Εκτίμηση Πολιτικής Κατάστασης Κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) 8.3.15

Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν έβγαλε αυτοδύναμο το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ευνόησε μια συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με 162 βολευτές (149+13).

Παρά τις ιδεολογικές διαφορές των δύο κομμάτων, (ριζοσπαστική αριστερά με 5 κομμουνιστικές συνιστώσες και λαϊκίστικη ακροδεξιά), με «έπαθλο» την εξουσία τα «βρήκαν», (προσωρινά τουλάχιστον,) με συνδετικό κρίκο την «αντιμνημονιακή» λαϊκίστικη πολιτική τους. Οι μεγάλες διαφορές τους στα εθνικά και εκκλησιαστικά θέματα,  καθώς και στη λαθρομετανάστευση, έχουν αμβλυνθεί, (προς το παρόν), καθόσον ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Καμμένος έλαβε το Υπουργείο Άμυνας και άλλα 4 στελέχη του ορίστηκαν υφυπουργοί.

Έπειτα από ένα επικοινωνιακό show, προς τον «σοφό» λαό, για «σμίλευση» συμμαχιών του Νότου και όχι μόνο, (συναντήσεις Τσίπρα με Ιταλό, Γάλλο, Αυστριακό πρόεδρο, πρωθυπουργό του Βελγίου και θεσμικούς παράγοντες της ΕΕ, καθώς και περιοδεία στην  ΕΕ του showman Baroufaki), που δεν απέδωσαν τίποτα επί της ουσίας, η χώρα απομονωμένη, (απέναντι σε 18 χώρες της ευρωζώνης ), υπέγραψε τετράμηνη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, (μνημονίου), που μόνο αυτή, (η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), αποκαλεί «συμφωνία γέφυρα», ενώ τα εποπτικά όργανα, (τρόικα), ονομάζει «θεσμούς».

Η βασική αιτία για τη δυσκολία στην επίτευξη της συμφωνίας ήταν και εξακολουθεί να είναι, (για την τήρηση της), καθώς και για την επίτευξη της τελικής συμφωνίας, η άρνηση της κυβέρνησης  να αναγνωρίσει τις προηγούμενες συμφωνίες της Ελλάδος με τους δανειστές. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο να συμβεί ακόμα και σε τριτοκοσμικά κράτη, ενώ είναι αδιανόητο στις αναπτυγμένες  χώρες.

Η επιτευχθείσα συμφωνία ορίζει ρητά την αποφυγή μονομερών ενεργειών, (κατάργηση των μέχρι τώρα νόμων-ρυθμίσεων των μνημονίων), την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στο κράτος και δεν προβλέπει καταβολή χρημάτων εκ μέρους των δανειστών.

Πριν ακόμα «στεγνώσει» το μελάνι της συμφωνίας με πρώτο των υπουργό Οικονομικών Μπαρουφάκη άρχισαν οι αμφισβητήσεις των προβλέψεων της συμφωνίας, με αποτέλεσμα να ακολουθούν σκληρές δηλώσεις αξιωματούχων και των εταίρων μας της ΕΕ, ιδιαίτερα από την πλευρά της Γερμανίας, ότι «μη τήρηση της επιτευχθείσας συμφωνίας θα έχει σαν αποτέλεσμα να μη δοθεί καμία βοήθεια και συνεπώς χρεοκοπία».

Έχει αρχίσει να επικρατεί  η άποψη ότι θα είναι καλύτερα να τεθεί εκτός ευρώ η Ελλάδα, γιατί το κόστος παραμονής στη ζώνη του ευρώ θα είναι μεγαλύτερο από την έξοδο της, καθόσον δεν μπορεί συνεχώς να υπονομεύεται η αξιοπιστία της ευρωζώνης.

Γενικά το (κρατικίστικο) οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, (κρατικοποιήσεις, όχι σε νέες ιδιωτικοποιήσεις, διόγκωση του δημόσιου τομέα - επαναπροσλήψεις, κατά της επιχειρηματικότητας κλπ), δεν είναι συμβατό με τις οικονομίες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Η κυβέρνηση έχει μεγάλο πρόβλημα στην τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων της, (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης), προς το λαό, καθόσον δεν υπάρχουν, ούτε πρόκειται να βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για την υλοποίηση τους. Εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει να εφαρμόσει το (προεκλογικό) πρόγραμμα της, θα υπάρξει έλλειμμα στον προϋπολογισμό, (αντί πλεονάσματος), το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί με δανεικά. Ο δανεισμός από τις αγορές είναι απαγορευτικός λόγω των υψηλών επιτοκίων, οπότε απομένει ο δανεισμός από τους εταίρους μας στην ΕΕ, που όμως είναι δυνατός μόνο με υπογραφή δανειακής σύμβασης με όρους-υποχρεώσεις, (μνημόνιο 3΄).

 Με άλλα (λίγα) λόγια το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δυνατό  να εφαρμοστεί εντός του ευρώ. Ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσαρμόσει το πρόγραμμα του να είναι συμβατό με τους κανόνες της ευρωζώνης, ή θα πρέπει να το πράξει εκτός ευρώ με ότι αυτό συνεπάγεται.

Οι δανειστές έχουν κάνει γνωστό πολύ ξεκάθαρα στην κυβέρνηση ότι χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις για (κοστολογημένες) μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα. Πάντως ακόμα και τώρα η κυβέρνηση εξακολουθεί,  όχι μόνο να μην δίδει συγκεκριμένες κοστολογημένες μεταρρυθμίσεις, αλλά και να προτείνει στο κρίσιμο αυριανό Eurogroup  (9.3.15) μέχρι και φαιδρά μέτρα, (τουρίστες ή νοικοκυρές σε ρόλο  εφοριακών μυστικών πρακτόρων),  με αποτέλεσμα να χλευάζεται η χώρα.

Η κυβέρνηση ήδη αντιμετωπίζει έλλειψη χρημάτων για πληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων και εξόδων του κράτους. (μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία κλπ), έλλειψη που θα επιδεινώνεται όσο πλησιάζει ο Ιούνιος που λήγει η συμφωνία «γέφυρα), αν αντέξει μέχρι τότε. Τότε θα κριθεί τελικά, (δεν αποκλείεται και νωρίτερα), πιεζόμενη από την «ασφυξία» ρευστότητας, αν θα συμβιβαστεί η κυβέρνηση με τους κανόνες της ευρωζώνης,  υπογράφοντας νέα δανειακή σύμβαση, (μνημόνιο 3), ή θα συγκρουστεί και θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το ευρώ, με ότι αυτό συνεπάγεται, (επιστροφή στη 10ετία του 1950, κατάρρευση τραπεζών, μεγάλη υποτίμηση της νέας δραχμής, έλλειψη βασικών εισαγόμενων αγαθών, πετρέλαιο, φάρμακα, τρόφιμα κλπ).

Αν η κυβέρνηση αποφασίσει να έλθει σε σύγκρουση με τους εταίρους μας στην ΕΕ, τότε προτού το πράξει το πιο πιθανό είναι να προσφύγει σε δημοψήφισμα ή ακόμα και νέες εκλογές, πετώντας έτσι το «μπαλάκι» στο «σοφό» (προβατο)λαό με μη προβλέψιμο από τώρα αποτέλεσμα.

Η αμφιλεγόμενη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, (άκομψη στήριξη της Ρωσίας, σε αντίθεση με τα άλλα κράτη της ΕΕ, στο θέμα του διαμελισμού της Ουκρανίας, καθώς και οι έμμεσες απειλές για τζιχαντιστές που θα κατακλύσουν την Ευρώπη σε περίπτωση κατάρρευσης της Ελλάδος), δεν βοηθάει τη διαπραγματευτική  θέση της χώρας για να επιλύσει την οικονομική κρίση. Το πόσο ζωτικής σημασίας είναι να είμαστε εντός της προστατευτικής ομπρέλας των Δυτικών Δομών Ασφάλειας, φάνηκε από την πρόσφατη θρασεία ενέργεια της Τουρκίας να δεσμεύσει με ΝΟΤΑΜ, σχεδόν όλο το κεντρικό Αιγαίο για ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένου μέρους της νήσου Λήμνου για... πεδίο βολής μέχρι το τέλος 2015. Αυτή η επιθετική ενέργεια της Τουρκίας αντιμετωπίστηκε και μια πιθανή κρίση αποσοβήθηκε με τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, έπειτα από την άμεση σχετική καταγγελία της κυβέρνησης  προς αυτούς, αναγκάζοντας την Τουρκία να αποσύρει τη σχετική ΝΟΤΑΜ.

Στο δρόμο για τη σύγκρουση, ή όχι με την ΕΕ, που μπορεί να συμβεί το αργότερο μέχρι τον προσεχή Ιούνιο, 

Εκτιμάται ότι: Είναι πολύ πιθανή η διάσπαση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Επίσης είναι πολύ πιθανή η διάσπαση  και του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς που δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό με τους εταίρους στην ΕΕ, (αριστερή πλατφόρμα Λαφαζάνη  30-40%, θιασώτες δραχμής), και  τους υπόλοιπους υπό τον Τσίπρα να επιχειρούν συμβιβασμό, (δανειακή σύμβαση – με "light" Μνημόνιο 3). Στην περίπτωση  αυτή είναι πολύ πιθανή μια ευρύτερη πολιτική ανακατάταξη, που θα επιτρέψει να υπάρξει μια κυβέρνηση του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ, ή και κάποιων ΑΝΕΛ, σε συνεργασία,  ή κυβερνητικό εταίρο το ΠΟΤΑΜΙ και στήριξη, ή ανοχή από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. 

Ακόμα και στην καλύτερη περίπτωση παραμονής στο ευρώ με δανειακή στήριξη, (Μνημόνιο 3), είτε με το παρόν κυβερνητικό σχήμα, είτε με άλλο, (βλέπε παραπάνω), θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και χρήμα για την οικονομία, με αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα ξανά σε πολύ χειρότερη θέση, από αυτήν που ήταν πριν από τις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015, με πιθανό και ένα "κούρεμα" καταθέσεων, (τύπου Κύπρου).
Αν ο κ. Τσίπρας προτιμήσει το κόμμα του, αντί για τη χώρα, για την παραμονή της χώρας στο ευρώ με κάθε κόστος και συγκρουστεί με την ΕΕ, τότε η Ελλάδα θα βιώσει μια μείζονα καταστροφή ανάλογη με (εκείνη) της Μικραστιατικής, (καταστροφής του 1922) σε οικονομικό και γεωστρατηγικό πεδίο, (βλέπε παραπάνω, επιπτώσεις εξόδου από ευρώ-ΕΕ).