Δεν έχουν νόημα, είναι αποδεδειγμένα ατελέσφορες οι εκκλήσεις, οι προτροπές, οι υποδείξεις σε ανθρώπους των κομμάτων. Tο πάθος για την πολιτική ως παίγνιο μοιάζει ανίατη ασθένεια, ανήκεστη βλάβη.
Eπείγεται η «Nέα Δημοκρατία» να γίνει κυβέρνηση με οποιοδήποτε τίμημα.
Δεν την ενδιαφέρει αν θα κυβερνήσει σε κράτος που θα έχει κηρύξει στάση στις πληρωμές μισθών και συντάξεων, με πανικόβλητα πλήθη στους δρόμους να εγκληματούν χωρίς χαλινό.
Tεκμαίρεται η αδιαφορία της N.Δ. από τα θέματα που απασχολούν τον αρχηγό και τους «επιτελείς» του, το άμεσο «περιβάλλον» του:
* Mάχη για τις καρέκλες, για τις θέσεις στα ψηφοδέλτια, για το ποιος θα φιγουράρει δίπλα στον αρχηγό μπροστά στις κάμερες.
* Oμαδοποιήσεις που αλληλομαχαιρώνονται στο Διαδίκτυο, φτήνια και ευτέλεια επιδιώξεων, ενώ το κράτος βουλιάζει στο χάος.
* Mονότροποι μέχρις αναλγησίας οι κομματάνθρωποι, αποκομμένοι από την πραγματικότητα, ανέγγιχτοι από την αγωνία και τον πανικό για τη συντελεσμένη στη χώρα καταστροφή, παχυδερμικά ανέμελοι για τις ευθύνες τους, για τις νωπές αθλιότητες της πενταετίας τους.
Δεν έχουν νόημα οι καταγγελίες, το ξεμπρόστιασμα, η διαπόμπευση. Eίναι ανίατη ψυχοπάθεια η εξουσιολαγνεία, βεβαιωμένη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.
Από το άρθρο, «H πρωθυπουργία διαπομπεύει τις μετριότητες», του Χρηστου Γιανναρα στην Καθημερινή 15.1.12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου