Όσο συνεχίζεται η καταστροφή και η αιματοχυσία (και αμάχων) στην Ουκρανία από τον ρωσικό στρατό, τόσο θα επιβαρύνεται η ίδια η τύχη του Πούτιν και του καθεστώτος του.
Η επιχείρηση κατάληψης (ιδιαίτερα) του Κιέβου και της Οδησσού για να επιτευχθεί θα πρέπει να ισοπεδωθούν, (με βομβαρδισμούς… τύπου Μαριούπολης) και θα είναι άκρως αιματηρή.
Μια τέτοια έκβαση δεν θα γίνει ανεκτή από την Δύση, (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ, κ.α.) και δεν θα γίνουν αποδεκτά τα τετελεσμένα Πούτιν.
Και μόνο οι μακροχρόνιες κυρώσεις κατά της ρωσικής οικονομίας θα καταστήσουν την Ρωσία ένα μεγάλο (χειρότερο από οικονομικής πλευράς) Ιράν.
Για τον Πούτιν υπάρχει ακόμα η επιλογή να σταματήσει τον πόλεμο του, με κάποιες υποχωρήσεις, (ήδη εμφανίζεται διαλλακτικός σε σχέση με τις απαιτήσεις που είχε αρχικά), πριν επιλέξει την οριστική ρήξη με την Δύση, που θα κρίνει και την τύχη του ιδίου και του καθεστώτος του.
Παραμένει βέβαια (και στην περίπτωση παύσης του πολέμου) το θέμα των ήδη… πεπραγμένων Πούτιν στην Ουκρανία, δηλαδή η ευθύνη του ιδίου, (και του καθεστώτος του), για τις ανθρώπινες ζωές που αφάνισε (διερεύνηση εγκλημάτων πολέμου) και τις τεράστιες καταστροφές που έχει ήδη επιφέρει στην Ουκρανία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου