Αν η υγεία ενός ανθρώπου, του καθηγητή
Νίκου Μαραντζίδη, δεν είχε κινδυνεύσει από την επίθεση των αριστερών τραμπούκων
εναντίον του προχθές στη Θεσσαλονίκη, η υπόθεση θα ήταν -πέραν όλων των άλλων-
και για γέλια.Κατ’ αρχάς, οι τραμπούκοι δεν ήξεραν καν ποιος ήταν,
φυσιογνωμικά, ο Μαραντζίδης. Εκείνος που παράγγειλε την επίθεση έστειλε τους
τρεις πιθήκους στο τραπέζι του καφενείου όπου καθόταν ο καθηγητής με έναν
φοιτητή του και συζητούσαν, όμως αυτοί έπιασαν στην αρχή να προκαλούν τον
φοιτητή, νομίζοντας οι ηλίθιοι ότι επρόκειτο για τον Μαραντζίδη. Αφού κατάλαβαν
ποιος από τους δύο στο τραπέζι ήταν ο στόχος τους, (και αυτό επειδή ο ίδιος
τους δήλωσε την ταυτότητά του), με τα όποια γλωσσικά μέσα διέθεταν, προχώρησαν
στο επόμενο στάδιο της επίδειξης της αγνοίας τους: ιδέα δεν είχαν για τις
απόψεις του Μαραντζίδη, οι οποίες στο κάτω κάτω υποτίθεται ότι ήσαν το
«αμάρτημα» για το οποίο τους είχε δοθεί εντολή να τον δείρουν.
«Εσύ είσαι ρε αυτός που λέει αυτά για την Αριστερά;» Ποια «αυτά»; Αυτά που γράφει στην «Καθημερινή»; Τα άλλα που γράφει στα βιβλία του για τον Εμφύλιο; Τι ακριβώς; Η μόνη απόκριση που είχαν στις ερωτήσεις του Μαραντζίδη ήταν η ερώτηση αν είναι δεξιός. Ζωώδης η κατάστασή τους, εν ολίγοις... Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικοί, ως προς την ηλιθιότητα, είναι οι τύποι που έδειραν τον Μαραντζίδη από τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής, τους οποίους σατιρίζουν οι γελοιογράφοι ως πιθήκους.
Από το άρθρο, «Γιατί έφαγε ξύλο ο Μαραντζίδης», του Στ.Κασιμάτη kathimerini.gr, 3.7.14.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου