Ο (Κάθε) Λαός Αξίζει τους Ηγέτες του

Κανείς σίγουρα δεν ψάχνει την καταστροφή του τόπου. Οι γνώμες όμως διαφέρουν για το πώς θα αποφευχθεί.

Για τον κ. Λαφαζάνη, για να αρχίζουμε από τους γραφικότερους, η Δημοκρατία καταλύθηκε και το Σύνταγμα επίσης. Νόμος είναι το δίκιο του Παναγιώτη, άντε και του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, στη δραχμή ολοταχώς , ανεξάρτητα αν δεν συνειδητοποιεί τι λέει.

Τα ίδια, πιο δομημένα, ενδοσυστημικά, επαγγέλεται και η κ. Παπαρήγα. Συλλαμβάνει την τρόικα, αποκλείει το Χιλτον, αλλά αφήνει και ανοικτό το γκαράζ για να φύγουν οι άνθρωποι.

Εδώ κάπου τελειώνει ο κόσμος της κοινοβουλευτικής δραχμής. Και αρχίζει ο χωρίς σύνορα υγρός χώρος του ευρώ.

Ανάμεσα ο ευπατρίδης Κουβέλης, πάντα λίγο ροζ, που πολύ σωστά αποκαλείται Στεφανόπουλος της αριστεράς:

* Όσο κι αν έχει δυσκολίες να συνθέσει δημοσκοπικά τουλάχιστον απολαμβάνει υψηλής ασυλίας, παρακολουθώντας από τη μια την διαμαρτυρία του γενετικου του υλικού και ταυτόχρονα ακολουθώντας την κοινή λογική της ευθύνης,

Ο κ. Καρατζαφέρης είναι παλιό μέλος και έμπειρο μέρος του συστήματος. Προσπάθησε, πήρε πραγματικό ρίσκο με τη συμμετοχή του στη διακυβέρνηση.

Γι αυτό και κινδυνεύει να πάθει ότι ο Συνασπισμός το 89 από τη διακυβέρνηση.

Έτσι λοιπόν για να μην πάθει τα ίδια, αποχωρεί τάχα σεμνά και μετρημένα, θεσμικά.... Δύσκολο να σταθεί όρθιος, γιατί οι βάρκες είναι δύο.
Το μεγάλο πανηγύρι είναι στον δικομματισμό.

Μια Ν.Δ. αντιμνημονιακής συγκυβέρνησης που σπέρνει ατόφια σύγχυση και αναξιοπιστία.

Κορώνες λεβέντικες και κουτσές αποχωρήσεις όπως του κ. Μανώλη από γραμματέα του συνδικαλιστικού !!!, κι από την άλλη δηλώσεις εθνικής συνεργασίας κι ευθύνης από τον κ. Αβραμόπουλο.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αρχηγό και μέλη πλέον. Έχει όμως βουλευτές. Αυτοί οι βουλευτές λοιπόν, σίγουροι για την μη επανεκλογή τους, ανεκάλυψαν την νέα , αντιμνημονιακή , κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Θυμήθηκαν τώρα, πως η πατρίδα έχει θέμα και βάζουν κόκκινες γραμμές. Άλλος τον κατώτατο μισθό, άλλοι τις επικουρικές, οι καλύτεροι τον ....ΦΠΑ στα νησιά.

Για τους δικηγόρους και τους ταξιτζήδες ή τον δήμο Κάτω Πετριάς ακόμη δεν βγήκε κανείς, αλλά μέχρι την Κυριακή καιρός υπάρχει.

Σαν τα ποντίκια νομίζουν πως εγκαταλείποντας το ΠΑΣΟΚ που βουλιάζει, εγγράφουν τάχα και υποθήκη για το μέλλον.

Μπροστά τους υπάρχει ο εαυτός τους, η έδρα τους, το κόμμα τους, και τελευταίοι οι Έλληνες. 

Και πηδούν από το πλοίο, προσπαθώντας μάλιστα να κάνουν και πλαφ για ν’ ακουστούν.

Από το άρθρο, «Ποντίκια, ποιο πλοίο βυθίζεται;», του Θ.Αγοραστού 10.2.12 newsit.gr