Ο ατυχής Θεοδόσης Πελεγρίνης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε σχέση με την κατάληψη της Νομικής, τιμά την παράδοση την οποία υπηρετεί, κάνοντας ό,τι ακριβώς έκαναν σε ανάλογες κρίσεις και οι προκάτοχοί του: τίποτε.
Αλλά αυτό είναι το χρέος του• διότι η ευθυνοφοβία, η αποφυγή της σύγκρουσης με τις κομματικές οργανώσεις που εξαθλιώνουν το πανεπιστήμιο και ο πάση θυσία κατευνασμός τους είναι όλα μέρος της παράδοσης του θεσμού που υπηρετεί ο πρύτανης Πελεγρίνης. (Τουλάχιστον όπως κατάντησε ο θεσμός από το 1982 και ύστερα...)
Να συμφωνήσω ότι είναι, πράγματι, εξωφρενικό ο κύριος πρύτανης την Τρίτη να αποφεύγει να στείλει γραπτώς και ενυπογράφως την πρόσκληση στην Αστυνομία για να επέμβει,
Ενώ την Τετάρτη, σε συνέντευξη Τύπου, να προσκαλεί στο πανεπιστήμιο τον Αντιβασιλέα Ραγκούση, τη Μαρκησία νταλ' Αρα, τον δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και τον περιφερειάρχη Γ. Σγουρό, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, το οποίο χαρακτηρίζει «μεταναστευτικό».
Κατ' αρχάς, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την απλότητα των τρόπων και την προσήνεια του ανδρός, ο οποίος ευχαρίστως κάλεσε όλους αυτούς τους μεγαλοσχήμονες στο γραφείο του.
Να υποκλιθούμε, επίσης, στην ταπεινοφροσύνη του, λόγω της οποίας δεν θεώρησε απαραίτητη στη σύσκεψη και την παρουσία, λ. χ., του πρωθυπουργού της χώρας ή -γιατί όχι; - ακόμη και αυτού του Μπαν Κι Μουν!
Ο ρόλος του είναι τελετουργικός, είναι -τρόπον τινά- ένας ανεύθυνος άρχων, ο οποίος συμβολίζει τις εκάστοτε ισορροπίες, το modus vivendi των δύο συντεχνιών που διοικούν το πανεπιστήμιο:
- Το κατεστημένο των κομματικών οργανώσεων και
- Το κατεστημένο των καθηγητών.
Αυτοί οι δύο τα έχουν βρει μεταξύ τους εδώ και χρόνια, ώστε οι μεν να μην ενοχλούν τους δε και αμφότεροι να εξασφαλίζουν την ησυχία τους.
Αυτήν τη συναλλαγή, που εμποδίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης του πανεπιστημίου, εκπροσωπεί ο εκάστοτε πρύτανής του.
Αλλά αυτό είναι το χρέος του• διότι η ευθυνοφοβία, η αποφυγή της σύγκρουσης με τις κομματικές οργανώσεις που εξαθλιώνουν το πανεπιστήμιο και ο πάση θυσία κατευνασμός τους είναι όλα μέρος της παράδοσης του θεσμού που υπηρετεί ο πρύτανης Πελεγρίνης. (Τουλάχιστον όπως κατάντησε ο θεσμός από το 1982 και ύστερα...)
Να συμφωνήσω ότι είναι, πράγματι, εξωφρενικό ο κύριος πρύτανης την Τρίτη να αποφεύγει να στείλει γραπτώς και ενυπογράφως την πρόσκληση στην Αστυνομία για να επέμβει,
Ενώ την Τετάρτη, σε συνέντευξη Τύπου, να προσκαλεί στο πανεπιστήμιο τον Αντιβασιλέα Ραγκούση, τη Μαρκησία νταλ' Αρα, τον δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και τον περιφερειάρχη Γ. Σγουρό, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, το οποίο χαρακτηρίζει «μεταναστευτικό».
Κατ' αρχάς, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την απλότητα των τρόπων και την προσήνεια του ανδρός, ο οποίος ευχαρίστως κάλεσε όλους αυτούς τους μεγαλοσχήμονες στο γραφείο του.
Να υποκλιθούμε, επίσης, στην ταπεινοφροσύνη του, λόγω της οποίας δεν θεώρησε απαραίτητη στη σύσκεψη και την παρουσία, λ. χ., του πρωθυπουργού της χώρας ή -γιατί όχι; - ακόμη και αυτού του Μπαν Κι Μουν!
Ο ρόλος του είναι τελετουργικός, είναι -τρόπον τινά- ένας ανεύθυνος άρχων, ο οποίος συμβολίζει τις εκάστοτε ισορροπίες, το modus vivendi των δύο συντεχνιών που διοικούν το πανεπιστήμιο:
- Το κατεστημένο των κομματικών οργανώσεων και
- Το κατεστημένο των καθηγητών.
Αυτοί οι δύο τα έχουν βρει μεταξύ τους εδώ και χρόνια, ώστε οι μεν να μην ενοχλούν τους δε και αμφότεροι να εξασφαλίζουν την ησυχία τους.
Αυτήν τη συναλλαγή, που εμποδίζει κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης του πανεπιστημίου, εκπροσωπεί ο εκάστοτε πρύτανής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου