Τελευταία Παράσταση του Θιάσου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Αν δεν υπάρξει τελικά συμφωνία θα ξεδιπλωθεί ενδεχομένως ένα άλλο δίχτυ, το τελευταίο πριν από την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη: το κλείσιμο των τραπεζών και η εφαρμογή κεφαλαιακών ελέγχων.

Μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί προοίμιο εξόδου, αλλά μπορεί και να λειτουργήσει (ίσως…) ως συναγερμός τελευταίας στιγμής σε περίπτωση που έχουν αποτύχει όλα τα υπόλοιπα έως τότε.
Ιδίως οι πλέον αδαείς θεωρούν πως ένα τέτοιο μέτρο αφορά μόνον όσους έχουν μεγάλες καταθέσεις στις τράπεζες. Κάνουν λάθος. Η εξέλιξη αυτή θα διέλυε κυριολεκτικά την οικονομία (φανταστείτε μόνο τις επιπτώσεις που θα είχε στον τουρισμό.

Η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα ξυπνήσει απότομα σε έναν κόσμο που δεν ήθελε να πιστέψει πως υπάρχει: τον κόσμο εκείνο που είναι πολύ χειρότερος από την πραγματικότητα του Μνημονίου.

 Γι’ αυτούς, η εντελώς άδεια τσέπη (ή και το άδειο στομάχι, γιατί προς τα κει κατευθυνόμαστε) θα αποκτήσει ξαφνικά ασύγκριτα μεγαλύτερη προτεραιότητα από τα πολιτικά τερτίπια του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ηγετών που τους κατασπάραξαν εκείνοι ακριβώς οι οποίοι τους ανέδειξαν, όταν η ελπίδα που πίστεψαν αποδείχθηκε ψεύτικη.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, η επιλογή τόσο για τον πρωθυπουργό όσο και για τη χώρα ισορροπεί πλέον ανάμεσα στο κακό και στο αδιανόητα κακό.
Ο Αλέξης Τσίπρας, στην καλύτερη περίπτωση, θα χάσει την εξουσία μέσα σε εξευτελιστικές συνθήκες για τον ίδιο και το κόμμα του. Θα καταγραφεί στην ιστορία ως ο άνθρωπος  που οδήγησε  την Ελλάδα στη  μεγαλύτερη  ίσως  καταστροφή της.

Οσο για τη χώρα, εκείνη θυσίασε ό,τι κατόρθωσε να κατακτήσει έπειτα από πέντε χρόνια απίστευτων θυσιών, από το πρωτογενές πλεόνασμα και το ξεκίνημα των επενδύσεων μέχρι την πρώτη, δειλή ανάπτυξη. Η «περήφανη διαπραγμάτευση» μας έφερε στο σημείο εκείνο που, μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε εκεί όπου ήμασταν τον περασμένο Οκτώβριο, θα πρέπει να καταβάλουμε νέες, αιματηρές θυσίες. Η αποστολή φαντάζει πλέον σισύφεια. Όμως, η εναλλακτική είναι ακόμη χειρότερη.

Από το άρθρο, «Βουτιά στο κενό», του Στάθη Καλύβα, kathimerini.gr 21.6.15.