Η απόρρητη λίστα EGAYDAAK του υπουργείου Εξωτερικών της Αγκυρας, με την οποία 25 νησιά και 127 νησίδες και βραχονησίδες (σύνολο 152) του Αιγαίου βάφονται με «γκρίζο» ως αμφισβητούμενες περιοχές, από τη Ζουράφα, ανατολικά της Σαμοθράκης, έως τη Γαύδο στο Λιβυκό Πέλαγος. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και πιο συχνά γίνεται λόγος για την απόρρητη λίστα EGAYDAAK, η οποία ουσιαστικά αντικατοπτρίζει τις τουρκικές επιδιώξεις να βάψει «γκρίζο» το Αιγαίο- και όχι μόνο. Στο ίδιο πλαίσιο, τα «γκρίζα» έως πρότινος Ίμια αποτελούν πλέον, σύμφωνα με τους προκλητικούς ισχυρισμούς του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, τουρκικό έδαφος.
EGAYDAAK είναι το αρκτικόλεξο της φράσης Egemenligi Anlasmalarla Yunanistan’a Devredilmemis Ada Adacιkve Kayalιklar», δηλαδή «νησιά, νησίδες και βραχονησίδες των οποίων η κυριότητα δεν παραχωρήθηκε στην Ελλάδα» με διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι.
Τα νησιά, οι νησίδες και οι βραχονησίδες που περιέχονται στις λίστες-«λάστιχο» των Τούρκων αξιωματούχων είναι τα 16: Φούρνοι, Θύμαινα, Οινούσσες (Βόρειο Αιγαίο), Αγαθονήσι, Αρκιοί, Φαρμακονήσι, Καλόλιμνος, Πλάτη, Γυαλί, Κίναρος, Σύρνα (Νότιο Αιγαίο), Διονυσάδες, Δία, Κουφονήσι, Γαϊδουρονήσι, Γαύδος (Κρητικό Πέλαγος). Και τα 9: Ζουράφα, Αντίψαρα (Βόρειο Αιγαίο), Καλόγερος (Κεντρικό Αιγαίο), Λέβιθα, Γλάρος, Περγούσα, Κανδελιούσα, Μικρός και Μεγάλος Αδελφός, Μικρό και Μεγάλο Σοφράνο (Νότιο Αιγαίο).
Να σημειωθεί επίσης ότι τα μεγαλύτερα από τα 152 νησιά κατοικούνται, όπως οι Οινούσσες, οι Φούρνοι, η Θύμαινα, το Αγαθονήσι, οι Αρκιοί, η Γαύδος κ.ά.
Η Τουρκία υποστηρίζει ότι στη Συνθήκη της Λοζάνης (1923) με την οποία επικυρώθηκε η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τα οποία είχαν απελευθερωθεί κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο (1912-1913), όπως επίσης και στη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947), με την οποία η ηττημένη Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την κυριαρχία της Δωδεκανήσου, υπάρχουν νησιά, νησίδες και βραχονησίδες με αμφισβητούμενο καθεστώς αφού δεν αναφέρονται ονομαστικά στις συνθήκες αυτές.
Οι τουρκικοί ισχυρισμοί ωστόσο απορρίπτονται από τις ίδιες τις συνθήκες, για τις οποίες μάλιστα το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος Ταγίπ Ερτογάν θέτει ευθέως ζήτημα αναθεώρησής τους.
Σύμφωνα με το άρθρο 12 της Συνθήκης της Λοζάνης, «η Ελλάδα αποκτά την κυριαρχία όλων των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, εκτός της Ιμβρου, Τενέδου και Λαγoυσώv νήσων». Ενώ στο άρθρο 16 της ίδιας συνθήκης ρητά αναφέρεται ότι «η Τουρκία παραιτείται από οποιαδήποτε αξίωση από τα προαναφερθέντα νησιά και συνεπώς δεν επιτρέπεται καμία αμφισβήτηση από καvέvαν της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας επί των νήσων του Αιγαίου».
Όσον αφορά τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την κυριαρχία των νησιών Αστυπάλαια, Ρόδος, Χάλκη, Κάρπαθος, Κάσος, Τήλος, Νίσυρος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος, Λειψοί, Σύμη, Κως και Καστελόριζο, καθώς και τις παρακείμενες σε αυτές νησίδες. Με την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, η Ελλάδα έγινε το διάδοχο κράτος στις συμφωνίες που είχε υπογράψει η Ιταλία με την Τουρκία νωρίτερα, το 1932, και αφορούσαν τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής των Δωδεκανήσων, που τότε ανήκαν στην Ιταλία, με την τουρκική επικράτεια.
Από το άρθρο, «Τα 25 νησιά που θέλουν οι Τούρκοι», του Παναγιώτη Σαββίδη protothema.gr 5.12.16.
Leonidas: Από τη μεταπολίτευση μέχρι και τώρα, όλες οι κυβερνήσεις, με κάποιες διακυμάνσεις, ακολουθούν πολιτική κατευνασμού απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και στο σύνολο των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της Ελλάδος. Μεταθέτουν την όποια επίλυση των τουρκικών διεκδικήσεων σε ένα αόριστο μέλλον, το οποίο εύχονται να μην έλθει ποτέ. Έτσι το μόνο που έρχεται, είναι η συνεχής ποσοτική και ποιοτική αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων.
Η θέση αυτή αποτελεί παραδοχή στρατηγικής αδυναμίας αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής, που άνοιξε την όρεξη των Τούρκων, με αποτέλεσμα από μια γενική αόριστη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο το 1974, να διεκδικούν τώρα 152 νησιά, και βραχονησίδες.
Περιμένουμε να μας λύσουν τα προβλήματα με την Τουρκία οι διεθνείς οργανισμοί, η (ΕΕ το ΝΑΤΟ κλπ), ή άλλα κράτη (Αμερική, Ρωσία κλπ). Όλοι οι ξένοι τηρούν ισορροπίες με βάση τα εκάστοτε συμφέροντα τους. Αν δεν μπορούμε να υπερασπισθούμε τη χώρα μας, κανείς δε θα το κάνει για μας.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι μια εθνικά αξιοπρεπής και σθεναρή στάση απέναντι στην Τουρκία σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, παράλληλα με την αναβάθμιση των στρατιωτικών ικανοτήτων της χώρας. Στη κατεύθυνση αλλαγής αντιμετώπισης των τουρκικής απειλής βοηθάει η κατάσταση των τουρκικών ΕΔ, που δεν είναι καλή αυτή την περίοδο όσον αφορά το ηθικό, την οργάνωση και την επιχειρησιακή ετοιμότητα τους, έπειτα από τις εκκαθαρίσεις Ερντογάν, λόγω πραξικοπήματος.
Οι Τούρκοι, σε κάθε περίπτωση, μελλοντικά θα μας αναγκάσουν ή να υπερασπίσουμε το έδαφος μας, ή να το παραχωρήσουμε. Είμαστε έτοιμοι για την μία ή την άλλη έκβαση;
