Παρακολουθούμε εδώ και 8 μέρες την απεργία των εργαζομένων
στο Μετρό γιατί:
* Αντιδρούν στην εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, επειδή θέλουν
να διατηρηθούν τα (μισθολογικά) προνόμια τους σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους.
Οι ίδιοι εργαζόμενοι, αλλά και οι λοιποί των, (αποκλειστικά δημόσιων),
μέσων μαζικής μεταφοράς για δεκαετίες, (και στους καιρούς της ευμάρειας με
δανεικά), χρησιμοποιούσαν το μεταφορικό μέσο εκβιαστικά με απεργίες, για να πετυχαίνουν
όλο και καλύτερες αμοιβές και προνόμια.
Άρα στο Ελλαδιστάν, όποια κατηγορία εργαζομένων έχει «εργαλεία»
εκβιασμού (μεταφορές, ενέργεια-ΔΕΗ, σκουπίδια, κλπ), που με την απεργία τους ταλαιπωρούνται
εκατομμύρια πολίτες, κατόρθωνε να εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση,
* Σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες εργαζομένων και τους συνταξιούχους,
που δεν μετράει το «εργαλείο» της απεργίας τους γιατί δεν ταλαιπωρούν άλλους συμπολίτες
τους.
Η Ανηθικότητα της χρησιμοποίησης της απεργίας ως "Εργαλείο" για το συντεχνιακό συμφέρον,
* Ενισχύονταν πάντα από τη Ανηθικότητα της εκάστοτε (ιδίως
αξιωματικής) αντιπολίτευσης να υποστηρίζει τα «δίκαια» αιτήματά τους, να υπονομεύει
την εκάστοτε κυβέρνηση και να καρπώνεται τις ψήφους των απεργούντων.
Άλλη μία αρρώστια του ελληνικού κομματικού κράτους, ανάμεσα
σε τόσες άλλες που μας έφεραν στην Χρεοκοπία (πολιτική, κοινωνική, οικονομική).
Το δυστύχημα είναι ότι απεργοί και αντιπολίτευση συνεχίζουν
το ίδιο βιολί ακόμα και τώρα….
Τα δανεικά όμως τελείωσαν, λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν και οι
κυβερνήσεις δεν μπορούν πλέον να ικανοποιούν τους εκβιαστές απεργούς.
Ας το καταλάβουν και στην Αντιπολίτευση, για να μην
ξαναδούμε πάλι την Ξευτίλα της αντιστροφής των ρόλων στις επόμενες εκλογές,
* Και την Αντιπολίτευση πλέον ως κυβέρνηση να διαχειρίζεται(;;)
την Απόλυτη Οικονομική Κατάρρευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου