Economist: Αυτοκαταστροφικός Αχιλλέας ο Τσίπρας

Μετά από περισσότερους από τρεις μήνες διαπραγματεύσεων χωρίς αποτέλεσμα με τον Γ. Βαρουφάκη, τα αποθέματα του φιλελληνισμού μεταξύ των ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας αρχίζουν να στερεύουν εντελώς. «Ζουν στο ουτοπικό συννεφάκι τους», φέρεται να δηλώνει ένας αξιωματούχος των Βρυξελλών για την Ελλάδα. 

Ίσως ήταν αφελές να περιμένει κανείς οτιδήποτε άλλο. Πριν από λίγα χρόνια πολλοί από εκείνους που σήμερα έχουν επιτελικές θέσεις περνούσαν τον χρόνο τους συζητώντας τις αντιφάσεις του καπιταλισμού πίνοντας καφέ και καπνίζοντας. Ελάχιστοι είχαν ποτέ διοικήσει κάτι, πόσο μάλλον κυβερνήσει. Οι ευρωπαϊκές τους επαφές ήταν περιορισμένες.

Όλες οι επιλογές του κ. Τσίπρα μοιάζουν λανθασμένες. Θα μπορούσε να καθυστερήσει την πληρωμή στο ΔΝΤ για να κερδίσει χρόνο. Θα μπορούσε να συνεχίσει το παιχνίδι του ποιος θα λυγίσει πρώτος, ίσως βάζοντας κεφαλαιακούς ελέγχους στις ελληνικές τράπεζες. Ή θα μπορούσε να κάνει κωλοτούμπα, υποκύπτοντας στις απαιτήσεις των δανειστών για το καλό της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Αυτό μπορεί να απαιτεί ένα δημοψήφισμα. Θα μπορούσε επίσης να διασπάσει το κόμμα του. Υπάρχει μια πληθώρα δυνατοτήτων, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ώρα της κρίσης έρχεται.
Από το άρθρο, «The sorry saga of Syriza» (Το άθλιο έπος του ΣΥΡΙΖΑ) του Economist.
Leonidas: Ας μην σπεύσουν οι ψεκασμένοι (ακόμα) ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να πουν ότι πρόκειται για άλλη μια (παγκόσμια) συνωμοσία σε βάρος της χώρας γιατί τα ψέματα τελειώνουν το αργότερο μέχρι το τέλος του άλλου μήνα, (6/15). Ή νέο μνημόνιο με μέτρα, (χειρότερα από αυτά της προηγούμενης κυβέρνησης, λόγω της εξάμηνης παπαριάς-διαπραγμάτευσης και οπισθοδρόμησης της οικονομίας), ή στη δραχμή και στην… Αργεντινή. Και βέβαια δεν θα τους σώσει κανένα δημοψήφισμα, ή εκλογές από την οργή του «σοφού», λαού, με κλειστές τράπεζες και ΑΤΜ χωρίς ευρώ.