Μάθημα για… Τζάμπα Αντιμνημονιακούς

Δεν ηττήθηκε η Κύπρος στις διαπραγματεύσεις, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Ηττήθηκε η αντίληψη που αυτοί έχουν για τις διαπραγματεύσεις. Βασικά ηττήθηκε η αντίληψη του τσάμπα τσαμπουκά, που πουλούσαν διάφοροι με το εκλογικό αζημίωτο.

Τι δεν ακούσαμε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια της ελληνικής περιπέτειας; Μας έλεγαν ότι η ανάταξη της οικονομίας δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο. Ότι για να βγούμε από την ύφεση αρκεί ένα καλό αλισβερίσι, στο οποίο εμείς έχουμε ως μόνο επιχείρημα ότι θα τους τινάξουμε όλους στον αέρα· θυμάται κανείς τον κ. Αλέξη Τσίπρα να φαντασιώνεται εαυτόν πλανητάρχη και να παίζει με τα κουμπιά των πυρηνικών;

Επινόησαν τα εύκολα και φθηνά δάνεια από τη Ρωσία, όταν η Κύπρος η οποία είναι προνομιακός της εταίρος, πήρε με χίλια ζόρια μόλις 2,5 δισ. κι αυτά με επιτόκιο 4,5%.

Φτιάχτηκαν θεωρίες περί ΑΟΖ, αερίων και πετρελαίων για τα οποία χρειαζόταν απλώς μια πολιτική απόφαση ώστε να ζήσουμε από δω και πέρα ζωή χαρισάμενη.

Διακινήθηκαν γεωπολιτικά τερτίπια περί της μοναδικής θέσης που έχει η χώρα μας στη Μεσόγειο, λες και η θέση της Ιταλίας δεν είναι μοναδική αλλά τη μοιράζεται με άλλους. Φτιάχτηκαν πολλές θεωρίες χρεοκοπίας τις οποίες, ευτυχώς, δεν τις δοκιμάσαμε στην πράξη τον Μάιο του 2010 και τον Ιούνιο του 2012.

Δεν είναι ροδόσπαρτος ο δρόμος ανάταξης μιας οικονομίας και η λύση που προκρίθηκε για την Κύπρο θα έχει δυσκολίες και απώλειες. Μόνο που η εκ των πραγμάτων κακή λύση της Δευτέρας είναι καλύτερη από τη χείριστη της χρεοκοπίας.

Στο τελευταίο ενδεχόμενο δεν θα υπήρχε ο διαχωρισμός των 100.000 ευρώ, δεν θα προστατευόταν κανείς. Ολες οι αποταμιεύσεις θα μετατρέποντο σε υποτιμημένο εθνικό νόμισμα και το «κούρεμα» των καταθέσεων δικαίων και ολιγαρχών θα ήταν τουλάχιστον 50%. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα κοινωνική αναταραχή τύπου Αργεντινής.

Οι καταθέτες θα πολιορκούσαν τις τράπεζες (για να πάρουν λεφτά που δεν υπήρχαν) και όπως θα έλεγε ο κ. Θ. Πάγκαλος θα χρειαζόταν η εθνοφρουρά να τις προστατεύσει, αφού δεν θα επαρκούσε η Αστυνομία.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι παραμυθιάζουν τους πολίτες για λύσεις μαγικές κι ονειρεμένες. Είναι ότι καθυστερούν την ανασύνταξη της οικονομίας, κάτι που το πληρώνουν πάλι οι πολίτες.

Από το άρθρο, {Η σπέκουλα των «μαγικών λύσεων»}, του Πάσχου Μανδραβέλη kathimerini.gr 27.3.13.