Είναι προφανές ότι, όταν συλληφθούν οι ψυχασθενείς με τα καλάσνικοφ, μπορούν να ζητήσουν την αθώωσή τους ισχυριζόμενοι ότι «τελούσαν υπό νομική πλάνη, θεωρώντας ότι στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας αντίστοιχες ενέργειες καταγράφονται συχνά».
Δεν είναι καλαμπούρι, είναι το σκεπτικό του εισαγγελέα Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης, με το οποίο αθώωσε έξι νεαρούς, οι οποίοι «έχτισαν» εντός του γραφείου τον αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Θανάση Καραμπίνη.
Ο εισαγγελέας της έδρας διαπίστωσε ότι «τα αδικήματα της άσκησης βίας και της διατάραξης οικιακής ειρήνης φαίνεται από τις καταθέσεις και τα στοιχεία της δικογραφίας ότι έχουν αντικειμενικά διαπραχθεί».
Παρ’ όλα αυτά, οι έξι «χτίστες» αθωώθηκαν διότι νόμιζαν ότι «νόμος είναι το δίκιο του φοιτητή να χτίζει εντός των γραφείων του τους πρυτάνεις».
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του βουλευτή του Συνασπισμού κ. Τάσου Κουράκη, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ξάνθη για να υπερασπιστεί το δίκιο των χουλιγκάνων να διαμαρτύρονται όπως γουστάρουν, ακόμη και με μυστρί, λάσπη και τούβλα (η λάσπη κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Συνασπισμού, «ο Τάσος Κουράκης επαίνεσε τη στάση των φοιτητών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, και καταφέρθηκε κατά του εισαγγελέα, ο οποίος στοχοποίησε τους έξι φοιτητές, που υλοποιούσαν απόφαση του συλλόγου τους, στρεφόμενος εμμέσως κατά του πανεπιστημιακού ασύλου».
Με άλλα λόγια, ο κ. Κουράκης –έχοντας και τις ευλογίες του Συνασπισμού– επαίνεσε την παρανομία των φοιτητών βαφτίζοντας τη φθορά δημόσιας περιουσίας και τον τραμπουκισμό στο πρόσωπο ενός καθηγητή και εκλεγμένου αντιπρύτανη ως «εύρυθμη λειτουργία του ασύλου».
Από το άρθρο, «Το μυστρί και η δημοκρατία», του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή της 30.10.09.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου