Οι σιδηροδρομικές μεταφορές ανθρώπων και αγαθών αποτελούν βασικό παράγοντα ανάπτυξης της οικονομίας, και αυτό ισχύει για όλες τις προηγμένες χώρες, όπου το σιδηροδρομικό δίκτυο καλύπτει το σύνολο της επικράτειας τους.
Στην Ιταλία (πχ) με έκταση λιγότερο από 3 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα το σιδηροδρομικό της δίκτυο ξεπερνά τα 22.000 χλμ, δηλαδή έχει 11 φορές περισσότερες γραμμές από την Ελλάδα με περίπου 2.000 χλμ, με τα γνωστά προβλήματα, (κομματοκρατία, αναξιοκρατία, ασφάλεια-αιματηρές παραλήψεις, τσαπατσουλιά, δισεκατομμύρια πεταμένα λεφτά κλπ).
Άλλη μια (διαχρονική) αρρώστια του κρατισμού του πολιτικού συστήματος, (που εξακολουθεί μέχρι τώρα) - της εξυπηρέτησης κομματικών σκοπιμοτήτων, των συμφερόντων διαφόρων ομάδων και όχι της υπηρέτησης των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Πρόσφατες φωτογραφίες του σιδηροδρομικού σταθμού Αγίου Στεφάνου, (ίδια εικόνα περίπου σε όλους τους σταθμούς της Αττικής), που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες με βανδαλισμένες εγκαταλειμμένες υποδομές.
Τους βανδαλισμούς η ...νεολαία με χαλασμένα μυαλά, που δεν σέβεται (αν μη τι άλλο) τους παππούδες και τις γιαγιάδες που περιμένουν στο κρύο, στην βροχή και το χιόνι στα ρημαγμένα σκέπαστρα, (μεγεθύνετε τις φωτογραφίες για να δείτε την έκταση των βανδαλισμών και την αηδία της μουτζούρας).
Ποιοι γονείς, ποιοι δάσκαλοι και καθηγητές, ποια κοινωνία, ποια αστυνομία, ποιο κράτος; Χύμα, στον πάτο χωρίς τέλος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου