Φαίνεται ότι το 60% του εκλογικού σώματος εξετάζει πολύ σοβαρά να επικυρώσει με την ψήφο του την πολιτική του «Λεφτά Υπάρχουν».
Αν και η ανοησία αυτή αποδίδεται, εκ των υστέρων, στον πρώην πρωθυπουργό, εύκολα αναγνωρίζει κανείς αυτή την αντεθνική πολιτική ως «πολιτική των ελλειμμάτων». Εφαρμόστηκε άλλωστε επί τριάντα χρόνια, με μικρά διαλείμματα λιτότητας.
«Πνευματικοί» διάδοχοι της πολιτικής αυτής είναι τα κόμματα που αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως «αντιμνημονιακά». Καταγγέλλουν τις συμφωνίες που συγκρατούν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν έχει ελάχιστες διαφορές.
* «Για μια Ελλάδα και μια Ευρώπη απελευθερωμένη από τη δουλεία των τόκων και των μυστικών διευθυντηρίων των αγορών» λέει ο ένας.
* «Εμείς την τρόικα θα την απελάσουμε από τη χώρα» υπόσχεται ο άλλος. «Η Ευρώπη δεν θέλει χώρες - εταίρους αλλά εταίρες» καταγγέλλει ο τρίτος.
* «Οι ξένοι δυνάστες και οι ντόπιοι λακέδες τους επιστρέφουν τη χώρα στις μαύρες μεταπολεμικές δεκαετίες της μεγάλης φτώχειας και εξαθλίωσης», διαβεβαιώνει γλαφυρά ένας τέταρτος.
Ζητούν από τους πολίτες να (απο)κλείσουμε τη χώρα μέσα στα σύνορά της. Σπεύδουν να διαβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχει κανείς κίνδυνος:
* Το κενό θα καλύψει η
εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, το ενδιαφέρον της Ρωσίας κ.ο.κ. Ποια
κεφάλαια, πόσος χρόνος, ποιο ρωσικό ενδιαφέρον;
* Πού θα στηθεί το «δικαστήριο των λαών», από το οποίο
αναμένουμε τη διαγραφή του «επαχθούς» χρέους και γιατί να συμφωνήσουν τα κράτη
της Ευρωζώνης, που μας έχουν (μετά το κούρεμα) δανείσει τα πολλά;
Από το άρθρο, «Αντιμνημονιακών ελλείμματα», του Μπάμπη Παπαδημητρίου στην kathimerini.gr 24.4.12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου