε. Χωρίς την αίσθηση του αδιεξόδου να μας πνίγει, χωρίς το ηθικό κενό που μας έσπρωχνε στη γελοιότητα του να κάνουμε Εθνική υπόθεση κάθε τραγουδίστρια και ποδοσφαιρικό αγώνα. Έχουμε να χτίσουμε!
Από το άρθρο, «Θέλαν άνεση σουίτας, ήταν τα παιδιά της ήττας», του Τάσου Γιαλίδη στο newsit 2.5.10.
Όμως το ΚΚΕ συνεχίζει την «επαναστατική» γυμναστική, αυτή τη φορά καταλαμβάνοντας την Ακρόπολη και αναρτώντας τεράστια πανώ έκκλησης για «εξέγερση» των λαών της Ευρώπης.
Αυτό που κατορθώνει είναι να αποκλείεται η ακρόπολη από τους τουρίστες, να γίνεται αυτό πρώτη είδηση ανά τον κόσμο και η χώρα να βυθίζεται περισσότερο στην ξεφτίλα της.
Το ΚΚΕ προφανώς επιδιώκει να επωφεληθεί από τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων και λόγω ιδεολογίας (κομμουνιστικού ντετερμινισμού), εμφανώς πλέον επιδιώκει την καταστροφή της χώρας και της δημοκρατίας και ότι προκύψει!!
Που ξέρεις η Ελλάς εκτός από χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία μπορεί να (ανα)γεννήσει το Νέο-Σταλινικό Κομμουνισμό!!!
Από κοντά και ο χλιδο-αντάρτης «εθνικός» Λάκης να «νουθετεί» τη νεολαία!!
ολοι θελουν πολλα απο το κρατος. αλλα δεν κανουν κατι για το κρατος.λογικο εινε να
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρευση.δεν υπαρχη δικεολογια.