Υπήρχαν αγροτοσυνδικαλιστές και πριν από το 1996, χρονιά - σταθμό για τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Τότε όμως έλαβαν τη μορφή με την οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα, αυτή του αποκλεισμού εθνικών οδών.
Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων συνέπεσε με (ενδεχομένως σε ένα βαθμό προκλήθηκε) την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Η διακυβέρνηση της χώρας από τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ συνδυάστηκε με εποχή παχέων αγελάδων (και) για τον αγροτικό πληθυσμό.
Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ έρρεαν, οι αγρότες γνώρισαν αξιόλογη άνοδο στα εισοδήματά τους, τα παλιά, μικρά τρακτέρ αντικαταστάθηκαν από μεγαθήρια, αποκτήθηκαν καινούργια αυτοκίνητα, φτιάχτηκαν νέα σπίτια.
Η αγροτική ύπαιθρος άλλαξε πρόσωπο. Πού και πού ακούγονταν φωνές που έλεγαν ότι οι βρυξελλιώτικοι κρουνοί κάποια στιγμή θα στέρευαν.
Οτι τα χρήματα επιδότησης καλλιεργειών προορίζονταν για επενδύσεις στην παραγωγή, με προοπτική αλλαγής ενός μοντέλου αγροτικής εκμετάλλευσης που, ήδη από τότε, κρινόταν ξεπερασμένο.
Οι φωνές αυτές πνίγονταν στη γενικευμένη ευφορία. Το πάρτι καλά κρατούσε με το χρήμα να ρέει, με πολιτικές καριέρες να χτίζονται πάνω σε υποσχέσεις για παράταση του καθεστώτος και σε λεονταρισμούς προς την Ε.Ε.
Παράλληλα, γεωργικοί συνεταιρισμοί βούλιαζαν από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση και βυθίζονταν σε χρέη για να αναβαπτισθούν στην κολυμβήθρα των ρυθμίσεων, διακανονισμών, χαρίσματος οφειλών.
Στο περιθώριο ήκμασε η βιομηχανία εξαπάτησης των κοινοτικών μηχανισμών, mε «φούσκωμα» καλλιεργήσιμων εκτάσεων και παραγωγής.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε συζήτηση για το θέμα, «εάν τα στοιχεία που παρουσιάζονταν ήταν αληθινά, θα έπρεπε οι ελληνικές βαμβακοκαλλιέργειες να φθάνουν μέχρι τα Ουράλια».
Η αρχή της διακυβέρνησης Σημίτη συνοδεύτηκε με την ενεργή προώθηση από την Ε.Ε. της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), που είχε ως βασική πρόβλεψη τη σταδιακή μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων, με στόχο, τελικά, την κατάργησή τους.
Η απειλή μείωσης των επιδοτήσεων και η προοπτική κατάργησής τους, έβγαλε στην εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης, στον κόμβο της Βιοκαρπέτ, χιλιάδες τρακτέρ.
Πριν τα τρακτέρ αποσυρθούν από την Εθνική, είχαν αναδειχθεί οι ηγετικές μορφές της κινητοποίησης. Θανάσης Κοκκινούλης, Θανάσης Νασίκας (από τον χώρο της Ν.Δ.), Βαγγέλης Μπούτας και ο αποβιώσας Γιάννης Πατάκης (από το ΚΚΕ.
Οι πρωταγωνιστές της Βιοκαρπέτ δοκιμάζουν με επιτυχία την τύχη τους στις κάλπες. Κοκκινούλης και Νασίκας εκλέγονται δήμαρχοι σε νεοσύστατους, τότε, καποδιστριακούς δήμους, Μπούτας και Πατάκης βουλευτές.
Στις εφετινές κινητοποιήσεις νέα πρόσωπα διεκδικούν να αναδειχθούν άτυποι ηγέτες των αγροτών.
Από το άρθρο, «Πρώτα στα μπλόκα και μετά στις κάλπες», της Δώρας Αντωνίου στην Καθημερινή 24.1.10.
Σχόλιο:
Η μίζερη Ελλάς εκκολάπτει νέους Δημί(άρχ)ους, Βο(υ)λευτές κλπ, που ταιριάζουν στο σάπιο πολιτικό σύστημα...... Τέτοιος λαός, τέτοιους «Μπροστάρηδες» χρειάζεται!!
Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων συνέπεσε με (ενδεχομένως σε ένα βαθμό προκλήθηκε) την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.
Η διακυβέρνηση της χώρας από τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ συνδυάστηκε με εποχή παχέων αγελάδων (και) για τον αγροτικό πληθυσμό.
Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ έρρεαν, οι αγρότες γνώρισαν αξιόλογη άνοδο στα εισοδήματά τους, τα παλιά, μικρά τρακτέρ αντικαταστάθηκαν από μεγαθήρια, αποκτήθηκαν καινούργια αυτοκίνητα, φτιάχτηκαν νέα σπίτια.
Η αγροτική ύπαιθρος άλλαξε πρόσωπο. Πού και πού ακούγονταν φωνές που έλεγαν ότι οι βρυξελλιώτικοι κρουνοί κάποια στιγμή θα στέρευαν.
Οτι τα χρήματα επιδότησης καλλιεργειών προορίζονταν για επενδύσεις στην παραγωγή, με προοπτική αλλαγής ενός μοντέλου αγροτικής εκμετάλλευσης που, ήδη από τότε, κρινόταν ξεπερασμένο.
Οι φωνές αυτές πνίγονταν στη γενικευμένη ευφορία. Το πάρτι καλά κρατούσε με το χρήμα να ρέει, με πολιτικές καριέρες να χτίζονται πάνω σε υποσχέσεις για παράταση του καθεστώτος και σε λεονταρισμούς προς την Ε.Ε.
Παράλληλα, γεωργικοί συνεταιρισμοί βούλιαζαν από σκάνδαλα και κακοδιαχείριση και βυθίζονταν σε χρέη για να αναβαπτισθούν στην κολυμβήθρα των ρυθμίσεων, διακανονισμών, χαρίσματος οφειλών.
Στο περιθώριο ήκμασε η βιομηχανία εξαπάτησης των κοινοτικών μηχανισμών, mε «φούσκωμα» καλλιεργήσιμων εκτάσεων και παραγωγής.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε σε συζήτηση για το θέμα, «εάν τα στοιχεία που παρουσιάζονταν ήταν αληθινά, θα έπρεπε οι ελληνικές βαμβακοκαλλιέργειες να φθάνουν μέχρι τα Ουράλια».
Η αρχή της διακυβέρνησης Σημίτη συνοδεύτηκε με την ενεργή προώθηση από την Ε.Ε. της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), που είχε ως βασική πρόβλεψη τη σταδιακή μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων, με στόχο, τελικά, την κατάργησή τους.
Η απειλή μείωσης των επιδοτήσεων και η προοπτική κατάργησής τους, έβγαλε στην εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης, στον κόμβο της Βιοκαρπέτ, χιλιάδες τρακτέρ.
Πριν τα τρακτέρ αποσυρθούν από την Εθνική, είχαν αναδειχθεί οι ηγετικές μορφές της κινητοποίησης. Θανάσης Κοκκινούλης, Θανάσης Νασίκας (από τον χώρο της Ν.Δ.), Βαγγέλης Μπούτας και ο αποβιώσας Γιάννης Πατάκης (από το ΚΚΕ.
Οι πρωταγωνιστές της Βιοκαρπέτ δοκιμάζουν με επιτυχία την τύχη τους στις κάλπες. Κοκκινούλης και Νασίκας εκλέγονται δήμαρχοι σε νεοσύστατους, τότε, καποδιστριακούς δήμους, Μπούτας και Πατάκης βουλευτές.
Στις εφετινές κινητοποιήσεις νέα πρόσωπα διεκδικούν να αναδειχθούν άτυποι ηγέτες των αγροτών.
Από το άρθρο, «Πρώτα στα μπλόκα και μετά στις κάλπες», της Δώρας Αντωνίου στην Καθημερινή 24.1.10.
Σχόλιο:
Η μίζερη Ελλάς εκκολάπτει νέους Δημί(άρχ)ους, Βο(υ)λευτές κλπ, που ταιριάζουν στο σάπιο πολιτικό σύστημα...... Τέτοιος λαός, τέτοιους «Μπροστάρηδες» χρειάζεται!!
Oloi mazi Foudo reeeee!
ΑπάντησηΔιαγραφή