Ταρίφες και.... Προλετάριοι

Ώστε  έτσι λοιπόν.  Του   προλεταριάτου  ο  ιδιοκτήτης  δύο,  τριών  οχημάτων. Που χαιδεύει την κοιλάρα  του,  καταπίνει την  φραπεδάρα του  και μέρα  νύχτα,   χιονίζει   βρέχει   κονομάει   από  κάθε οδηγό  καμιά σαρανταριά  έως και εξήντα    ευρώ.

Του προλεταριάτου και  ο μαντράς  των δέκα, δώδεκα  οχημάτων.  Το ίδιο  κι αυτός. Αποταμιεύει έτσι στην ψύχρα καμιά   εξακοσαριά  ημερησίως από τους  σκλάβους που έχει στην   δούλεψή του.  Προλετάριος ο  αραχτός. 

Του     προλεταριάτου  και  το τσουβάλιασμα   τριών, τεσσάρων πελατών.   Του προλεταριάτου η  πλήρης  περιφρόνηση   των πελατών.

Της ηθικής του  προλεταριάτου  η μπόχα,   το υβρεολόγιο, η θρασύτητα  και  η παντελής  άγνοια  των ιδιοκτητών.

Και επειδή όλοι  αυτοί  είναι  προλετάριοι  ας  ρωτήσουν   τα μεγαλοστελέχη  των  αριστερών κομμάτων,  τους  φουκαράδες  τους οδηγούς. Θέλουν   η  δεν θέλουν να  ελευθερωθεί  το  επάγγελμα  του  ταξιτζή;   Φυσικά και  θέλουν.

Και  συμβαίνει το  εξής  οξύμωρο και μουρλό. Οι αληθινοί προλετάριοι και  σκληρά εργαζόμενοι  οδηγοί να  συμφωνούν με   τον Ραγκούση  του  ΠΑΣΟΚ και να διαφωνούν με την λυκοσυμμαχία  δεξιών    αριστερών. Πλήρης  ιδεολογική   διαστροφή.

Με την   απελευθέρωση  του  επαγγέλματος θα  βελτιωθούν  τα  οχήματα, θα προσέχουν οι  οδηγοί  και  θα  εξυπηρετείται καλύτερα   το κοινό.

Από το άρθρο, «Προλεταριάτο» του Δημήτρη Δανίκα στο Βήμα 28.7.11

Ταρίφα και Πάσης Ελλάδος

Ελληνάρας Μπαταξής και Μάγκας

Να τα  πάρουμε με την σειρά για να  μη παριστάνουμε  τους  ελληνάρες του κερατά.

Πρώτο  λοιπόν.  Χρεοκοπήσαμε. Όχι ολοκληρωτικά  αλλά  επιλεκτικά.  Που πάει να  πει    ότι μπάρμπα    Μήτσο,  θείτσα Μαριγώ, κυρ Στάθη,  τα λεφτουδάκια  σας  μια  χαρά. 

Όχι από   τους  πολιτικούς  που   τους   ψηφίζατε    διαρκώς. Αλλά  από  τους  ξένους, τους  ιμπεριαλιστές και   τους εχθρούς  που τους  φτύνουμε ομαδικώς.  Αυτοί  εξασφαλίζουν  το  μικρό κομπόδεμα  των  ελλήνων   πολιτών και  την  λειτουργία   των   τραπεζών. 

Τουτέστιν οι  πατριώτες οι  πολιτικοί  αποδείχθηκαν    αληθινοί   εχθροί. Αντιθέτως οι    εχθροί   η μοναδική  σωτηρία  πριν  την καταστροφή. Τούμπα  δηλαδή. Φαντάσου επιστρέψαμε στο   σχέδιο Μάρσαλ    του  1947.   

Πάμε στο    δεύτερο.  Η  σωτηρία είναι προσωρινή. Για  μερικά  χρονάκια.  Και ούτε.

Εξ  ανάγκης  μας   σώζουν. Ώστε  ο  ελληνικός  ιός   που είναι τόσο ανθεκτικός  σαν καρκίνος  κανονικός, να μην  εξαπλωθεί. Σκουπίδι μας  θεωρούν στα σκουπίδια  θα μας πετάξουν.

Και  τρίτο. Όλες αυτές  οι    χτεσινές, σημερινές και  φαντάζομαι οι αυριανές ιαχές, πως δηλαδή καταφέραμε να τους   φεσώσουμε  κανονικά,  γύρω   στα τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ,   είναι   τσάμπα μαγκιά.   

Και κάτι ακόμα.. Αυτό  το   φέσωμα  σημαίνει  ότι δεν τιμούμε την  υπογραφή μας.

 

Πως  δηλαδή είμαστε τσαμπατζήδες, κλεφτρόνια, απατεώνες. Του  κοινού  ποινικού  δικαίου.

Θα μου πεις ότι  οι δανειστές  μας  είναι  τοκογλύφοι.  Θα σου  πω να  μην δανειζόσουνα από   τοκογλύφους.   Ποιος  σε ανάγκασε  να  το κάνεις;

Τα  κόμματά σου, το αραλίκι σου, η  φοροδιαφυγή σου  και    το όνειρό σου για μια μόνιμη θέση στο  Δημόσιο. 

Μόνιμο στασίδι στην  χλεύη  των  ευρωπαίων, στην  μούντζα  των  τραπεζών και στη λαιμητόμο  των κερδοσκοπικών  αγορών.

Και το   ερώτημα  ένα και  μοναδικό. Αυτοί για τους  δικούς  τους λόγους  θέλουν να σε σώσουν.

Εσύ  είσαι ικανός να  σώσεις  το  τομάρι σου και  τα παιδιά   σου;. 

Από το άρθρο, «Μαγκιές», του Δ. Δανίκα στο Βήμα 26.7.11.

Ιστορίες της... Ταρίφας

Tarifa.gr (Β')

Oι ταξιτζήδες κάθε φορά που διεκδικούσαν εμπόδιζαν τις ελεύθερες μετακινήσεις και στρέφονταν κατά της κοινωνίας που ζητούσαν να τους στηρίξει. Έκλειναν όπως και τώρα δρόμους και λεωφόρους. Βιαιοπραγούσαν κατά των συναδέλφων τους που ήθελαν να εργαστούν.

Tώρα διαμαρτύρονται με τη γνωστή τους "παλικαριά" στην πιο ακραία της μορφή γιατί δε νομιμοποιείται η παρανομία τους. Βεβαίως σε ένα κράτος που σχεδόν πάντα νομιμοποιεί καθετί παράνομο - εσχάτως το έκανε με τα αυθαίρετα- μπορεί να έχουν και δίκιο! 


Μπορεί να πρέπει να συνεχίσουν να αρνούνται να αναρτήσουν μέσα στα ταξί τους τις άδειες με τις φωτογραφίες τους ώστε να ξέρουμε ποιοί είναι νόμιμοι και ποιοί όχι.

Μπορεί να θέλουν να παραμείνουν κλειστό λόμπυ για να εμπορεύονται αφορολόγητα τις άδειες που έχουν.

Μπορεί να πρέπει να εξακολουθήσουν να φέρονται με αγένεια και περιφρόνηση προς κάθε νόμο που δεν τους βολεύει.

Μπορεί να πρέπει να συνεχίσουν να χτίζουν την πελατειακή σχέση με όποιον πολιτικό τους "χαιδεύει".

Μπορεί να πρέπει όλοι εμείς να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τις κακές τους υπηρεσίες και τους κακούς τρόπους τους.

Μπορεί; Όχι δεν μπορεί!

Δε φρόντισαν μόνοι τους να διορθώσουν όλα αυτά. Γιατί οι συνδικαλιστές τους λειτούργησαν σαν πάτρωνες και όχι σαν υπεύθυνοι επαγγελματίες που επιδιώκουν βελτίωση του κλάδου τους.

Και τώρα που τους "πούλησαν " οι πολιτικοί -αυτό αργά ή γρήγορα θα γινόταν- και τους γυρνά την πλάτη με αγανάκτηση από τα όσα έχει περάσει το σύνολο της κοινωνίας φτάνουν σε ακρότητες.

Κανείς δεν κέρδισε την κοινωνία επειδή τον φοβόταν. Είναι κλασική τυραννική τακτική που δεν περνά πια.

Από το άρθρο, «Τελειώνει η ασυδοσία των καουμπόιδων των δρόμων», του Λάμπη Νικολάου newsit 19.7.11

Tarifa Gr (Α')

 Οι συνδικαλιστές των ταξιτζήδων  είναι το κλασικό δείγμα του κακού ελληνικού συνδικαλισμού.

Προσπαθούν εδώ και χρόνια να κρατήσουν τον κλάδο τους υποβαθμισμένο για να επιβιώσουν οι ίδιοι.

Δεν κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν ένα προβληματικό επάγγελμα. Γιατί αν το κάνουν δε θα έχουν λόγο ύπαρξης αφού θα φανεί ακόμη περισσότερο η ανεπάρκεια τους.

Διεκδικούν το μεροκάματο τους από την κοινωνία, που όμως δεν την υπηρετούν σωστά όταν εργάζονται και την τιμωρούν όταν απεργούν.

Έχουν υιοθετήσει μια συμπεριφορά υπεράνω των νόμων. Και την εφαρμόζουν με τρόπο προκλητικό για να την επιβάλουν δια του φόβου.

Εδώ και χρόνια συγκάλυψαν κάθε μαύρη και φοροδιαφεύγουσα συναλλαγή για την αγοραπωλησία των αδειών τους.

Ανέχθηκαν τη μαύρη εργασία στα ταξί τους. Αδιαφόρησαν για τους κακούς τρόπους και την αγενή συμπεριφορά πολλών συναδέλφων τους.

Δε δέχθηκαν καμία επιμόρφωση. Δε σεβάστηκαν κανένα νόμο που δεν τους βόλευε.

Έκαναν διπλές και τριπλές μισθώσεις ενώ απαγορευόταν.

Κινούνταν στις λεωφορειολωρίδες ενώ δεν τους επιτρεπόταν.

Παραβίαζαν τα "ρολόγια" και κορόιδευαν αυτούς από τους οποίους ζητούν σήμερα συμπαράσταση.

Υπερχρέωναν τουρίστες και έκαναν την Ελλάδα διεθνώς ρεζίλι (ακόμα και σήμερα σε όλες τις έρευνες αυτό που οι ξένοι θεωρούν ως χειρότερο στη χώρα είναι τα ταξί!)
Από το άρθρο, «Τελειώνει η ασυδοσία των καουμπόιδων των δρόμων», του Λάμπη Νικολάου newsit 19.7.11

Νυν Υπέρ Πάντων…. η Καρέκλα του Σαμ

Τα «Κατορθώματα» της Κυβέρνησης ΓΑΠ

Τρωκτικά Εθνικών Συμφερόντων (Γ΄)

Για να γίνει κατανοητό το πόσο αβάσιµο και αναίσχυντο είναι το επιχείρηµα περί δηµοσίου συµφέροντος αποδεικνύεται από την ντροπή του Οργανισµού ∆ιαχειρίσεως Ιπποδροµιών Ελλάδος (Ο∆ΙΕ).

Μολονότι ασχολείται µε τον τζόγο των στοιχηµάτων στις ιπποδροµίες και συνεπώς δεν συνδέεται µε κανενός είδους εθνικά και λαϊκά συµφέροντα, τα καταφέρνει να δηµιουργεί τεράστια ελλείµµατα,

* Που τα πληρώνει ο ελληνικός λαός, καθώς έχει εξελιχθεί σε πρυτανείο πληθώρας διορισµένων από τα κόµµατα και τους κάθε χρώµατος συνδικαλιστές.

Τις εκατοντάδες εκατοµµύρια ευρώ ζηµιές του τις πληρώνει ο πράγµατι εργαζόµενος λαός ή και οι άνεργοι χάριν δήθεν του εθνικού συµφέροντος.

∆ανείζεται το κράτος για να καλύπτει τις ζηµιές του Ο∆ΙΕ (που ασχολείται µε τον τζόγο) και σήµερα που σταµάτησε ο δανεισµός περικόπτονται µισθοί και συντάξεις και επιβάλλονται νέοι φόροι για να συνεχίζεται ακόµη η κρατική «διαχείρισή» του.

Μολονότι το φάσµα της χρεοκοπίας τείνει να πνίξει τη χώρα, η κυβέρνηση δεν έχει τολµήσει ακόµη καµία αποκρατικοποίηση, παρά τις αντίθετες επαγγελίες και δεσµεύσεις.

Από το άρθρο, «Τι είναι δημόσιο συμφέρον», του Γιάννη Μαρίνου στο Βήμα 10.7.11

Τρωκτικά Εθνικών Συμφερόντων (Β΄)

Το κύριο επιχείρηµα υπέρ του κρατικού τοµέα είναι ότι αυτός προµαχεί για τα εθνικά συµφέροντα απαλλαγµένος δήθεν από την κερδοσκοπική βουλιµίατου ιδιωτικού.

Σηµαιοφόρος αυτού του ισχυρισµού ο ταλαιπωρήσας και πάλι τον ελληνικό λαό µε διακοπέςρεύµατος πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-∆ΕΗ και η παρέα του κ. Νίκος Φωτόπουλος.

Το πόσο ενδιαφέρεται για τον ελληνικό λαό, που είναι οι καταναλωτές ρεύµατος, το περιγράφει ως εξής το περιοδικό «Σπίγκελ»:

«Από το 1999 το συνδικάτο του πήρε άµεσες και έµµεσες ενισχύσεις του εργοδότη του άνω των 31,3 εκατ.ευρώ.

Άκρως παρανοϊκό. Μόνο τα τελευταία τρία χρόνια πήρε 115.000 ευρώ για διαδηλώσεις κατά του εργοδότη του, της ∆ΕΗ», προς χάριν του ελληνικού λαού προφανώς.

Από το άρθρο, «Τι είναι δημόσιο συμφέρον», του Γιάννη Μαρίνου στο Βήμα 10.7.11

Τρωκτικά Εθνικών Συμφερόντων (Α΄)

Στην αναζήτηση του ποιοι τα φάγανε, ώστε να καταντήσουµε η πιο υπερχρεωμένη και αναξιόπιστη χώρα του κόσµου,

* Ανευρίσκεται κυρίως ο υπερδιογκωµένος, αντιπαραγωγικός, σπάταλος και ζημιογόνος δημόσιος τοµέας.

Φορολογούνται οι έλληνες πολίτες και µας φορτώνουν και µε δάνεια από το εξωτερικό για να συντηρούµε αυτό το παµφάγο κράτος,

* Που ως άλλο τέρας του Φρανκενστάιν δηµιούργησαν οι εκάστοτε ανταλλάσσοντας ψήφους µε διορισµούς και κάθε είδους παροχές και προνόµια πολιτικοί µας.

Οµοίως συµπεριφέρονται και οι στρατιές των µονοπωλιακής δυνάµεως κοµµαταρχών συνδικαλιστών (ο «στρατός κατοχής», όπως τους αποκαλώ) καθώς πρώτοι αυτοί διορίζουν συγγενείς και φίλους.

Από το άρθρο, «Τι είναι δημόσιο συμφέρον», του Γιάννη Μαρίνου στο Βήμα 10.7.11

Το Όχι ΣΑΜ και η.... Επιτυχία ΓΑΠ

Πλατεία..... Indignados

Los Indignados Gr και ο (Global) Εξευτελισμός (B΄)

Kανένα κόμμα και καμιά κοινωνική ομάδα δεν αντιστάθηκε, τριάντα χρόνια τώρα, στον «κοινωνικό μετασχηματισμό» του Aνδρέα Παπανδρέου.

Kαι στη μετασχηματισμένη ελλαδική κοινωνία «όλα επιτρέπονται», όλοι είμαστε ίσοι, όλοι τα δικαιούμαστε όλα.

Tριάντα ολόκληρα χρόνια, όταν ο δαιμονικής ευφυΐας «κοινωνικός μετασχηματισμός» που απεργάστηκε ο Aνδρέας Παπανδρέου,

* Ανασκολόπιζε το ήθος, την παιδεία, την ιστορική συνείδηση, τα αντανακλαστικά συμπεριφοράς των Eλλήνων, η N. Δ. θαύμαζε και ζήλευε.

Aπό το 1981, μέτρα της φεουδαλικής δημοκρατίας, που για πρώτη (ναι) φορά εγκαθιδρύθηκε στη χώρα, είναι οι συμπεριφορές Tσοχατζόπουλου και Πάγκαλου.

Kάτι ανάλογο με τον εκφυλισμό της «αγανάκτησης» στο Σύνταγμα πρέπει να ήταν και η αποκάλυψη που συντελέστηκε,

* Στην Πρώτη Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της «Σπίθας» - του κινήματος πολιτών που ενέπνευσε και συγκρότησε ο Mίκης Θεοδωράκης.

Oι αυτόπτες μετέφεραν επίσης εικόνα θλιβερού μπάχαλου, αποκαρδιωτικής μωρολογίας, κοινοτοπιών, κομπορρημοσύνης.

Oι λύσεις κακοφορμισμένων κοινωνικών προβλημάτων χρειάζονται στιβαρή σοβαρότητα και έκτακτη ευφυΐα, μελέτη, εξειδικευμένη εμπειρία, κρυστάλλινη ανιδιοτέλεια.

Από το άρθρο, «H δημοκρατία μας περίγελως της υφηλίου», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 3.7.11.

Los Indignados Gr και ο (Global) Εξευτελισμός (Α΄)

Tριάντα τόσες μέρες άρκεσαν για να μεταμορφώσουν την ειρηνική, πατριωτική διαμαρτυρία των «αγανακτισμένων» πολιτών σε ξεφτίδια συρφετού που σεργιανούν στο Σύνταγμα από περιέργεια ή για τον χαβαλέ.

Oι μικροπωλητές, ίσως πια περισσότεροι από τους διαμαρτυρόμενους, δίνουν την αίσθηση ότι η έκρηξη προσφέρθηκε ανεμπόδιστα σε εμπορική εκμετάλλευση-

* Ακόμα και πλανόδιοι ακροβάτες, μαζί με τους σουβλατζήδες, τους κουλουρτζήδες

* Και όσους προμήθευαν τα «υλικά» της διαμαρτυρίας (σφυρίχτρες, φακούς λέιζερ, σημαιούλες) έσπευσαν να σκυλεύσουν την «αγανάκτηση».

Nτεκόρ, τα άθλια τσαντίρια όσων εκφράζανε και με επιτόπιο ύπνο την οργή τους για το «σύστημα»,

* Ώστε η πλατεία να γίνεται πιστή εικόνα γυφτοπάζαρου - γυφταριό, τσιγγαναριό.

Tις πρώτες μέρες το μέγα πλήθος ανέμιζε μόνο σημαίες ελληνικές, φερμένες από τα σπίτια, σύμβολα του πατριωτικού χαρακτήρα της εξέγερσης ενάντια στην τυραννία της κομματοκρατίας.

Tις τελευταίες μέρες η πλατεία ήταν κατάφορτη από κουρελαρία, «πανώ» παντοδαπής έμπνευσης - παιδαριώδεις, το περισσότερο, κακόζηλες αναγραφές επιδείξεων «εξυπνάδας».

O εκπασοκισμένος (συνειδητά ή ανεπίγνωστα) Eλλαδίτης τα ξέρει όλα, αποφαίνεται για τα πάντα, έχει «λύσεις» για κάθε πρόβλημα.

Tελικά η φτωχολογιά του Kαΐρου αποδείχτηκε όχι μόνο πιο ανθεκτική,

* Γι' αυτό και πιο τελεσφόρα,

* Αλλά κυρίως με υπέρτερη αρχοντιά στον ξεσηκωμό της από τους επήλυδες (με συνοπτικές διαδικασίες αστούς) του αττικού λεκανοπέδιου.

Από το άρθρο, «H δημοκρατία μας περίγελως της υφηλίου», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 3.7.11

Το Αυγό του Φιδιού-Κουκου(λοφόρου) (Β΄)

Σταδιακά επέδρασε στο «κίνημα» και το λεγόμενο  «πέσιμο» επικράτησε πρώτα στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και στη συνέχεια υιοθετήθηκε από τα κόμματα της ριζοσπαστικής και δογματικής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε το πέσιμο και το ΚΚΕ υιοθέτησε την λογική της «ανυπακοής» και αργότερα μέσω του ΠΑΜΕ τις δυναμικές συγκρουσιακές κινητοποιήσεις στα λιμάνια και αλλού.

Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ώριμο φρούτο της καλλιεργηθείσας επί χρόνια μεγάλης αντίθεσης.

Είναι κοινό μυστικό άλλωστε ότι από εκείνες τις οργισμένες συγκρούσεις του Δεκέμβρη,

* Ξεπήδησαν οι νέες δυνάμεις της τρομοκρατίας, η Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς και άλλες οργανώσεις.

Έκτοτε πολλές ήταν οι εκδηλώσεις οργανωμένης και μαζικής βίας.

Κακά τα ψέματα, η βία ενυπάρχει στο «κίνημα», είναι εντός του «κινήματος», δεν είναι εκτός, ούτε μπορεί να αποκοπεί όπως πολλοί νομίζουν.

Και σίγουρα δεν είναι προϊόν της δράσης των αρχών ασφαλείας, όπως ορισμένοι ανοήτως πιστεύουν.

Αυτά περί προβοκατόρων έχουν ειπωθεί και σε άλλες περιπτώσεις και ιστορικά κατερρίφθησαν.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Όσο κι αν οι «ειρηνικοί» της πλατείας θέλουν να απαλλαγούν απ' αυτήν,

* Γνωρίζουν ότι είναι εκεί δίπλα τους στις συνελεύσεις, στις συζητήσεις και στις αναζητήσεις τους.

Από το άρθρο, «Η βία εντός...», του Αντώνη Καρακούση στο Βήμα 30.6.11

Το Αυγό του Φιδιού-Κουκου(λοφόρου) (Α΄)

Όσοι περιστασιακά παρακολουθούν την πολιτική και κοινωνική διεργασία στη χώρα μας δεν συνήθως απορούν με τα βίαια γεγονότα και τις πολεμικές συγκρούσεις που αυτές τις ημέρες εξελίσσονται στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους.

Οι πιο συντηρητικοί και μαζί τους τα πάντα έκπληκτα δελτία των ''8'' τα βάζουν με την Αστυνομία, που υποτίθεται δεν κάνει καλά τη δουλειά της.

Οι της Αριστεράς πάλι - όλων των αποχρώσεων - αποδίδουν, κατά τη συνήθη συνωμοσιολογική προσέγγισή τους, την ασκούμενη από διαδηλωτές βία,

* Στις δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες σύμφωνα με την θεωρία τους «εισχωρούν και καθοδηγούν τις ομάδες των ''κουκουλουφόρων'' με σκοπό να διαλύσουν το μαζικό κίνημα».

Ωστόσο, παραγνωρίζουν όλοι ότι από την εποχή του 2002 και εντεύθεν, υπό την επίδραση διαφόρων διεθνών γεγονότων,

* Διαμορφώθηκε και εδώ περιβάλλον τέτοιων συγκρούσεων με την Αστυνομία.

Οι διαθέτοντες μνήμη δεν μπορούν παρά να θυμούνται τον χαρακτήρα των αντιαμερικανικών διαδηλώσεων κατά του δεύτερου πολέμου στο Ιράκ

* Και αργότερα την αναπτυχθείσα από αυτόνομες φοιτητικές ομάδες «κινηματική» λογική, η οποία έφερε τις συγκρούσεις με την Αστυνομία στους δρόμους.

Αργότερα με αφορμή τη συνταγματική μεταρρύθμιση και την αλλαγή του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια,

  

* Εκείνη η «κινηματική» λογική της σύγκρουσης επικράτησε στους δρόμους και γενικεύθηκε στα πανεπιστήμια.

Από το άρθρο, «Η βία εντός...», του Αντώνη Καρακούση στο Βήμα 30.6.11

Η Πλατεία της Μαϊμούς και της Ξευτίλας (Γ΄)

Τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ γκρίζα στην πλειοψηφία τους πηγαίνοντας με το «ρεύμα» Μπάτσοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι,

* Ωρύονται για το παρακράτος της Αστυνομίας και τα Χημικά που έριξαν.

Μάλλον η αστυνομία θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τη βία των λοστών, πετρών και μολότοφ με… λουκουμόσκονη, ή

* Να άφηνε τους Κούκου να καταργήσουν τη Βουλή αφήνοντας τους να μπουκάρουν μέσα.

Είναι προφανές ότι (τελικά) οι ενέργειες των μαϊμούδων αγανακτισμένων, που καπελώνουν τη μάζα της πλατείας είχαν σκοπό:

* Να μην αφήσουν να λειτουργήσει η Βουλή και να,

* Διευκολύνουν τους Κούκου (έμμεσα ή άμεσα) να τα κάνουν λίμπα και να ενοχοποιηθεί… η αστυνομία.

Η πραγματική δύναμη του κάθε Πραγματικού Αγανακτισμένου είναι η Ψήφος του.

Μπορεί με την ψήφο του να στείλει στον Αγύριστο τους Άχρηστους πολιτικούς της μεταπολίτευσης!

Όμως και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φέρουν τα 2 «κόμματα εξουσίας» στο 42-43%, που με αναγωγή αδιευκρίνιστης ψήφου πάει στο 62-65%....

BUENAS NOCHES  INDIGNADOS…. MAIMOUDES!

Η Πλατεία της Μαϊμούς και της Ξευτίλας (Β΄)

Τελικά στην Ελλάδα της (μαϊμούς) δημοκρατίας της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει ούτε Γνήσια διαμαρτυρία.

Η πιο γνωστή καραμέλα της αριστερής υποκουλτούρας είναι η προβοκάτσια των Κούκου(λοφορων) που συνεργάζονται…. με την αστυνομία για να διαλύσουν τις «γνήσιες» διαδηλώσεις του λαού.

Άρα υπάρχει ένα διαχρονικό πρασινο-γαλάζιο παρακράτος υπό την αστυνομία από εμφανίσεως των αντιεξουσιαστών Κούκου;

Άραγε ο «αντιεξουσιαστής» και άσχετος υπουργός Παπουτσής είναι… εγγονός του Γκοτζαμάνη;

Μα οι Κούκου, οι περισσότεροι γνωστοί, έχουν συλληφθεί κατ’ επανάληψη και βγαίνουν έξω χάριν της θολο-αριστερής δικηγορίας κοινοβουλευτικής και μη.

Αυτό που μένει είναι να δοθούν τα ονόματα και οι φωτογραφίες των Κούκου στα ΜΜΕ.

Ή μήπως υπάρχει αντίρρηση από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (αριστερο-αναρχο-αντεξουσιαστων) εγκληματιών;;

Οι Κούκου καταστρέφουν, κλέβουν, εγκληματούν και διασύρουν τη χώρα σε όλο τον κόσμο για χρόνια.

Αφού (τελικά) δεν φυλακίζονται, τουλάχιστον δεν τους αξίζει ο δικός τους δημόσιος διασυρμός;