Περίληψη από το άρθρο «Αξιοποίηση του διεθνούς δικαίου» του Γιάννη Μαρίνου στο ΒΗΜΑ 3 Μαΐου 2009
Μετά την ψυχρολουσία, που παρά τα ελπιζόμενα δεχθήκαμε και από τον νέο πρόεδρο Ομπάμα, παραμένει περισσότερο μετέωρη και αναποτελεσματική η επίσημη ελληνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία και στις διμερείς διαφορές μας, και στην ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος.
Στην περίπτωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης ακολουθείται μια ιδιότυπη διαδικασία: Η Ελλάς υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα για επίλυση εκτός της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Ενώ η Τουρκία υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο, ότι υφίσταται θέμα διαφορών στον εναέριο χώρο, στα χωρικά ύδατα, στον εξοπλισμό ορισμένων ελληνικών νησιών, στην εθνική κυριαρχία σε ορισμένα άλλα νησιά (γκρίζες ζώνες κ.ο.κ.).Και κάθε τόσο προσθέτει και νέες διεκδικήσεις.
Η Ελλάς αμφισβητεί μεν τη νομιμότητα των τουρκικών απαιτήσεων, αλλά διόλου σθεναρά. Ταυτόχρονα, παραβλέποντας ακόμη και ευθείες απειλές για casus belli αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, όπως δικαιούμεθα με βάση το διεθνές δίκαιο, επιδίδεται σε επίδειξη φιλικών διαθέσεων και γενναιόδωρης ανεκτικότητας προς την τουρκική θρασύτητα δίνοντας την εντύπωση ότι δεν έχει τη νομική δυνατότητα να αμυνθεί.
Η Τουρκία π.χ. αμφισβητεί τον εναέριο χώρο των 10 μιλίων που έχει θεσπίσει η Ελλάς. Πρόκειται όντως για μια διεθνή πρωτοτυπία από μέρους μας, δεδομένου ότι τα χωρικά μας ύδατα είναι στα 6 μίλια και είθισται διεθνώς ο εθνικός εναέριος χώρος να αντιστοιχεί προς την έκταση των χωρικών υδάτων. Η διεθνής κοινότητα φαίνεται να συμφωνεί με την άρνηση της Αγκυρας να αναγνωρίσει τα 10 μίλια στον εναέριο χώρο, τον οποίο καθημερινά παραβιάζουν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα.
Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αναστρέψει την εις βάρος της εικόνα αν γνωστοποιούσε ότι μελετά να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Έτσι, από εκεί που βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση επικαλούμενοι διεθνή εναέριο χώρο 10 μιλίων, ο οποίος δεν στηρίζεται στις διεθνείς συνθήκες, θα μεταπηδήσουμε αμέσως σε θέση ισχύος αφού μια επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια θα επεξέτεινε αυτομάτως και τον εθνικό εναέριο χώρο μας όχι πια στα 10 αλλά στα 12 μίλια.
Θα μου πείτε: ΚΑΙ ΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΘΕΩΡΕΙ ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ; Ε, ας προειδοποιήσει η Ελλάς από τώρα και ξεκάθαρα την ΕΕ και τις ΗΠΑ ότι, όταν η Τουρκία αφήνεται να διεκδικεί παρανόμως νησιά, Αιγαίο, γκρίζες ζώνες κτλ., τότε και η Ελλάδα θα αρχίσει να διεκδικεί ότι δικαιούται κατά το διεθνές δίκαιο. Η προ ημερών σχετική συμφωνία με την Αλβανία ενισχύει τις θέσεις αυτές.
Σχόλιο:
Ο κ. Μαρίνος γράφει για τα αυτονόητα που πρέπει να ακολουθούνται στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα, καμία κυβέρνηση, με την συναίνεση της αντιπολίτευσης, δεν τόλμησε να υπερασπισθεί τα εθνικά μας συμφέροντα, δηλαδή στην ουσία την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Το μόνο που ενδιαφέρει τους παρακμιακούς πολιτικούς μας, είναι πως θα επανεκλεγούν και πως από την αντιπολίτευση θα βρεθούν στην κυβέρνηση και την άσκηση της εξουσίας, για την ικανοποίηση των φιλοδοξιών των ιδίων και των κομματικών τους στρατιών που τους στηρίζουν.
Έτσι φθάσαμε από την αμφισβήτηση του FIR Αθηνών και των 10νμ του εθνικού εναερίου χώρου, στη διεκδίκηση του μισού Αιγαίου, αέρα και θάλασσας και περίπου 130 βραχονησίδων και μικρονήσων, περιλαμβανομένων και κατοικημένων ελληνικών νησιών.
Οι ανάξιοι πολιτικοί μας, για να μη διακινδυνεύσουν τις καρέκλες τους, προτιμούν την ατιμωτική υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία, με την ελπίδα ότι κάποτε ο Τούρκος θα γίνει πολιτισμένος και θα πάψει να διεκδικεί... Δεν βλέπουν ότι έτσι μόνο την όρεξη του ανοίγουν;;
Μετά την ψυχρολουσία, που παρά τα ελπιζόμενα δεχθήκαμε και από τον νέο πρόεδρο Ομπάμα, παραμένει περισσότερο μετέωρη και αναποτελεσματική η επίσημη ελληνική πολιτική απέναντι στην Τουρκία και στις διμερείς διαφορές μας, και στην ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος.
Στην περίπτωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης ακολουθείται μια ιδιότυπη διαδικασία: Η Ελλάς υποστηρίζει ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα για επίλυση εκτός της διευθέτησης της υφαλοκρηπίδας. Ενώ η Τουρκία υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο, ότι υφίσταται θέμα διαφορών στον εναέριο χώρο, στα χωρικά ύδατα, στον εξοπλισμό ορισμένων ελληνικών νησιών, στην εθνική κυριαρχία σε ορισμένα άλλα νησιά (γκρίζες ζώνες κ.ο.κ.).Και κάθε τόσο προσθέτει και νέες διεκδικήσεις.
Η Ελλάς αμφισβητεί μεν τη νομιμότητα των τουρκικών απαιτήσεων, αλλά διόλου σθεναρά. Ταυτόχρονα, παραβλέποντας ακόμη και ευθείες απειλές για casus belli αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, όπως δικαιούμεθα με βάση το διεθνές δίκαιο, επιδίδεται σε επίδειξη φιλικών διαθέσεων και γενναιόδωρης ανεκτικότητας προς την τουρκική θρασύτητα δίνοντας την εντύπωση ότι δεν έχει τη νομική δυνατότητα να αμυνθεί.
Η Τουρκία π.χ. αμφισβητεί τον εναέριο χώρο των 10 μιλίων που έχει θεσπίσει η Ελλάς. Πρόκειται όντως για μια διεθνή πρωτοτυπία από μέρους μας, δεδομένου ότι τα χωρικά μας ύδατα είναι στα 6 μίλια και είθισται διεθνώς ο εθνικός εναέριος χώρος να αντιστοιχεί προς την έκταση των χωρικών υδάτων. Η διεθνής κοινότητα φαίνεται να συμφωνεί με την άρνηση της Αγκυρας να αναγνωρίσει τα 10 μίλια στον εναέριο χώρο, τον οποίο καθημερινά παραβιάζουν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα.
Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αναστρέψει την εις βάρος της εικόνα αν γνωστοποιούσε ότι μελετά να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Έτσι, από εκεί που βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση επικαλούμενοι διεθνή εναέριο χώρο 10 μιλίων, ο οποίος δεν στηρίζεται στις διεθνείς συνθήκες, θα μεταπηδήσουμε αμέσως σε θέση ισχύος αφού μια επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια θα επεξέτεινε αυτομάτως και τον εθνικό εναέριο χώρο μας όχι πια στα 10 αλλά στα 12 μίλια.
Θα μου πείτε: ΚΑΙ ΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΘΕΩΡΕΙ ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ; Ε, ας προειδοποιήσει η Ελλάς από τώρα και ξεκάθαρα την ΕΕ και τις ΗΠΑ ότι, όταν η Τουρκία αφήνεται να διεκδικεί παρανόμως νησιά, Αιγαίο, γκρίζες ζώνες κτλ., τότε και η Ελλάδα θα αρχίσει να διεκδικεί ότι δικαιούται κατά το διεθνές δίκαιο. Η προ ημερών σχετική συμφωνία με την Αλβανία ενισχύει τις θέσεις αυτές.
Σχόλιο:
Ο κ. Μαρίνος γράφει για τα αυτονόητα που πρέπει να ακολουθούνται στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα, καμία κυβέρνηση, με την συναίνεση της αντιπολίτευσης, δεν τόλμησε να υπερασπισθεί τα εθνικά μας συμφέροντα, δηλαδή στην ουσία την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Το μόνο που ενδιαφέρει τους παρακμιακούς πολιτικούς μας, είναι πως θα επανεκλεγούν και πως από την αντιπολίτευση θα βρεθούν στην κυβέρνηση και την άσκηση της εξουσίας, για την ικανοποίηση των φιλοδοξιών των ιδίων και των κομματικών τους στρατιών που τους στηρίζουν.
Έτσι φθάσαμε από την αμφισβήτηση του FIR Αθηνών και των 10νμ του εθνικού εναερίου χώρου, στη διεκδίκηση του μισού Αιγαίου, αέρα και θάλασσας και περίπου 130 βραχονησίδων και μικρονήσων, περιλαμβανομένων και κατοικημένων ελληνικών νησιών.
Οι ανάξιοι πολιτικοί μας, για να μη διακινδυνεύσουν τις καρέκλες τους, προτιμούν την ατιμωτική υποχωρητικότητα απέναντι στην Τουρκία, με την ελπίδα ότι κάποτε ο Τούρκος θα γίνει πολιτισμένος και θα πάψει να διεκδικεί... Δεν βλέπουν ότι έτσι μόνο την όρεξη του ανοίγουν;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου