Lamoya - (ΔΕΚΟ) - Land

 Ο βαθύς δημόσιος τομέας, του οποίου τα μέλη διαχέονται σε όλο το πολιτικό φάσμα, ο οποίος γιγαντώθηκε μετά τη Μεταπολίτευση, αντιστέκεται σθεναρά στη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα από την οικονομική κρίση.

Οι εκπρόσωποί του δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να απεμπολήσουν τις τερατώδεις χαριστικές παροχές που έχουν συσσωρεύσει όλα τα χρόνια της βασιλείας των «φιλικών» προσλήψεων του κομματικού κράτους.

Oι υπάλληλοι ΔΕΚΟ υπό ιδιωτικοποίηση λάμβαναν το εφάπαξ τους

* Xωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου.

* Τα σαΐνια αυτά, λίγες ημέρες πριν τη συνταξιοδότησή τους απολύονταν από τον Οργανισμό παίρνοντας την αποζημίωσή τους που ήταν ίση με το εφάπαξ, καθώς βέβαια και την σύνταξη που τους αναλογούσε.

Και ας πληρώνουν τα κορόιδα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα σημαντικά ποσά για τριάντα χρόνια για να πάρουν στο τέλος ένα πετσοκομμένο εφάπαξ.

Για να μην πάμε και σε άλλες τρανταχτές περιπτώσεις που συνδικαλιστικοί φορείς να καθυστερούν και ουσιαστικά να μπλοκάρουν οποιαδήποτε τιμωρία επίορκων υπαλλήλων.

Η κυβέρνηση συνεργασίας και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν έχουν σήμερα όλη τη δύναμη να ξεθεμελιώσουν τον εσμό του βαθέος κομματικού κράτους,

* Nα στείλουν στον εισαγγελέα όλους τους επίορκους υπαλλήλους αδιαφορώντας για τις όποιες αντιδράσεις και να δημιουργήσουν μία δημόσια διοίκηση που να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις της οικονομίας.

Δυστυχώς όμως σε όλα τα κόμματα αλλά κυρίως στα κόμματα της Αριστεράς, λόγω της κακώς εννοούμενης κρατικίστικης αντίληψης,

* Yπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις σε οποιαδήποτε αλλαγή ή παρέμβαση, έστω και αν αυτή είναι η τιμωρία επίορκων υπαλλήλων.

Από το άρθρο, «Μία και μοναδική ευκαιρία για χρηστή Δημόσια Διοίκηση», του Τ. Μπάρλα στo tovima.gr 15.8.12