ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ στο Αιγαίο με τα δύο «ερευνητικά», όπως τα αποκαλούν, σκάφη, το Πίρι Ρέις και το Τσεσμέ που δραστηριοποιούνται καθόλου τυχαία στα δύο άκρα του Αιγαίου Πελάγους, Αλεξανδρούπολη και Καστελλόριζο, επαναλαμβάνουν παλαιότερες κινήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο που αποσκοπούν κατά δήλωση και των ίδιων των Τούρκων στην εμπέδωση και εδραίωση «δικαιωμάτων» της γείτονος στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, παραβιάζοντας κατά τρόπο συνειδητό και εμφανή την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο.
Τόσο η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 όσο και η Διεθνής Συνθήκη του Montego Bay για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 κατοχυρώνουν απολύτως τόσο την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο όσο και τα δικαιώματα τρίτων παρακτίων κρατών ή διερχομένων πλοίων.
Η Τουρκία αμφισβητεί αυτή τη διεθνή ρύθμιση, όπως συνηθίζει να το κάνει σε διάφορα άλλα επίπεδα εσωτερικής και εξωτερικής της πολιτικής, όπου όταν η διεθνής δικαιοταξία δεν τη συμφέρει, επιβάλλει τη θέλησή της με το δίκαιο της ισχύος.
Σε ό,τι αφορά το Αιγαίο και δη το Καστελλόριζο, το Πίρι Ρέις, που φέρει κατά τρόπο συμβολικό το όνομα ενός μεγάλου Τούρκου ναυάρχου του οθωμανικού στόλου του 15ου αιώνα, η Τουρκία επιχειρεί να ενώσει τις νότιες ακτές της με την Αίγυπτο θεωρώντας ότι δεν υφίσταται στον ενδιάμεσο θαλάσσιο χώρο απολύτως τίποτε, ούτε το Καστελλόριζο ούτε και η Κύπρος και επομένως δεν ασκείται ούτε ελλαδική ούτε κυπριακή κυριαρχία στη θάλασσα, αφού τα νησιά κατά την άποψή της δεν έχουν υφαλοκρηπίδα.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η Τουρκία επιχειρεί διά της ισχύος να αναθεωρήσει τις ρυθμίσεις που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.
Η πραγματικότητα των τουρκικών προθέσεων και επιδιώξεων δε συνίσταται τόσο στην αναζήτηση πετρελαίου και ενεργειακών πηγών για τις οποίες ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος αν και σε τι ποσοστό υφίστανται αλλά πολύ περισσότερο στον έλεγχο του Αιγαίου ως γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού κρίσιμου χώρου διέλευσης παγκόσμιου πλούτου και ταυτόχρονης γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας η οποία καταφέρνει να ελέγξει μια περιοχή αναγνωρισμένης γεωπολιτικής υπεραξίας.
Το πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα όπως και χθες συνίσταται στο γεγονός της υποχρέωσής της όντας κυρίαρχο κράτος να ασκήσει κυριαρχία έναντι παντός τρίτου και της Διεθνούς Κοινότητας στο σύνολό της.
Τα κράτη υφίστανται ipso jure ως κυρίαρχα και εφόσον ασκούν αυτή τους την υποχρέωση, γίνονται σεβαστά και υπολογίσιμα στη Διεθνή Κοινότητα.
Συνήθως αυτό το οποίο κάνει ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του είναι να λειτουργεί αποτρεπτικά, τουτέστιν να πείθει τους τρίτους πως αν τολμήσουν να παραβιάσουν δικαιώματα κυριαρχίας στη θαλάσσια, εναέρια ή εδαφική επικράτειά του, θα έχουν μεγαλύτερο κόστος από ό,τι όφελος.
Από το άρθρο, «Οι τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο», του Χριστόδουλου Κ. Γιαλουρίδη καθηγητή διεθνούς πολιτικής στο Πάντειο πανεπιστήμιο, στον Ελεύθερο Τύπο 25.7.10.
H Ελλάδα για άλλη μια (χιλιοστή;) φορά διαμαρτύρεται στους Τούρκους και δια του υπουργού Αναπληρωτή Εξωτερικών Δ. Δρούτσα στο άτυπο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης την 26.7.10, κατήγγειλε την τουρκική πρακτική των προκλήσεων, λέγοντας ότι οι πράξεις της Τουρκίας δεν συνάδουν με χώρα υποψήφιο μέλος της ΕΕ…..
Ενώ ο ίδιος και η κυβέρνηση του εξακολουθούν να είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ!!
Οι Έλληνες νανοπολιτικοί, που "έκτισαν" το χύμα κράτος της μεταπολίτευσης εξακολουθούν…. να πείθουν τους Τούρκους να συνεχίζουν να παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, γιατί έτσι θα έχουν...... ολοένα και μεγαλύτερο όφελος!!
Και γλείφτες-κότες και losers. Bravo (again) Giorgos!!
Τόσο η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 όσο και η Διεθνής Συνθήκη του Montego Bay για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 κατοχυρώνουν απολύτως τόσο την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο όσο και τα δικαιώματα τρίτων παρακτίων κρατών ή διερχομένων πλοίων.
Η Τουρκία αμφισβητεί αυτή τη διεθνή ρύθμιση, όπως συνηθίζει να το κάνει σε διάφορα άλλα επίπεδα εσωτερικής και εξωτερικής της πολιτικής, όπου όταν η διεθνής δικαιοταξία δεν τη συμφέρει, επιβάλλει τη θέλησή της με το δίκαιο της ισχύος.
Σε ό,τι αφορά το Αιγαίο και δη το Καστελλόριζο, το Πίρι Ρέις, που φέρει κατά τρόπο συμβολικό το όνομα ενός μεγάλου Τούρκου ναυάρχου του οθωμανικού στόλου του 15ου αιώνα, η Τουρκία επιχειρεί να ενώσει τις νότιες ακτές της με την Αίγυπτο θεωρώντας ότι δεν υφίσταται στον ενδιάμεσο θαλάσσιο χώρο απολύτως τίποτε, ούτε το Καστελλόριζο ούτε και η Κύπρος και επομένως δεν ασκείται ούτε ελλαδική ούτε κυπριακή κυριαρχία στη θάλασσα, αφού τα νησιά κατά την άποψή της δεν έχουν υφαλοκρηπίδα.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η Τουρκία επιχειρεί διά της ισχύος να αναθεωρήσει τις ρυθμίσεις που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.
Η πραγματικότητα των τουρκικών προθέσεων και επιδιώξεων δε συνίσταται τόσο στην αναζήτηση πετρελαίου και ενεργειακών πηγών για τις οποίες ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος αν και σε τι ποσοστό υφίστανται αλλά πολύ περισσότερο στον έλεγχο του Αιγαίου ως γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού κρίσιμου χώρου διέλευσης παγκόσμιου πλούτου και ταυτόχρονης γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας η οποία καταφέρνει να ελέγξει μια περιοχή αναγνωρισμένης γεωπολιτικής υπεραξίας.
Το πρόβλημα της Ελλάδος σήμερα όπως και χθες συνίσταται στο γεγονός της υποχρέωσής της όντας κυρίαρχο κράτος να ασκήσει κυριαρχία έναντι παντός τρίτου και της Διεθνούς Κοινότητας στο σύνολό της.
Τα κράτη υφίστανται ipso jure ως κυρίαρχα και εφόσον ασκούν αυτή τους την υποχρέωση, γίνονται σεβαστά και υπολογίσιμα στη Διεθνή Κοινότητα.
Συνήθως αυτό το οποίο κάνει ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του είναι να λειτουργεί αποτρεπτικά, τουτέστιν να πείθει τους τρίτους πως αν τολμήσουν να παραβιάσουν δικαιώματα κυριαρχίας στη θαλάσσια, εναέρια ή εδαφική επικράτειά του, θα έχουν μεγαλύτερο κόστος από ό,τι όφελος.
Από το άρθρο, «Οι τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο», του Χριστόδουλου Κ. Γιαλουρίδη καθηγητή διεθνούς πολιτικής στο Πάντειο πανεπιστήμιο, στον Ελεύθερο Τύπο 25.7.10.
H Ελλάδα για άλλη μια (χιλιοστή;) φορά διαμαρτύρεται στους Τούρκους και δια του υπουργού Αναπληρωτή Εξωτερικών Δ. Δρούτσα στο άτυπο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης την 26.7.10, κατήγγειλε την τουρκική πρακτική των προκλήσεων, λέγοντας ότι οι πράξεις της Τουρκίας δεν συνάδουν με χώρα υποψήφιο μέλος της ΕΕ…..
Ενώ ο ίδιος και η κυβέρνηση του εξακολουθούν να είναι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ!!
Οι Έλληνες νανοπολιτικοί, που "έκτισαν" το χύμα κράτος της μεταπολίτευσης εξακολουθούν…. να πείθουν τους Τούρκους να συνεχίζουν να παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, γιατί έτσι θα έχουν...... ολοένα και μεγαλύτερο όφελος!!
Και γλείφτες-κότες και losers. Bravo (again) Giorgos!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου