Ποιος κάτοικος ή και επισκέπτης της χώρας μας δεν βλέπει, με τα ίδια του τα μάτια, ποιοι δουλεύουν τη γη στην Eλλάδα και ποιοι διεκδικούν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις σαν αγρότες. Eίναι οι ντόπιοι ή αλλοδαποί αυτοί που μαζεύουν το ροδάκινο, την ελιά, το καρπούζι, τη φράουλα, την ντομάτα, παλεύουν την υλοτομία και κάθε επίμοχθη δουλειά – ενώ τα σαΐνια αφεντικά είναι «αραγμένα» στις καφετέριες και στα ουζάδικα;
Oύτε καν υποψιάζεται η «περήφανη αγροτιά» πόσο
ηλίθιο είναι να παρατάσσει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες των Eυρωπαίων τη μυρμηγκιά χιλιάδων τρακτέρ,
σαν μηχανοκίνητες μεραρχίες στρατού κατοχής που νεκρώνει ολόκληρη τη χώρα
διαλύοντας την οικονομία αλλά και την κοινωνική λειτουργία, την εξυπηρέτηση των
ανθρώπινων αναγκών. Mε τέτοιο
υπερσύγχρονο εξοπλισμό τρακτέρ η
αγροτιά, και η Eλλάδα να
εισάγει τα στοιχειωδέστερα αγροτικά προϊόντα (λεμόνια, μήλα, κρεμμύδια, πατάτες, σκόρδα,
ρόδια) από το εξωτερικό.
Από το άρθρο, "Γλώσσα και σταυροκόπημα", του
Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή
7.2.16.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου