Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ, επικεφαλής της
Επιτροπής για την Αμερικανική βοήθεια στην Ελλάδα, επισκέφθηκε τη χώρα
προκειμένου να υποβάλει τα συμπεράσματά του. Συνέταξε τη γνωστή έκθεση ή
Μνημόνιο Πόρτερ. Γράφει μεταξύ άλλων:
«Απ" ό, τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η
ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να
εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας
θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος.
Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη
βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας εμπόρων και
τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να
υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται
καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας.
Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα
δυτικά πρότυπα. Αντ" αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών
πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι
τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν
χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την
ικανότητα.
Δύο και ήμισυ έτη μετά την απελευθέρωσιν η Ελλάς
ευρίσκεται εις μίαν κατάστασιν νεκρώσεως παρά την ούσιαστικήν έξωτερικήν
βοήθειαν και την αρμοδίαν εξωτερικήν καθοδήγησιν.
Εις ολόκληρον την χώρα, απ’ άκρου εις άκρη, κυριαρχεί μία γκρίζα, βαθιά έλλειψη
πίστης για το μέλλον»
Άλλαξε κάτι από το 1947;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου