Δραχμή και Ξερό Ψωμί («Φούρνου» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ)

Οι βιωμένες μνήμες παίζουν μεγάλο ρόλο στην πολιτική συμπεριφορά. Μπορούμε να το δούμε και στα δικά μας, ειδικά σε ό,τι αφορά τη στάση απέναντι στο ευρώ. Μία δημοσκόπηση της Marc (Alpha 18.3.2015) πιστοποιεί αυτό που έγραφε ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Ζούλας:

«Ενα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού (αυτό που είναι κάτω των 35-40 ετών) δεν έχει καμία ουσιαστική μνήμη δραχμής.

Η πλειονότητα των σημερινών 40άρηδων περισσότερο τη θυμάται ως χαρτζιλίκι, ενώ οι 35άρηδες είναι βέβαιο ότι δεν πρόλαβαν καν να πληρωθούν σε δραχμές, γιατί το 2002 που κυκλοφόρησε το ευρώ είχαν μόλις τελειώσει το σχολείο.

Επομένως, ένα καθοριστικό τμήμα του εκλογικού σώματος, που εν πολλοίς χάρισε τη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ, αγνοεί πλήρως τι σημαίνει εθνικό νόμισμα και πολύ περισσότερο την καταστροφή μιας οικονομίας από τη διαρκή υποτίμησή του («Καθημερινή» 7.2.2015).

«Οι νέοι αυτοί πολίτες», έγραφε ο κ. Ζούλας, «στους οποίους σημειωτέον συγκαταλέγονται οι Αλ. Τσίπρας, Ν. Παππάς, Γ. Σακελλαρίδης –δηλαδή όλη η ηγεσία του Μαξίμου– δεν έχουν καν βιώσει τι σημαίνει σε μια οικονομία το δολάριο να ανταλλάσσεται το 1980 με 42 δραχμές και να φτάνει λόγω διαρκών υποτιμήσεων το 1983 στις 100 δραχμές και το 1985 στις 150 δραχμές..

Και καθώς δεν έχουν μνήμη εθνικού νομίσματος, θεωρούν αδιανόητο π.χ. στα ράφια των σούπερ μάρκετ να μην υπάρχουν ξένα προϊόντα, να ανασταλεί η εισαγωγή βενζίνης, να μην μπορούν να ταξιδεύουν οπουδήποτε χωρίς βίζα, να εκτοξευθούν οι τιμές όλων των εισαγόμενων προϊόντων κατά 200% ή 300%, να μην μπορούν να παραγγείλουν τίποτα έστω μέσω Ιντερνετ.
Τους φαίνεται εξωπραγματικό οι τράπεζες ξαφνικά να μας δώσουν σφραγισμένα “ελληνικά ευρώ” τα οποία καθημερινά θα χάνουν την αξία τους έναντι των κανονικών ευρώ που θα διακινούνται σε μαύρη αγορά» («Καθημερινή», 7.2.2015).

Σημειώναμε κι εμείς από αυτή τη στήλη ότι «πολλοί που έχουν αποθαρρυνθεί από την κατάσταση προτείνουν την αυτοκτονία ως τη λύση στα “δεινά που επιφέρει το Μνημόνιο”. 

Προτείνουν ή υπονοούν ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα με τη δραχμή. Ακόμη χειρότερα: προωθούν με τα έργα τους αυτή τη λύση. 

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι θυμούνται λειψά τον “παλιό καλό καιρό” της νομισματικής μας ανεξαρτησίας. Δεν θυμούνται ότι τα στεγαστικά δάνεια είχαν επιτόκιο 24%-28% και ότι επιχειρηματικά δάνεια έπαιρναν μόνο οι “κολλητοί” και τα ΜΜΕ. Θα πρέπει να θυμούνται επίσης τον πληθωρισμό στο 20% και την απίστευτη ταλαιπωρία στα τελωνεία για να πάρουν ένα βιβλίο που τους ήρθε δώρο από το εξωτερικό.
Από το άρθρο, «Οι λειψές μνήμες της δραχμής», του Πάσχου Μανδραβέλη, kathimerini.gr 19.4.15