Το… καλάμι της (υποτιθέμενης), ισχύος ο Πούτιν το τράβηξε περισσότερο απ’ ότι τον έπαιρνε. Νόμιζε ότι, όπως το 2014 (που αιφνιδίασε την Δύση και) …έφαγε αμαχητί την Κριμαία, το 2022 θα …έτρωγε και την υπόλοιπη Ουκρανία. Και τι πέτυχε μέχρι τώρα;
Έπειτα από 500 ημέρες μαχών, αμύνεται (ο κατοχικός στρατός του) με τεράστιες απώλειες και τοπικές (προς το παρόν υποχωρήσεις) για να διατηρήσει τις θέσεις του στην ανατολική Ουκρανία.
Το χειρότερο γι’ αυτόν και τον ρωσικό λαό:
Ανέστησε το («εγκεφαλικά» νεκρό κατά Μακρόν ΝΑΤΟ, που τάχα τον περικύκλωνε), προκάλεσε την εισδοχή Σουηδίας και Φινλανδίας στην συμμαχία, αύξησε τις αμυντικές δαπάνες των χωρών μελών και την ανάπτυξη (σε ετοιμότητα) δύναμης, (από 40.000 σε 300.000 – απόφαση της πρόσφατης συνόδου των ηγετών στο Βίλνιους), διεύρυνε την συνεργασία του (ΝΑΤΟ) με τις χώρες της άπω Ανατολής (Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) και συσπείρωσε όλες της χώρες της Δύσης εναντίον της Ρωσίας.
Αυτό είναι προσωπικό… κατόρθωμα του κυρίου Πούτιν, και αυτό που έχει απομείνει είναι οι απειλές, (επειδή την… πάτησαν στην Ουκρανία), του (γραφικού πλέον) Μεντβέντεφ για πυρηνικό ολοκαύτωμα και 3ο παγκόσμιο πόλεμο.
Από την άλλη (η… αλεπού) ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν βλέποντας τον …κουτσό Πούτιν, (έπειτα από το στραπατσάρισμα της ανταρσίας Πριγκόζιν), το ξανασκέφτηκε για την στροφή (στην Ευρασία, Ρωσία – Κίνα) και έκανε την κωλοτούμπα του προς το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, (συμφώνησε για την εισδοχή της Σουηδίας στην συμμαχία).
Ακόμα και με την Ελλάδα το έπαιξε… φίλος για την δρομολόγηση εξομάλυνσης των σχέσεων, χωρίς φυσικά να βγάλει τίποτα από το τραπέζι, (casus belli, γαλάζια πατρίδα, τουρκολιβυκό μνημόνιο κλπ), γεγονός που δεν δικαιολογεί… χασκογελάκια – τα δύσκολα έπονται, όπως πάντα μέχρι τώρα με την Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου