Οι Πέντε Απαράβατοι Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας
Νόμος 1. Πάντα υποτιμάται ο πραγματικός αριθμός των ηλίθιων. Άσχετα με το πόσοι ηλίθιοι κατ’ εκτίμηση υπάρχουν, πάντα είναι παραπάνω. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι κάποιοι θεωρούνται αυτόματα έξυπνοι λόγω σπουδών, ή δουλειάς.
Νόμος 2. Η πιθανότητα να είναι κάποιος ηλίθιος δεν έχει να κάνει με κανένα άλλο από τα χαρακτηριστικά του. Κάθε κατηγορία, φύλλο, εθνικότητα, φυλή, μόρφωση, εισόδημα έχει ένα συγκεκριμένο ποσοστό ηλίθιων. Υπάρχουν ηλίθιοι καθηγητές πανεπιστημίου, ηλίθιοι αρχηγοί κρατών, ηλίθιοι διπλωμάτες, κ.ά.
Νόμος 3. Ένας ηλίθιος άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που προκαλεί απώλειες σε άλλους ανθρώπους, παρόλο που εκείνος δεν αποκομίζει τίποτα, ή μπορεί και ο ίδιος να έχει απώλειες. Η συνεπής ηλιθιότητα είναι το μόνο συνεπές που έχουν οι ηλίθιοι. Αυτό είναι που κάνει τους ηλίθιους τόσο επικίνδυνους.
Νόμος 4. Οι όχι ηλίθιοι άνθρωποι υποτιμούν πάντα την δύναμη των ηλίθιων. Όσοι δεν είναι ηλίθιοι ξεχνούν διαρκώς το πόσο χρονοβόρα και επιβλαβής είναι η συναναστροφή με ηλίθιους και ότι πάντα οδηγεί σε ολέθρια λάθη. Υποτιμούνται πάντα οι ηλίθιοι με κίνδυνο να την.. πατήσουν αυτοί που τους υποτιμούν.
Νόμος 5. Ένας ηλίθιος άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου.
Η διαφορά ανάμεσα στις κοινωνίες που καταρρέουν από το βάρος των ηλίθιων και σε αυτές που καταφέρνουν να τους αφομοιώνουν, είναι τα έξυπνα μέλη τους, αυτών που προχωρούν παρά τα εμπόδια που τους βάζουν οι ηλίθιοι, που ισορροπούν όλα όσα χάνονται εξαιτίας των ηλιθίων.
Από έρευνα του Ιταλού καθηγητή Κάρλο Μ. Τσιπόλα που δημοσιεύθηκε το 1976.
..Ηθικό δίδαγμα: Προφανώς στην χώρα υπάρχει πρόβλημα..
