Περίληψη από το άρθρο, «Να λειτουργήσει κρίση και αυτοάμυνα», του Xρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 8.3.09
Αν ο τεχνίτης, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός ή όποιος άλλος, που τον καλέσαμε να επισκευάσει βλάβη, καταστρέψει ότι απλώς δυσλειτουργούσε, είναι αδιανόητο να τον εμπιστευθούμε δεύτερη φορά. Αποκλείεται να ξαναπάμε σε γιατρό που τη λανθασμένη διάγνωση ή θεραπευτική του την πληρώσαμε με ταλαιπωρία ή με ανήκεστη βλάβη. Τα κοινωνικά εγκλήματα των επαγγελματιών της πολιτικής τα αμνηστεύουμε.
Τους ξαναψηφίζουμε. Για δεύτερη, για τρίτη, για πολλοστή φορά. Και δεν πρόκειται για πολιτικά λάθη τους αναπόφευκτα ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις ανιδιοτέλειας. Αμνηστεύουμε με την ψήφο μας εξόφθαλμα ποινικά εγκλήματα: Την ιδιοποίηση κοινωνικού χρήματος, την άφρονη κατασπατάλησή του για κομματικές σκοπιμότητες, δηλαδή αμνηστεύουμε κατάφωρες κλοπές, μεροληπτικές αδικοπραγίες, κακουργηματικές ιδιοτέλειες και απάτες κατά συρροή.
Κυρίως, όμως, παραβλέπουμε και δικαιώνουμε τα καταστροφικά κοινωνικά εγκλήματα των διαχειριστών της εξουσίας:
Τη θεσμική κατάργηση κάθε πειθαρχικού και ποιοτικού ελέγχου και κάθε αξιοκρατίας στη λειτουργία του κράτους, κατάργηση που γίνεται για λόγους χυδαίου λαϊκισμού, δηλαδή ασύστολης ψηφοθηρίας. Το ασύγγνωστο έγκλημα της καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων. Την αποδιοργάνωση, για λόγους κομματικής ευνοιοκρατίας, των αστυνομικών υπηρεσιών. Τη δουλεπρεπέστατη υποταγή της κρατικής εξουσίας στους βαρόνους των ΜΜΕ. Διέλυσαν τη λειτουργία του κράτους, τη στοιχειώδη άρθρωση και δομή του, για να το υποτάξουν στη δική του το κάθε κόμμα άθλια καμαρίλα.
Έτσι, συντηρούμε στο Κοινοβούλιο, με την ψήφο μας, κόμματα που το άμεσο παρελθόν τους είναι ντροπή για την πολιτική μας ιστορία. Κόμματα που το ποινικό τους μητρώο είναι ασύγκριτα πιο βεβαρημένο από αυτό οποιουδήποτε Παλαιοκώστα.
Το ειδεχθέστερο κοινωνικό έγκλημα τόσο των «κομμάτων εξουσίας» όσο και των μειοψηφικών παραφυάδων τους είναι ότι εκμαυλίζουν ασύστολα τη νεολαία, ασελγούν κατ’ εξακολούθηση στον ψυχισμό της για να τη μαντρώσουν εγκαίρως στα ποιμνιοστάσιά τους. Στα εννέα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλοι οι μαθητές είναι αυτονόητο να προάγονται, κανένας δεν επαναλαμβάνει μια τάξη. Φτάνουν στο γυμνάσιο ή το τελειώνουν και πολλοί μαθητές δεν ξέρουν τις στοιχειώδεις αριθμητικές πράξεις ή και να ορθογραφήσουν το όνομά τους.
Στο λύκειο οι μαθητές προάγονται αν ο μέσος όρος της βαθμολογίας τους στα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα (περίπου έντεκα) είναι 9½. Αυτό σημαίνει ότι με τους συνήθως ενισχυμένους βαθμούς στα θρησκευτικά και στα αγγλικά, περνάνε στην επόμενη τάξη, έστω κι αν στη γλώσσα, στα μαθηματικά, στη φυσική είναι κυριολεκτικά και ανατριχιαστικά αστοιχείωτοι.
Μέσα από τη λοταρία των «πανελλήνιων» ή «πανελλαδικών» εξετάσεων κάποιοι κερδίζουν μια θέση στα πανεπιστήμια. Και αν τους δώσεις τέσσερις λέξεις να τις συντάξουν σε λογική πρόταση, είναι για τους περισσότερους αδύνατο. Κοινωνικό έγκλημα αποτροπιαστικό, που και μόνο αυτό θα έπρεπε να έχει αφανίσει από την πολιτική σκηνή ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, αλλά και τους παλαιοημερολογίτες του Περισσού και τους καριερίστες της Κουμουνδούρου, είναι η ντροπιαστική απαξίωση και διάλυση των πανεπιστημίων.
Οι σπουδές παγιδευμένες στο αναχρονιστικό δίπολο «παραδόσεις - εξετάσεις» και οι εξετάσεις ταυτισμένες με αυτονόητο όργιο αντιγραφής εκβάλλουν σε ένα πτυχίο άχρηστο, τυπικό «προσόν» δίχως περιεχόμενο. Το κάποτε σύνθημα «Μαζικές αντιγραφές, Άπειρες μεταφορές, Αιώνιοι φοιτητές» (σύνθημα που συγκεκριμενοποιούσε το «Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών») τα κόμματα όλα, το κατέστησαν φοιτητικό «κεκτημένο». Οι εξεταστές του ΑΣΕΠ μπορούν να βεβαιώσουν ποια ποσοστά εμφανίζει ο λειτουργικός αναλφαβητισμός των πτυχιούχων που διεκδικούν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα σήμερα.
Αν ο τεχνίτης, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός ή όποιος άλλος, που τον καλέσαμε να επισκευάσει βλάβη, καταστρέψει ότι απλώς δυσλειτουργούσε, είναι αδιανόητο να τον εμπιστευθούμε δεύτερη φορά. Αποκλείεται να ξαναπάμε σε γιατρό που τη λανθασμένη διάγνωση ή θεραπευτική του την πληρώσαμε με ταλαιπωρία ή με ανήκεστη βλάβη. Τα κοινωνικά εγκλήματα των επαγγελματιών της πολιτικής τα αμνηστεύουμε.
Τους ξαναψηφίζουμε. Για δεύτερη, για τρίτη, για πολλοστή φορά. Και δεν πρόκειται για πολιτικά λάθη τους αναπόφευκτα ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις ανιδιοτέλειας. Αμνηστεύουμε με την ψήφο μας εξόφθαλμα ποινικά εγκλήματα: Την ιδιοποίηση κοινωνικού χρήματος, την άφρονη κατασπατάλησή του για κομματικές σκοπιμότητες, δηλαδή αμνηστεύουμε κατάφωρες κλοπές, μεροληπτικές αδικοπραγίες, κακουργηματικές ιδιοτέλειες και απάτες κατά συρροή.
Κυρίως, όμως, παραβλέπουμε και δικαιώνουμε τα καταστροφικά κοινωνικά εγκλήματα των διαχειριστών της εξουσίας:
Τη θεσμική κατάργηση κάθε πειθαρχικού και ποιοτικού ελέγχου και κάθε αξιοκρατίας στη λειτουργία του κράτους, κατάργηση που γίνεται για λόγους χυδαίου λαϊκισμού, δηλαδή ασύστολης ψηφοθηρίας. Το ασύγγνωστο έγκλημα της καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων. Την αποδιοργάνωση, για λόγους κομματικής ευνοιοκρατίας, των αστυνομικών υπηρεσιών. Τη δουλεπρεπέστατη υποταγή της κρατικής εξουσίας στους βαρόνους των ΜΜΕ. Διέλυσαν τη λειτουργία του κράτους, τη στοιχειώδη άρθρωση και δομή του, για να το υποτάξουν στη δική του το κάθε κόμμα άθλια καμαρίλα.
Έτσι, συντηρούμε στο Κοινοβούλιο, με την ψήφο μας, κόμματα που το άμεσο παρελθόν τους είναι ντροπή για την πολιτική μας ιστορία. Κόμματα που το ποινικό τους μητρώο είναι ασύγκριτα πιο βεβαρημένο από αυτό οποιουδήποτε Παλαιοκώστα.
Το ειδεχθέστερο κοινωνικό έγκλημα τόσο των «κομμάτων εξουσίας» όσο και των μειοψηφικών παραφυάδων τους είναι ότι εκμαυλίζουν ασύστολα τη νεολαία, ασελγούν κατ’ εξακολούθηση στον ψυχισμό της για να τη μαντρώσουν εγκαίρως στα ποιμνιοστάσιά τους. Στα εννέα χρόνια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλοι οι μαθητές είναι αυτονόητο να προάγονται, κανένας δεν επαναλαμβάνει μια τάξη. Φτάνουν στο γυμνάσιο ή το τελειώνουν και πολλοί μαθητές δεν ξέρουν τις στοιχειώδεις αριθμητικές πράξεις ή και να ορθογραφήσουν το όνομά τους.
Στο λύκειο οι μαθητές προάγονται αν ο μέσος όρος της βαθμολογίας τους στα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα (περίπου έντεκα) είναι 9½. Αυτό σημαίνει ότι με τους συνήθως ενισχυμένους βαθμούς στα θρησκευτικά και στα αγγλικά, περνάνε στην επόμενη τάξη, έστω κι αν στη γλώσσα, στα μαθηματικά, στη φυσική είναι κυριολεκτικά και ανατριχιαστικά αστοιχείωτοι.
Μέσα από τη λοταρία των «πανελλήνιων» ή «πανελλαδικών» εξετάσεων κάποιοι κερδίζουν μια θέση στα πανεπιστήμια. Και αν τους δώσεις τέσσερις λέξεις να τις συντάξουν σε λογική πρόταση, είναι για τους περισσότερους αδύνατο. Κοινωνικό έγκλημα αποτροπιαστικό, που και μόνο αυτό θα έπρεπε να έχει αφανίσει από την πολιτική σκηνή ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, αλλά και τους παλαιοημερολογίτες του Περισσού και τους καριερίστες της Κουμουνδούρου, είναι η ντροπιαστική απαξίωση και διάλυση των πανεπιστημίων.
Οι σπουδές παγιδευμένες στο αναχρονιστικό δίπολο «παραδόσεις - εξετάσεις» και οι εξετάσεις ταυτισμένες με αυτονόητο όργιο αντιγραφής εκβάλλουν σε ένα πτυχίο άχρηστο, τυπικό «προσόν» δίχως περιεχόμενο. Το κάποτε σύνθημα «Μαζικές αντιγραφές, Άπειρες μεταφορές, Αιώνιοι φοιτητές» (σύνθημα που συγκεκριμενοποιούσε το «Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών») τα κόμματα όλα, το κατέστησαν φοιτητικό «κεκτημένο». Οι εξεταστές του ΑΣΕΠ μπορούν να βεβαιώσουν ποια ποσοστά εμφανίζει ο λειτουργικός αναλφαβητισμός των πτυχιούχων που διεκδικούν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου