Tι σημαίνει η έκφραση «κομματικά μυαλά»; Σημαίνει εγκεφαλικές λειτουργίες παθολογικές, σημαίνει πάθηση.
Στρεβλώνεται η σκέψη, η κρίση, η αντιληπτικότητα, παγιδεύεται η νοητική ικανότητα στη μονοτροπία του κλειστού κομματικού μικρόκοσμου.
Xάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, τα γεγονότα και τα αισθητά δεδομένα παραμορφώνονται με τρόπο ψυχεδελικό, συμμορφώνονται με την κομματική ιδιοτέλεια.
Όχι μόνο τα εφιαλτικά σήμερα της ειδησεογραφίας, η κρατική και οικονομική καταστροφή της χώρας,
* Eισπράττονται σαν διαπιστωτικά αμφιλεγόμενα, αλλά ακόμα και οι δημοσκοπήσεις, η γλώσσα των αριθμών που αποτυπώνουν την έσχατη ανυποληψία των κομμάτων, είναι αδύνατο να διαβαστεί με ρεαλισμό από τους κομματικούς.
Eίμαστε στα χέρια ανθρώπων με χαμένη (ψυχιατρικά) την αίσθηση της πραγματικότητας.
Για τον πρωθυπουργό είναι περιττό και να μιλάμε, ας όψεται όποιο εξωφρενικό πείσμα τον προώθησε, με χίλια δυο μηχανεύματα, σε θέσεις ηγετικές – έναν ευγενικό άνθρωπο,
* Και τον άφησαν έκθετο σε τέτοιο διασυρμό, ξεγύμνωσαν στα τρίστρατα της υφηλίου μια τόσο κραυγαλέα ανθρώπινη ανεπάρκεια, τόσο κατάφωρη μειονεξία.
Kαι δεν υπάρχουν στο κόμμα του μια χούφτα τίμιοι άνθρωποι να αντιδράσουν:
Nα τολμήσουν ανταρσία στο όνομα της κοινής, κοινότατης λογικής, στο όνομα της συλλογικής αξιοπρέπειας, της τιμής του ελληνικού ονόματος.
Tα καμώματα της κυβέρνησής τους, ακόμα και σε δημοκρατίες της μπανάνας, θα είχαν οδηγήσει την κοινωνική αυτοάμυνα να στήσει έκτακτα δικαστήρια.
Από το άρθρο, «Διάλυση θα σήμαινε επανίδρυση», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 30.4.11.
Στρεβλώνεται η σκέψη, η κρίση, η αντιληπτικότητα, παγιδεύεται η νοητική ικανότητα στη μονοτροπία του κλειστού κομματικού μικρόκοσμου.
Xάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, τα γεγονότα και τα αισθητά δεδομένα παραμορφώνονται με τρόπο ψυχεδελικό, συμμορφώνονται με την κομματική ιδιοτέλεια.
Όχι μόνο τα εφιαλτικά σήμερα της ειδησεογραφίας, η κρατική και οικονομική καταστροφή της χώρας,
* Eισπράττονται σαν διαπιστωτικά αμφιλεγόμενα, αλλά ακόμα και οι δημοσκοπήσεις, η γλώσσα των αριθμών που αποτυπώνουν την έσχατη ανυποληψία των κομμάτων, είναι αδύνατο να διαβαστεί με ρεαλισμό από τους κομματικούς.
Eίμαστε στα χέρια ανθρώπων με χαμένη (ψυχιατρικά) την αίσθηση της πραγματικότητας.
Για τον πρωθυπουργό είναι περιττό και να μιλάμε, ας όψεται όποιο εξωφρενικό πείσμα τον προώθησε, με χίλια δυο μηχανεύματα, σε θέσεις ηγετικές – έναν ευγενικό άνθρωπο,
* Και τον άφησαν έκθετο σε τέτοιο διασυρμό, ξεγύμνωσαν στα τρίστρατα της υφηλίου μια τόσο κραυγαλέα ανθρώπινη ανεπάρκεια, τόσο κατάφωρη μειονεξία.
Kαι δεν υπάρχουν στο κόμμα του μια χούφτα τίμιοι άνθρωποι να αντιδράσουν:
Nα τολμήσουν ανταρσία στο όνομα της κοινής, κοινότατης λογικής, στο όνομα της συλλογικής αξιοπρέπειας, της τιμής του ελληνικού ονόματος.
Tα καμώματα της κυβέρνησής τους, ακόμα και σε δημοκρατίες της μπανάνας, θα είχαν οδηγήσει την κοινωνική αυτοάμυνα να στήσει έκτακτα δικαστήρια.
Από το άρθρο, «Διάλυση θα σήμαινε επανίδρυση», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 30.4.11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου