Η Κυριαρχία των Διεφθαρμένων B΄

Αυτόν τον καιρό κρίνεται το ζωτικότερο, ίσως, μέτρο για την ύπαρξη λειτουργικού κράτους: το σύστημα αξιολόγησης των υπαλλήλων του Δημοσίου – το απαιτούν οι δανειστές μας, γιατί με το σημερινό μπάχαλο ούτε η τοκογλυφία και η ληστρική φορολόγηση είναι δυνατό να τελεσφορήσουν.

Το πελατειακό κράτος της πρασινογάλαζης ατιμίας βασίστηκε στην άρνηση να πιστοποιηθεί η διαφορά του ικανού από τον ανίκανο, του εργατικού από τον τεμπέλη φυγόπονο, του τίμιου από τον χρηματιζόμενο, του ευγενικού από τον βάναυσο στην υπαλλική του συμπεριφορά.

Και τώρα, οι ίδιοι αυτοί που για σαράντα χρόνια ισοπέδωσαν και απαξίωσαν τους δημόσιους λειτουργούς, οι ίδιοι αυτοί θέλουν να επιβάλουν «αξιοκρατία», πειθαρχικό και ποιοτικό έλεγχο της δημοσιοϋπαλληλίας.

Ποιος στοιχειώδους νοημοσύνης πολίτης μπορεί να τους εμπιστευτεί, να δεχθεί τον κατ’ επάγγελμα παραχαράκτη ως εγγυητή της γνησιότητας; Όταν βλέπει ο πολίτης με ποια ποιοτική αξιολόγηση επιλέγονται οι υπουργοί της κυβέρνησης –ονόματα που και μόνο το άκουσμά τους προκαλεί θυμηδία ή οίκτο– πώς να εμπιστευθεί, ότι αυτό το τραγελαφικό συνονθύλευμα υστερόβουλων σπιθαμιαίων που δεν πιστεύουν σε καμιά ποιότητα ή αριστεία, θα επιβάλει ποιοτικές διαβαθμίσεις και αξιολογήσεις των λειτουργών του κράτους;

Έχει τεράστια σημασία και δυναμική να αυξάνεται ο αριθμός των πολιτών που συνειδητοποιούν ότι από τον εφιάλτη της καταστροφής και του χάους είναι λογικά και πρακτικά αδύνατο να μας βγάλει το ίδιο πολιτικό προσωπικό, τα ίδια κόμματα που μας βύθισαν στην καταστροφή και στο χάος. 

Από το άρθρο, «Παρακμή: η αφασία των θεσμικά ακομμάτιστων», του Χρήστου Γιανναρά kathimerini.gr, 27.7.14.