Το δίκιο του..... (Αριστερού) Τρακτέρ!!

Στην ελλαδική «δημοκρατία», εν έτει 2010, δύο πολιτικά κόμματα λογαριάζουν τον εαυτό τους υπεράνω του Νόμου. Κατ’ εξακολούθησιν στην πράξη. Αλλά και με συνεχείς δημόσιες διακηρύξεις.

Η προκλητικότερη ήταν στην τηλεοπτική συνέντευξη των κομματικών αρχηγών, πριν από τις εκλογές του 2007, όταν δηλώθηκε απερίφραστα: «Ας ψηφίζει όσους νόμους θέλει το Κοινοβούλιο, εμείς κατεβαίνουμε στους δρόμους και καταργούμε τους νόμους»!

Δεν υπήρξε τότε αντίδραση άλλου κομματικού αρχηγού ούτε αυτεπάγγελτη παρέμβαση των υπεύθυνων για την προστασία του Συντάγματος λειτουργών της Δικαιοσύνης.

Στο Ελλαδιστάν τα δύο υπεράνω του Νόμου κόμματα μπορούν να ατιμάζουν το Σύνταγμα και το κοινοβουλευτικό πολίτευμα χωρίς καμιά συνέπεια.

Λειτουργούν με τη λογική των άλλοτε «εθνοσωτήριων» στρατιωτικών συνωμοτικών ομάδων, που πίστευαν ότι η δική τους κρίση και εκτίμηση αρκεί για να ανασταλεί η ισχύς του Συντάγματος και των νόμων προκειμένου να σωθεί το έθνος.

Τα δύο κόμματα που σήμερα τους μιμούνται, κρίνουν ότι οφείλουν με αντισυνταγματικές και εκτός νόμου πρακτικές να προστατεύσουν τα συμφέροντα του «λαού», δηλαδή συντεχνιών που τα ίδια ελέγχουν.

Τα δύο υπεράνω του Νόμου κόμματα έχουν επιβάλει στην Ελλάδα μιαν α-λα-καρτ δικτατορία:

Επιτρέπουν να λειτουργούν κάποιες επιφάσεις κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά απαιτούν και επιβάλλουν να είναι ασύδοτα τα δικά τους ψηφοθηρικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Δύναμη επιβολής τους είναι η βία, ο πρωτογονισμός της ιδιοτέλειας.

Ομως τις πρακτικές της βίας (καταλήψεις, βανδαλισμούς, τραμπουκισμό, γκανγκστερικούς εκβιασμούς) τις ονομάζουν «αγώνες». Λένε: «θα συνεχίσουμε τους αγώνες μας μέχρι να δικαιωθούμε» – δηλαδή θα πνίγουμε όλους τους άλλους, ώσπου να γίνει το δικό μας.

Βαφτίζουν κάθε οργανωμένη, επιθετική ιδιοτέλεια, κάθε τυραννικό του λαϊκού σώματος τσαμπουκά, «κίνημα» - αγροτικό, φοιτητικό, μαθητικό κίνημα, ακόμα και των χρυσοκάνθαρων που λυμαίνονται τα λιμάνια.

Θηριώδη, υπερσύγχρονα τρακτέρ – το καθένα θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες δέκα καλλιεργητών, όχι ενός.

Και πλημμυρίζουν κατά χιλιάδες, κάθε χρόνο, το εθνικό οδικό δίκτυο, για να επιβάλουν, ως άλλα τανκς νομιμοποιημένης πια χούντας, γκανγκστερικούς εκβιασμούς των δύο υπεράνω του Νόμου κομμάτων.

Με ανάλογο λαϊκισμό, ψηφοθηρικό και εκμαυλιστικής κολακείας, παρέδωσαν την εκπαίδευση της νεολαίας (τον απόλυτα ιδεολογικό έλεγχο του υπουργείου Παιδείας) σε «αποδομιστές» κάθε νοήματος πατρίδας και Ιστορίας, σκοταδιστές δογματικούς της βίας, κολλημένους σαν στρείδια στην πιο αναχρονιστική, παλαιοημερολογίτικη εκδοχή του μαρξισμού.

Ετσι ώστε να ετοιμάζει το ελληνικό σχολειό και πανεπστήμιο «αντιστασιακούς» απέναντι σε μια φαντασιωδώς επερχόμενη εθνικιστική χούντα, αλλά απόλυτα ανεκτικούς απέναντι στον φασισμό της βίας των τρακτέρ, των «καταλήψεων», των δηώσεων, των γκανγκστερικών εκβιασμών.

Και ο «μέσος Ελληνας» μέσα στη γενική κατάρρευση, ζητεί απεγνωσμένα κάπου να γαντζωθεί, να ελπίσει σε κάτι.

Σήμερα, που έχει να κάνει με τη βία των τρακτέρ και τον φασισμό κοινοβουλευτικών κομμάτων, η σύγχυσή του είναι πανικός και απόγνωση. Ακρως επικίνδυνο μείγμα.

Από το άρθρο, “Τανκς και τρακτέρ καταλύουν το ίδιο τη δημοκρατία”, του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 31.1.10

Το Δίκιο..... του Τρακτέρ 3

Υπήρχαν αγροτοσυνδικαλιστές και πριν από το 1996, χρονιά - σταθμό για τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Τότε όμως έλαβαν τη μορφή με την οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αυτή του αποκλεισμού εθνικών οδών.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων συνέπεσε με (ενδεχομένως σε ένα βαθμό προκλήθηκε) την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.

Η διακυβέρνηση της χώρας από τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ συνδυάστηκε με εποχή παχέων αγελάδων (και) για τον αγροτικό πληθυσμό.

Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ έρρεαν, οι αγρότες γνώρισαν αξιόλογη άνοδο στα εισοδήματά τους, τα παλιά, μικρά τρακτέρ αντικαταστάθηκαν από μεγαθήρια, αποκτήθηκαν καινούργια αυτοκίνητα, φτιάχτηκαν νέα σπίτια.

Η αγροτική ύπαιθρος άλλαξε πρόσωπο. Πού και πού ακούγονταν φωνές που έλεγαν ότι οι βρυξελλιώτικοι κρουνοί κάποια στιγμή θα στέρευαν.

Οτι τα χρήματα επιδότησης καλλιεργειών προορίζονταν για επενδύσεις στην παραγωγή, με προοπτική αλλαγής ενός μοντέλου αγροτικής εκμετάλλευσης που, ήδη από τότε, κρινόταν ξεπερασμένο.

Οι φωνές αυτές πνίγονταν στη γενικευμένη ευφορία. Το πάρτι καλά κρατούσε με το χρήμα να ρέει, με πολιτικές καριέρες να χτίζονται πάνω σε υποσχέσεις για παράταση του καθεστώτος και σε λεονταρισμούς προς την Ε.Ε.

Παράλληλα, γεωργικοί συνεταιρισμοί βούλιαζαν από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση και βυθίζονταν σε χρέη για να αναβαπτισθούν στην κολυμβήθρα των ρυθμίσεων, διακανονισμών, χαρίσματος οφειλών.

Στο περιθώριο ήκμασε η βιομηχανία εξαπάτησης των κοινοτικών μηχανισμών, mε «φούσκωμα» καλλιεργήσιμων εκτάσεων και παραγωγής.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε συζήτηση για το θέμα, «εάν τα στοιχεία που παρουσιάζονταν ήταν αληθινά, θα έπρεπε οι ελληνικές βαμβακοκαλλιέργειες να φθάνουν μέχρι τα Ουράλια».

Η αρχή της διακυβέρνησης Σημίτη συνοδεύτηκε με την ενεργή προώθηση από την Ε.Ε. της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), που είχε ως βασική πρόβλεψη τη σταδιακή μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων, με στόχο, τελικά, την κατάργησή τους.

Η απειλή μείωσης των επιδοτήσεων και η προοπτική κατάργησής τους, έβγαλε στην εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης, στον κόμβο της Βιοκαρπέτ, χιλιάδες τρακτέρ.

Πριν τα τρακτέρ αποσυρθούν από την Εθνική, είχαν αναδειχθεί οι ηγετικές μορφές της κινητοποίησης. Θανάσης Κοκκινούλης, Θανάσης Νασίκας (από τον χώρο της Ν.Δ.), Βαγγέλης Μπούτας και ο αποβιώσας Γιάννης Πατάκης (από το ΚΚΕ.
Οι πρωταγωνιστές της Βιοκαρπέτ δοκιμάζουν με επιτυχία την τύχη τους στις κάλπες. Κοκκινούλης και Νασίκας εκλέγονται δήμαρχοι σε νεοσύστατους, τότε, καποδιστριακούς δήμους, Μπούτας και Πατάκης βουλευτές.

Στις εφετινές κινητοποιήσεις νέα πρόσωπα διεκδικούν να αναδειχθούν άτυποι ηγέτες των αγροτών.

Από το άρθρο, «Πρώτα στα μπλόκα και μετά στις κάλπες», της Δώρας Αντωνίου στην Καθημερινή 24.1.10.

Σχόλιο:

Η μίζερη Ελλάς εκκολάπτει νέους Δημί(άρχ)ους, Βο(υ)λευτές κλπ, που ταιριάζουν στο σάπιο πολιτικό σύστημα...... Τέτοιος λαός, τέτοιους «Μπροστάρηδες» χρειάζεται!!

Το Δίκιο του.... Τρακτέρ 2

Το νταηλίκι των αγροτώνείναι η πιο προκλητική μορφή διεκδίκησης «δικαιωμάτων» από όλες τις ανάλογες μορφές διεκδίκησης που σημαδεύουν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Μια χώρα που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, βρίσκεται στο μικροσκόπιο των δανειστών της και θεωρείται από τους εταίρους της ανάξια να ανταποκριθεί ακόμη και σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις της βρίσκεται αιφνιδίως όμηρος πανάκριβων τρακτέρ που ανήκουν σε μια από τις πιο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ενώ όλες οι συντεχνίες θα έπρεπε να είχαν συνασπιστεί στον στόχο της αποφυγής της οικονομικής καταστροφής που μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες ακόμη και στα εθνικά θέματα, η «περήφανη αγροτιά» δίνει στη χώρα άλλη μία κλωτσιά για να τη φτάσει πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.

Ποιοι είναι αυτοί που πρωτοστατούν για μία ακόμη φορά στις κινητοποιήσεις, αν όχι μεγαλοτσιφλικάδες που στέλνουν στα μπλόκα τρακτέρ με οδηγούς κακοπληρωμένους είλωτες από βαλκανικές χώρες ενώ οι ίδιοι βγαίνουν στα κανάλια;

Ποια είναι η προσφορά τους στη διατροφή των συμπολιτών τους, όταν η Ελλάδα είναι πρώτη και καλύτερη στην παράνομη χρήση φυτοφαρμάκων με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό των πανάκριβων ελληνικών φρούτων και ζαρζαβατικών να έχουν γεύση και θρεπτική αξία απορρυπαντικού;

Και τελικά ως πότε η ευημερία μιας κοινωνικής τάξης μπορεί να επιτυγχάνεται μέσα από τον ωμό εκβιασμό των υπολοίπων;
Σήμερα είναι οι αγρότες, χθες ήταν οι εργάτες στην καθαριότητα, αύριο θα είναι οι συμβασιούχοι και μεθαύριο οι δημοσιογράφοι.

Κάπως έτσι θα εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα οργανώσουν... χάος στο κέντρο της Αθήνας, αργότερα οι δάσκαλοι θα κλείσουν τα σχολεία, μετά οι γιατροί θα βάλουν λουκέτο στα νοσοκομεία και στο τέλος οι μαθητές θα κάνουν κατάληψη στα Λύκεια.

Είμαστε όλοι αγρότες, λοιπόν, αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς μια κοινωνία που παραμένει καθηλωμένη στο... «αγροτικό στάδιο» θα γίνει οριστικά μια χώρα με στοιχειώδεις ευρωπαϊκούς κώδικες λειτουργίας;

Μια απάντηση είναι ότι πρέπει να βρεθούν πολιτικοί που θα πρωτοστατήσουν στο ξεβόλεμα των βολεμένων. Πολιτικοί που απαξιούν να κυβερνήσουν ως μαριονέτες των δήθεν «λαϊκών συμφερόντων».

Πολιτικοί που έχουν αρκετό νταηλίκι για να συγκρουστούν με τις «αγροτικές νοοτροπίες» και να νικήσουν. Υπάρχει κανείς;

Από το άρθρο, «Είμαστε όλοι αγρότες», του Παύλου Παπαδόπουλου στο ΒΗΜΑ 21.1.10

Το δίκιο του…… Τρακτέρ

Αν έχεις βγάλει 500 εκατομμύρια ευρώ κλείνοντας μια βδομάδα τους δρόμους, γιατί να μην το επαναλάβεις;

Τα μπλόκα των αγροτών είναι εκβιασμός στο κοινωνικό σύνολο, παραβιάζουν μερικές δεκάδες νόμων, αλλά αφού η πράξη δεν έχει κόστος (παρά μόνον όφελος) γιατί να μην το κάνουν; Ετσι κι αλλιώς, είναι κοινή πεποίθηση στη χώρα ότι «νόμος είναι το δίκιο του αγρότη».

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις είναι κάτι σαν τον Δεκέμβρη του 2008. Πολλά παράπονα (κάποια δικαιολογημένα), χωρίς κεντρικό αίτημα συν εκείνη η καλλιεργημένη αίσθηση ότι όλος ο κόσμος τους χρωστάει, ενώ εκείνοι είναι τα μόνιμα θύματα.

Να συμφωνήσουμε ότι είναι δίκαιο το αίτημα της καταβολής των εκκρεμών αποζημιώσεων για τις περυσινές ζημιές, αλλά εκείνο για «μείωση του κόστους παραγωγής» ποιος εκτός από τους ίδιους μπορεί να το ικανοποιήσει;
Ποιος άλλος θα κάνει τις «πειραματικές καλλιέργειες» που ζητούν; Πρέπει να πάει ο νταλικέρης ή ο οδηγός του ΚΤΕΛ, που ξεροσταλιάζουν στην Εθνική, να φυτέψουν τις πειραματικές καλλιέργειες;

Η ελληνική κοινωνία είναι θύμα των «αριστερών» μύθων που καλλιεργήθηκαν χρόνια τώρα. Ενας από αυτούς είναι του δύστυχου αγρότη, που δεν ξέρει τι να καλλιεργήσει, που δεν μπορεί να διαθέσει την παραγωγή στις τιμές που πρέπει, που γενικώς χρειάζεται το κράτος-πατερούλη να του εξασφαλίσει τα εισοδήματα.

Δεν πήρε τίποτε το αυτί τους ότι οι μικροί κλήροι είναι αντιπαραγωγικοί, ότι δεν μπορεί κάθε χωράφι δέκα στρεμμάτων να έχει κι από ένα τρακτέρ και μια θεριζοαλωνιστική μηχανή;

Δεν άκουσαν ότι οι «κουτόφραγκοι» μας πήραν χαμπάρι επειδή οι ίδιοι δήλωναν τριπλάσια και τετραπλάσια αγροτική περιουσία για να παίρνουν τις στρεμματικές ενισχύσεις;

Δεν κατάλαβαν ότι μια της παράνομης επιδότησης, δυο της πλασματικής ενίσχυσης, την τρίτη δεν θα υπάρχει;

Πόσο περισσότερο να ενημερωθούν, για να αλλάξουν παραγωγή, συνήθειες και νοοτροπίες Δισεκατομμύρια σπαταλήθηκαν; για να φτιαχτούν συνεταιρισμοί, τους οποίους οι ίδιοι χρεοκόπησαν ή, έστω, δεν ήλεγξαν.

Αλλά είπαμε: αφού στην κοινωνία επικρατεί η άποψη πως νόμος είναι ό, τι προσδιορίζει ως δίκιο του ο καθένας και οι πολιτικοί πλειοδοτούν, γιατί να μη βγάλουν άκοπα άλλα 500 εκατομμύρια;

Από το άρθρο του, «Το δίκιο του αγρότη», του Πασχου στην Καθημερινή 20.1.10

Σχόλιο:

Η χώρα βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, οι αγρότρες παραλύουν τη χώρα και η κυβέρνηση επιλέγει να τους αντιμετωπίζει με τον ίδιον τρόπο που τους αντιμετώπιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ομαδική παράκρουση ή ομαδική αυτοκτονία;;

Η Χρεοκοπία και οι… Μάγοι του ΠΑΣΟΚ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απελθούσα κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρόεδρος της, ήταν ίσως η χειρότερη κυβέρνηση και ο χειρότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Παρέδωσαν στο ΠΑΣΟΚ το κράτος και την οικονομία σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν πριν το 2004.

Η παρούσα κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί μια πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση εν μέσω διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Θα περίμενε κανείς από τη νέα κυβέρνηση να αρχίσει αμέσως το συμμάζεμα στο σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος….

Αντί αυτών παρακολουθούμε εδώ και 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης ένα επικοινωνιακό διαγωνισμό απαξίωσης της οικονομίας και της εικόνας της χώρας, ιδίως στο εξωτερικό, από τα στελέχη της με μπροστάρη τον ίδιο τον πρωθυπουργό!!

Η χρεοκοπία της χώρας είναι ο πυρήνας της επικοινωνιακής τους πολιτικής. Είπαν ότι δεν θα κάνουν απολογισμό, όπως έκανε η ΝΔ το 2004, που πραγματικά τους άφησε άσχημα οικονομικά, αλλά «βγήκαν στους δρόμους» και διαλαλούν τα άδεια ταμεία και το φαλιρισμένο κράτος που παρέλαβαν.

Όταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση προεξάρχοντος του πρωθυπουργού διαμηνύει:

- Το κράτος έχει φαλιρίσει,

- Τα ταμεία είναι άδεια,

- Έχουν καταρρεύσει οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους,

- Σε λίγο δεν θα πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις,

- Θα υπολογίζονται οι τραπεζικές καταθέσεις στο φορολογούμενο εισόδημα κλπ…

Επίσης:

- «Φτιάχνει» με δημιουργική λογιστική, προς το χειρότερο, το έλλειμμα στο 12-13%.

- Δηλώνει, (για άλλη μια φορά), στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι τα οικονομικά στοιχεία της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν ψεύτικα και έτσι:

Παρουσιάζεται (ξανά) η χώρα σαν ένας κοινός απατεώνας που για πολλοστή φορά προσπαθεί να κοροϊδέψει τους εταίρους της.

Με αυτά να συμβαίνουν επίσημα από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση τι θα πουν οι ξένοι;;

- Παντελής έλλειψη αξιοπιστίας από την ΕΕ Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και άλλους διεθνείς οικονομικούς (και όχι μόνο) οργανισμούς.
- Εξευτελιστικοί χαρακτηρισμοί για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα.
- Μπαράζ υποτιμήσεων την ελληνικής οικονομίας.
- Υψηλά επιτόκια δανεισμού για το ελληνικό κράτος, ή και αδυναμία εξεύρεσης δανειστών.
- Έξοδος κεφαλαίων και επενδυτών από την Ελλάδα.
- Γκρέμισμα χρηματιστηρίου.
- Προτάσεις για εξαναγκασμό εξόδου της Ελλάδος από το Ευρώ.

- Χρεοκοπία στυλ Αργεντινής κλπ, κλπ.

Οι νέοι Μάγοι κυβερνήτες ροκανίζουν το δένδρο, τη χώρα, που όλοι βρισκόμαστε, για να πουν ότι δεν φταίνε αυτοί για την άθλια οικονομική μας κατάσταση και στη συνέχεια να επέμβουν για να μας σώσουν!!

Προ το παρόν, (οι Μάγοι), το Μόνο που έχουν «Καταφέρει» είναι να κατατάξουν την Ελλάδα στην κατηγορία των πιο διεφθαρμένων τριτο-τεταρτο-κοσμικών χωρών του κόσμου και να επιβαρύνουν σε αφάνταστο βαθμό το δανεισμό από το εξωτερικό, που στο τέλος θα κληθούν να πληρώσουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι, όλοι εμείς τα μόνιμα υποζύγια, οι φορολογούμενοι.

Giorgo Versus Ανδρέα??

Τη δεκαετία του 1980 μια μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού ένιωσε πως «μπήκε στο σύστημα».

Ο Έλληνας πολίτης δικαιούται να νοσταλγεί τον Ανδρέα γιατί τον ταυτίζει με μια περίοδο κατά την οποία έμαθε να διεκδικεί και να παίρνει χωρίς να νιώθει ότι έχει υποχρεώσεις ή ιδιαίτερη ευθύνη.

Ο αγρότης έγινε «άρχοντας» με τις κοινοτικές επιδοτήσεις, ο δημόσιος υπάλληλος βολεύτηκε, όλοι μας μάθαμε πως η διεκδίκηση δεν έχει όρια και ούτε χρειάζεται να μετράμε αν αυτό που ζητάμε είναι εφικτό.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου άνοιξε τον δρόμο πριν ακόμη το 1981 και κατόπιν δημιούργησε ένα στυλ πολιτικής που θαύμαζε ακόμη και ο νεότερος Κώστας Καραμανλής.

Ποιο είναι το παράδοξο; Ότι τώρα που το σύστημα χρεοκόπησε, το έχει κληρονομήσει ετοιμοθάνατο στα χέρια του ένας άλλος Παπανδρέου. Ο ίδιος νιώθει πολύ έντονα την αντίφαση.

Από τη μια έχει τον εκσυγχρονιστικό Παπανδρέου μέσα του που ξέρει καλά ότι πρέπει να πάρει πίσω δεκάδες σκανδαλώδη προνόμια από δημόσιους υπαλλήλους, να τα βάλει με κάστες και συντεχνίες που ανατράφηκαν από το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του και να ξαναφέρει το εκκρεμές στη μέση.

Από την άλλη ο ίδιος μεγάλωσε σε μια οικογένεια και ένα περιβάλλον που έδινε πολύ μεγαλύτερη σημασία στην ιδέα πως είναι σοσιαλιστής. Γι’ αυτό και δυσκολεύεται να «πάρει μέτρα», εκτός αν αυτά αφορούν τους «πλούσιους» και τους «έχοντες και κατέχοντες».

Το θέμα είναι, όμως, πως σοσιαλισμό χωρίς λεφτά δεν μπορείς να μαγειρέψεις, γιατί απλούστατα δεν θα έχεις τίποτα να μοιράσεις.

Αν η αγορά «στεγνώσει», οι μεγάλες επιχειρήσεις, που επιβιώνουν με διεθνή παρουσία, αναχωρήσουν για πιο εύκρατα κλίματα και οι «πονηροί» βρουν άλλους φορολογικούς παραδείσους, δεν θα μείνει τίποτα να μοιρασθεί.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα. Είναι σοσιαλιστικό να συνεχίσει να παίρνει δύο μισθούς παραπάνω από οιονδήποτε άλλον ο υπάλληλος και ο αστυνομικός της Βουλής;

Είναι σοσιαλιστικό να ακριβοπληρώνεται ο συνδικαλιστής του λιμανιού και ο πιλότος της «Ολυμπιακής» επειδή μπορούσαν και εκβίαζαν για χρόνια το ελληνικό κράτος;

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και μετά -αν μπορεί- να το επιβάλει. Η δημοσιονομική κατάσταση απαιτεί να πάρει πίσω πολλά από τα παράλογα που έδωσε το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του και οι διάδοχοι μιμητές του την περίοδο 2004-9.

Αν δεν το αντέχει ψυχολογικά και πολιτικά, θα του επιβληθεί τελικά αναγκαστικά να το κάνει, από τις αγορές και τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη.

Όσο δε πιο αργά το τολμήσει τόσο πιο πολύ θα τον θεωρήσει υπεύθυνο ο μέσος Ελληνας...

Από το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά, «Αμαρτίαι γονέων», στην Καθημερινή 10.1.10

Οι Τούρκοι Επικυρίαρχοι στο Αιγαίο!!

Από τις 4.Ιαν.2010 η Τουρκία προχωρεί παράνομα στη δέσμευση περιοχών για αεροναυτικές ασκήσεις:

Στο βόρειο Αιγαίο μεταξύ Λήμνου-Ίμβρου-Σαμοθράκης-Θάσου και Αγίου Όρους επί τρίμηνο (04.1-31.3/2010).

Στο κεντρικό Αιγαίο για ένα ολόκληρο χρόνο μεταξύ Μυκόνου-Ικαρίας-Φούρνων!

Και στις δύο περιοχές στο μεγαλύτερο τμήμα τους έχουν προγραμματιστεί ελληνικές αεροναυτικές ασκήσεις με αποτέλεσμα η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας να μη δεχθεί τις τουρκικές ΝΟΤΑΜ, χωρίς βέβαια αυτό να αποτρέψει τους Τούρκους να προχωρήσουν σε παράνομη δέσμευση των εν λόγω περιοχών.

Έτσι πολεμικά αεροσκάφη και πλοία των δύο χωρών θα ασκούνται στην ίδια περιοχή με χρήση πραγματικών πυρών στη βόρεια περιοχή επί δύο μήνες (η ελληνική άσκηση θα διαρκέσει 04.1-26.2/2010).

Και φυσικά το τρίγωνο Μυκόνου-Ικαρίας-Φούρνων αποτελεί τη βάση των υπερπτήσεων επάνω από Φούρνους, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, που έχουν βάλει στόχο των διεκδικήσεων τους τελευταία οι Τούρκοι.

Επιδίωξη της Τουρκίας είναι να δημιουργήσει Πεδίο Βολής στο μέσον του Αιγαίου στην περιοχή Μύκονο-Ικαρία-Φούρνοι!!

Την ώρα που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου βρισκόταν για τα Θεοφάνεια στη Μυτιλήνη, 8 τουρκικά F-16,πέταγαν γύρω από Μυτιλήνη -Λήμνο-Χίο-Σάμο, προφανώς για να πιάσουν….το σταυρό!!

Στο Αγαθονήσι για τον καθαγιασμό των υδάτων βρέθηκε ο ΑΝΥΠΕΞ Δημήτρης Δρούτσας, για να προλάβει…. το σταυρό πριν από τους Τούρκους!!

Τελευταία, εισβάλουν στο Αιγαίο…..για εκπαίδευση τουρκικά F-16C/D Block 40 Low Altitude Navigation and Targeting Infrared for Night (LANTIRN). Τα εν λόγω μαχητικά έχουν τη δυνατότητα πτήσης και πλήξης στόχων τη νύχτα και σε άσχημες καιρικές συνθήκες.

Η εθνική κατάντια της χώρα μας φθάνει στο σημείο να στέλνονται αξιωματούχοι της κυβέρνησης στο Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι για να "δηλώσουν" στους Τούρκους ότι παραμένουν……ελληνικά νησιά!

Ως απάντηση, στις ολοένα αυξανόμενες επιθετικές κινήσεις των Τούρκων, η κυβέρνηση, το ΥΕΘΑ, μέσα στη χρεοκοπία και την κακομοιριά που δέρνει τη χώρα μας βρήκε τη μαγική λύση:

Εξορθολογισμός?! δομών και εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων...

Οι Τούρκοι ήδη είναι επικυρίαρχοι στο Αιγαίο και οι δικοί μας το έτος 2010 ψάχνουν ακόμα τον εξορθολογισμό!!

Ας ελπίσουμε να κάνουν γρήγορα τον εξορθολογισμό, για να μην προλάβουν οι Τούρκοι να προχωρήσουν στον ανασκολοπισμό τους.....

Στοιχεία από defencenet.gr και topontiki.gr.

Ελλάς σε Ολική Παράκρουση 4

Η ελλαδική κοινωνία έχει κάνει τις επιλογές της τα τελευταία τριάντα χρόνια. Επιβραβεύοντας ηγέτες και αντιλήψεις που μεταθέτουν χρόνια προβλήματα στο μέλλον, δείχνει να προτιμά την ανερμάτιστη από τη στρατηγική ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών.

Είμαστε η χώρα της συστημικής αναβλητικότητας. Οι θεσμοί μας, ιδιαίτερα αυτοί της εκτελεστικής εξουσίας, αδυνατούν να ενεργήσουν στρατηγικά. Αρκούνται στη μικροδιαχείριση της αθλιότητας• ο χρονικός ορίζοντας δράσης τους, στην καλύτερη περίπτωση, συν-εξελίσσεται με τον εκλογικό κύκλο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ασφαλιστικό. Η διαχρονική εξέλιξη του προβλήματος είναι γνωστή και αποτυπώνεται σε πληθώρα σχετικών μελετών [βλέπε λ. χ. το βιβλίο του Τ. Γιαννίτση, «Το ασφαλιστικό (ως ορφανό της πολιτικής) και μια διέξοδος», εκδ. Πόλις, 2007]. Ξέρουμε τι μας περιμένει.

Πώς παράγεται η συστημική αναβλητικότητα; Οι κυρίαρχες αξίες του πολιτικού μας συστήματος (ψηφοθηρία, καιροσκοπισμός, θεσμική ατροφία, έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς) συγκροτούν ένα διαμορφωτικό της κυβερνητικής πράξης λαϊκιστικό λογοπλαίσιο, το οποίο ακυρώνει τον μακροπρόθεσμο ορθολογικό σχεδιασμό.

Ο πρώην υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, ένας μεταρρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης με καλή γνώση του ασφαλιστικού, του οποίου το σχέδιο μεταρρύθμισης αποσύρθηκε το 2001, έπειτα από θορυβώδεις αντιδράσεις του ίδιου του κόμματός του, περιγράφει πώς η ψηφοθηρία, ο καταγωγικός λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ και ο κομματικός καιροσκοπισμός απέτρεψαν την εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη να προωθήσει περαιτέρω τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση.

Ο λαϊκισμός δεν είναι απλώς κακόγουστη ρητορική: παρέχει λεξιλόγιο, διαμορφώνει νοοτροπίες, παράγει αποτελέσματα. Τα μείζονα προβλήματα θεωρούνται «καυτές πατάτες» που πρέπει να πετιούνται στον επόμενο.

Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη των συντεχνιών τους, οι πολιτικάντηδες να επανεκλεγούν, οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες να αρμέξουν το κράτος.

Η ηθική μας αμβλύνοια είναι τέτοια που δεν θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι με τις μελλοντικές γενιές – τα παιδιά μας. Το αυθαίρετο εξοχικό έχει προτεραιότητα! Ζούμε με δανεικά, σε χρόνο δανεικό.

Καθηλωμένοι στο ανιστορικό παρόν, δίχως αίσθηση προοπτικής, κάθε κοινωνική ομάδα προσπαθεί να αρπάξει ό, τι μπορεί. Η ουσία της «μαγκιάς», άλλωστε, είναι η λαθρεπιβασία: να πληρώνουν άλλοι το λογαριασμό.

Οι λιμενεργάτες του Πειραιά μπορούν να δώσουν σχετικά μαθήματα σε κάθε ενδιαφερόμενο. Συμπεριφερόμαστε ως εάν το μέλλον να μη μας αφορά. Και γιατί να μας αφορά;

Μακροχρόνια θα είμαστε όλοι νεκροί!

Από το άρθρο, «Ζούμε με δανεικά, σε χρόνο δανεικό», στην Καθημερινή 3.1.10 του Χαρίδημου Κ. Τσούκα, καθηγητή στο πανεπιστήμιο ALBA και στο University of Warwick.