Όσοι περιστασιακά παρακολουθούν την πολιτική και κοινωνική διεργασία στη χώρα μας δεν συνήθως απορούν με τα βίαια γεγονότα και τις πολεμικές συγκρούσεις που αυτές τις ημέρες εξελίσσονται στην πλατεία Συντάγματος και στους γύρω δρόμους.
Οι πιο συντηρητικοί και μαζί τους τα πάντα έκπληκτα δελτία των ''8'' τα βάζουν με την Αστυνομία, που υποτίθεται δεν κάνει καλά τη δουλειά της.
Οι της Αριστεράς πάλι - όλων των αποχρώσεων - αποδίδουν, κατά τη συνήθη συνωμοσιολογική προσέγγισή τους, την ασκούμενη από διαδηλωτές βία,
* Στις δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες σύμφωνα με την θεωρία τους «εισχωρούν και καθοδηγούν τις ομάδες των ''κουκουλουφόρων'' με σκοπό να διαλύσουν το μαζικό κίνημα».
Ωστόσο, παραγνωρίζουν όλοι ότι από την εποχή του 2002 και εντεύθεν, υπό την επίδραση διαφόρων διεθνών γεγονότων,
* Διαμορφώθηκε και εδώ περιβάλλον τέτοιων συγκρούσεων με την Αστυνομία.
Οι διαθέτοντες μνήμη δεν μπορούν παρά να θυμούνται τον χαρακτήρα των αντιαμερικανικών διαδηλώσεων κατά του δεύτερου πολέμου στο Ιράκ
* Και αργότερα την αναπτυχθείσα από αυτόνομες φοιτητικές ομάδες «κινηματική» λογική, η οποία έφερε τις συγκρούσεις με την Αστυνομία στους δρόμους.
Αργότερα με αφορμή τη συνταγματική μεταρρύθμιση και την αλλαγή του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια,
* Εκείνη η «κινηματική» λογική της σύγκρουσης επικράτησε στους δρόμους και γενικεύθηκε στα πανεπιστήμια.
Από το άρθρο, «Η βία εντός...», του Αντώνη Καρακούση στο Βήμα 30.6.11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου