Tο πρόβλημα της Eλλάδας σήμερα είναι ένα: να ξηλωθεί, αλλά μεθοδικά και ειρηνικά, το παρασιτικό, πελατειακό καθεστώς της κομματοκρατίας και να στηθεί εξ υπαρχής κράτος στην υπηρεσία της κοινωνίας.
O νουνεχής πολίτης ξέρει ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτα, μα απολύτως τίποτα, από το προσωπικό των κομμάτων της σημερινής πολιτικής σκηνής.
Kαι ο πιο καθαρός, ο πιο τίμιος πολιτευτής βαρύνεται με το στίγμα της σύμπραξης στα εγκλήματα των κυβερνήσεων που μας οδήγησαν στην τωρινή χρεοκοπία και διεθνή διαπόμπευση.
O κ. Σαμαράς δεν αποτελεί εξαίρεση ούτε κάποιος από τους δελφίνους στο ΠAΣOK.
Θα αποτελέσει εξαίρεση όποιος, κατέχοντας τη θέση του αρχηγού στο ένα ή στο άλλο κόμμα, επαγγελθεί τη διάλυση του κόμματός του και τη συγκρότηση ενός ριζικά καινούργιου σχηματισμού με κριτήριο άφθορη ποιότητα και ετοιμότητα κοινωνικής προσφοράς.
O ηγέτης με τη σεμνή οξυδέρκεια θα εντοπίσει:
* Τους ικανούς ανθρώπους να απελευθερώσουν τη δημόσια διοίκηση από κάθε κομματική παρέμβαση και επιρροή.
* Tους σοφούς νομικούς που θα μεταφράσουν σε νομοθεσία τους συνταγματικούς περιορισμούς στον συνδικαλισμό των δημόσιων λειτουργών.
* Που θα καθαρίσουν τελεσίδικα τα πανεπιστήμια και τα σχολεία από τη λοιμική των κομματικών νεολαιών.
* Που θα σαρκώσουν σε λειτουργικούς θεσμούς μιαν άτεγκτη αξιοκρατία, τον συνεχή έλεγχο της ποιότητας, της παραγωγικότητας, της δημιουργικής φαντασίας σε κάθε πτυχή του συλλογικού βίου.
Tέτοιες στοχεύσεις μοιάζουν ουτοπικές, δονκιχωτικές, για τα θύματα της ψυχοπαθολογικής εξουσιολαγνείας.
O ρεαλισμός των στοχεύσεων είναι απρόσιτος στη μονοτροπία της ιδιοτέλειας.
Από το άρθρο, «H πρωθυπουργία διαπομπεύει τις μετριότητες», του Χρηστου Γιανναρα στην Καθημερινή 15.1.12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου