ΞΥΡΙΖΑ…. Επενδύσεις

 Οι ακραίοι και φανατισμένοι αυτής της χώρας δεν αναγνωρίζουν ούτε τη δημοκρατία ούτε τους νόμους της. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επικίνδυνη αντίδρασή τους σε μια μεγάλη επένδυση στη Χαλκιδική η οποία τείνει να λάβει τη μορφή ένοπλης εξέγερσης.

 Η φασαρία με τα ορυχεία χρυσού στη βόρεια Χαλκιδική δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον. Αν ήταν έτσι, οι ίδιοι οι κάτοικοι και οι συνοδοιπόροι τους θα πάλευαν για κάποιου τύπου εγγυήσεις για την ανάπλαση του περιβάλλοντος μετά την εξορυκτική δραστηριότητα.

Όμως στις Σκουριές παίζεται το παλιό έργο που έχουμε δει χιλιάδες φορές και συγκεκριμένα κάθε φορά που είναι να γίνει κάποια επένδυση στη χώρα.

Οι «επαναστατικές δυνάμεις» του τόπου βρίσκουν ένα μέτωπο για να δείξουν την ισχύ τους. Εκεί τα ρίχνουν όλα: πέτρες, μολότοφ, ψεύδη, σενάρια τρόμου, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ιστορία δείχνει ότι κάθε επένδυση συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση ποικιλώνυμων ομάδων πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ που “αντιστέκονταν” ακόμη και βιαίως σε κάθε έργο μέχρι τελικής ματαίωσής του.

Αν ψάξει κάνεις τον δικτυακό τόπο του Συνασπισμού, θα βρει χιλιάδες αναφορές ενάντια σε κάθε έργο που ήταν να γίνει στη χώρα...

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Νίκος Χουντής έκανε ερώτηση στην Ευρωβουλή αναφερόμενος “στις έντονες ανησυχίες και διαμαρτυρίες φορέων και κατοίκων της περιοχής, σύμφωνα με τις οποίες η σχεδιαζόμενη κατασκευή μεταλλείου στην περιοχή Κοκκινάρι μπορεί να επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα στο ευρύτερο οικοσύστημα της Φωκίδας” (13.3.2012)·

O ΣΥΡΙΖΑ Αρτας προειδοποιεί ότι “ο λαός όλης της Ηπείρου θα απαντήσει με αντίσταση και νέους αγώνες στην κατασκευή φράγματος στα Τζουμέρκα” (16.1.2012)

* Είναι ενάντια “σε μια περιβαλλοντοκτόνο αποικιοκρατικού τύπου επένδυση” των μεταλλείων Κιλκίς (2.2.2012) κ.ά.

Γενικώς, δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη επένδυση σ’ αυτή τη χώρα που να μην τιμήθηκε με τα ξύλινα επίθετα της “προόδου”: “περιβαλλοντοκτόνος”, “ληστρική”, “κερδοσκοπική” κ.ά.» («Τα άχρηστα για την Ελλάδα ευρωομόλογα», Καθημερινή 25.5.2012.)

Με την ίδια συνταγή επιχειρείται η ματαίωση και αυτής της επένδυσης, μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα που τρέχουν σ’ αυτή τη χώρα. Τι κι αν περιμένουν 5.000 άτομα να δουλέψουν εκεί.

Από το άρθρο, «Ενα έργο χιλιοπαιγμένο...», του Πάσχου Μανδραβέλη στην kathimerini.gr 9.8.12.