Αυτά που λέγαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, «Παιχνίδια Εξουσίας (Μέρος Γ΄)» περί εναλλαγής κομματοστρατών στο κεφάλι του….. «Κασίδι-Κράτους», περιγράφονται γλαφυρότατα στο άρθρο, «Εικόνες από ένα υπουργείο» του Αντώνη Καρκαγιάννη στην Καθημερινή 5.9.09:
Μου μετέφεραν εικόνες από ένα υπουργείο, την πρώτη εργάσιμη μέρα (τρόπος του λέγειν) μετά την ανακοίνωση των πρόωρων εκλογών. Η διάθεση των υπαλλήλων άκρως αντιφατική.
Οι μισοί ήσαν κατηφείς και ανήσυχοι σαν να τους είχαν κάνει έξωση από το σπίτι τους και περίμεναν τους κλητήρες να πετάξουν στον δρόμο τα έπιπλά τους. Ήταν αυτοί που με διάφορα κόλπα διορίσθηκαν από τη «νέα διακυβέρνηση» ή αυτοί που ανασύρθηκαν από το παλιό «ψυγείο» του ΠΑΣΟΚ.
Δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους «και το ψωμί τους». Αυτή η μέθοδος που ανεξίτηλα αποτυπώθηκε στο όνομα μεγάλης και κεντρικής πλατείας της Αθήνας, όπου οι εκάστοτε αποπεμπόμενοι υπάλληλοι συγκέντρωναν τους κλαυθμούς και τους οδυρμούς, έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί.
Η νέα μέθοδος, ανασύρει από το ψυγείο τους «δικούς μας» και τους προωθεί σε θέσεις προβεβλημένες, με μικρές μεν αλλά ουσιώδεις παροχές. Επιδόματα, ασυδοσία, άδεια όταν «γουστάρουν» κ.λπ.
Οι μη «δικοί τους» δεν απολύονται φυσικά, αλλά αυθορεί και παραχρήμα παραπέμπονται στο νέο «ψυγείο» που κάθε φορά είναι και μεγαλύτερο. Η νέα μέθοδος μάς στοιχίζει λίγο παραπάνω, αλλά σαφώς είναι περισσότερο «κοινωνικά ευαίσθητη».
Αυτοί λοιπόν οι υπάλληλοι που, καλού κακού, ετοιμάζονται για το νέο «ψυγείο» ήταν προχθές δικαιολογημένα κατηφείς και ανήσυχοι. Μάζευαν τα προσωπικά τους είδη, άδειαζαν τα γραφεία και κατέστρεφαν χαρτιά, κανείς ποτέ δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί.
Πιο δυστυχισμένοι ακόμη είναι αυτοί που ανήκουν σε μια άλλη πολυπληθή ομάδα. Οι πρώην αφισοκολλητές και οι κεκράκτες των υπουργών και υφυπουργών ή οι μεταταχθέντες από άλλες κοπιώδεις υπηρεσίες, κατά προτίμηση από την Εκπαίδευση και με την κάθε «νέα διακυβέρνηση», εμφανίζονται στα υπουργεία ως «σύμβουλοι» γενικών καθηκόντων, περιφερόμενοι, παρατρεχάμενοι και κυρίως «αραχτοί».
Οι άλλοι, οι «μη δικοί μας», πιστεύουν ότι μισοάνοιξε η πόρτα του «ψυγείου τους» και με συγκρατημένη, αλλά σαφώς εκδικητική αγαλλίαση παρατηρούν τα συμβαίνοντα και είναι έτοιμοι να εφορμήσουν με την πρώτη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Μέσα σε αυτές τις πάγιες συνήθειες και μεθόδους, φαίνεται ότι βούλιαξε η προ πενταετίας και πλέον επανίδρυση του κράτους.
Μου μετέφεραν εικόνες από ένα υπουργείο, την πρώτη εργάσιμη μέρα (τρόπος του λέγειν) μετά την ανακοίνωση των πρόωρων εκλογών. Η διάθεση των υπαλλήλων άκρως αντιφατική.
Οι μισοί ήσαν κατηφείς και ανήσυχοι σαν να τους είχαν κάνει έξωση από το σπίτι τους και περίμεναν τους κλητήρες να πετάξουν στον δρόμο τα έπιπλά τους. Ήταν αυτοί που με διάφορα κόλπα διορίσθηκαν από τη «νέα διακυβέρνηση» ή αυτοί που ανασύρθηκαν από το παλιό «ψυγείο» του ΠΑΣΟΚ.
Δεν κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους «και το ψωμί τους». Αυτή η μέθοδος που ανεξίτηλα αποτυπώθηκε στο όνομα μεγάλης και κεντρικής πλατείας της Αθήνας, όπου οι εκάστοτε αποπεμπόμενοι υπάλληλοι συγκέντρωναν τους κλαυθμούς και τους οδυρμούς, έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί.
Η νέα μέθοδος, ανασύρει από το ψυγείο τους «δικούς μας» και τους προωθεί σε θέσεις προβεβλημένες, με μικρές μεν αλλά ουσιώδεις παροχές. Επιδόματα, ασυδοσία, άδεια όταν «γουστάρουν» κ.λπ.
Οι μη «δικοί τους» δεν απολύονται φυσικά, αλλά αυθορεί και παραχρήμα παραπέμπονται στο νέο «ψυγείο» που κάθε φορά είναι και μεγαλύτερο. Η νέα μέθοδος μάς στοιχίζει λίγο παραπάνω, αλλά σαφώς είναι περισσότερο «κοινωνικά ευαίσθητη».
Αυτοί λοιπόν οι υπάλληλοι που, καλού κακού, ετοιμάζονται για το νέο «ψυγείο» ήταν προχθές δικαιολογημένα κατηφείς και ανήσυχοι. Μάζευαν τα προσωπικά τους είδη, άδειαζαν τα γραφεία και κατέστρεφαν χαρτιά, κανείς ποτέ δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί.
Πιο δυστυχισμένοι ακόμη είναι αυτοί που ανήκουν σε μια άλλη πολυπληθή ομάδα. Οι πρώην αφισοκολλητές και οι κεκράκτες των υπουργών και υφυπουργών ή οι μεταταχθέντες από άλλες κοπιώδεις υπηρεσίες, κατά προτίμηση από την Εκπαίδευση και με την κάθε «νέα διακυβέρνηση», εμφανίζονται στα υπουργεία ως «σύμβουλοι» γενικών καθηκόντων, περιφερόμενοι, παρατρεχάμενοι και κυρίως «αραχτοί».
Οι άλλοι, οι «μη δικοί μας», πιστεύουν ότι μισοάνοιξε η πόρτα του «ψυγείου τους» και με συγκρατημένη, αλλά σαφώς εκδικητική αγαλλίαση παρατηρούν τα συμβαίνοντα και είναι έτοιμοι να εφορμήσουν με την πρώτη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.
Μέσα σε αυτές τις πάγιες συνήθειες και μεθόδους, φαίνεται ότι βούλιαξε η προ πενταετίας και πλέον επανίδρυση του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου