Ελλάς της…….. Ξεφτίλας (Β΄)

Με τις διεκδικήσεις και τη δράση του ΚΚΕ και των «άλλων προοδευτικών δυνάμεων» διαμορφώθηκε αυτό το πληθωρικό κράτος, δαπανηρό, σπάταλο και ταυτόχρονα αναποτελεσματικό.

Κανείς δεν σκέφτεται ούτε το κόστος ούτε την απόδοση και πολύ λιγότερο τη σχέση κόστους και απόδοσης.

Αυτό είναι το κεντρικό και δύσκολο πρόβλημά μας σήμερα και μεγάλη είναι η ευθύνη του ΚΚΕ και των «άλλων προοδευτικών δυνάμεων» που απαιτούν να κηρυχθεί κρατικοποιημένο το σύνολο της εργασίας.

Με την υποστήριξη της λαϊκίστικης και πελατειακής αντίληψης από την οποία διέπεται το πολιτικό μας σύστημα επί τρεις τουλάχιστον δεκαετίες, ίσως το μεγαλύτερο μέρος των δανείων και των ελλειμμάτων διατέθηκε για να διαμορφωθεί αυτό το κράτος - τέρας.

Στις διαδικασίες διαμόρφωσής του πρωτοστάτησε, ήταν ο πρωταγωνιστής, το ΚΚΕ και του ανήκει μεγάλο μέρος της ευθύνης.

Αυτό το νοσηρό κράτος και ο εξίσου νοσηρός και διαπλεκόμενος, ο κρατικοδίαιτος «καπιταλισμός» είναι το μεγάλο πρόβλημα σήμερα, ο πραγματικός εχθρός των λαϊκών συμφερόντων.

Εκείνο που μας προτείνει το ΚΚΕ, μετά την «επαναστατική» ανατροπή του «καπιταλισμού», είναι ένα σοβιετίζον μοντέλο με κρατικοποιημένες όλες τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας:

Της παραγωγής, της διανομής του πλούτου, της πολιτικής, των κοινωνικών σχέσεων, της πνευματικής και πολιτισμικής συγκρότησής του.

Αυτό το μοντέλο απροκάλυπτα μάς προτείνει, αδιαφορώντας για τις φρικτές εμπειρίες που έχουμε από αυτό.

Προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες σε αυτό που το ίδιο αποκαλεί «λαϊκά συμφέροντα» ή συμφέροντα «των εργαζομένων»

Από το άρθρο, «Ευθύνες του ΚΚΕ» του Αντώνη Kαρκαγιάννη στην Καθημερινή 24.2.10.

Ελλάς της…….. Ξεφτίλας (Α΄)

Η Αυστρία και η Πορτογαλία, χώρες σχεδόν ίδιες με μας σε πληθυσμό, λειτουργούν με 100.000 δημοσίους υπαλλήλους η πρώτη και με 300.000 η δεύτερη, ενώ εμείς «χρειαζόμαστε» 750.000.

Στους 750.000 πρέπει να προστεθούν και άλλοι 400.000, υπηρετούντες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Δήλωση υπουργού παιδείας Διαμαντοπούλου στο ραδιοφωνικό σταθμό ΦΛΑΣ την 22.2.10 :

Υπάρχουν 18.000 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στο Δημόσιο και 4.500 που πληρώνονται αλλά δεν πάνε στη δουλειά τους επικαλούμενοι …….ψυχολογικά προβλήματα!!!!!!!!

Το ίδιο συμβαίνει και με 5.000 «αποσπασμένους» νοσηλευτές.

Όμως η ΟΛΜΕ και οι οργανώσεις των νοσηλευτών απαιτούν χιλιάδες νέους διορισμούς, για την κάλυψη κενών οργανικών θέσεων !!!!!!!!

Υπάρχουν περίπου 6.000 δημοτικές επιχειρήσεις. Σε δήμο στην περιοχή της Μαγνησίας με περίπου 2.500 κατοίκους είχαν συσταθεί 25(!!) δημοτικές επιχειρήσεις και νομικά πρόσωπα, στις οποίες ο δήμαρχος είχε διορίσει τους πάντες.

Μόνο την τελευταία τριετία οι ζημιές των δημοτικών επιχειρήσεων, που επιχορηγούνται κυρίως από το κράτος, αυξήθηκαν κατά 65%.

Οι εν λόγω «επιχειρήσεις» αποτελούν τους φορείς στους οποίους καταγράφονται τα περισσότερα κρούσματα διαφθοράς, κακοδιοίκησης και ρουσφετολογικών προσλήψεων, κυρίως συμβασιούχων, με την παράκαμψη του ΑΣΕΠ.

Σε ένα καποδιστριακό δήμο της «παλαιάς Ελλάδος» με 7.500 κατοίκους και 50 δημοτικούς υπαλλήλους, λίγο μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, προστέθηκαν και άλλοι 22 υπάλληλοι!

Έχουν υπογράψει σύμβαση 18 μηνών, απασχολούνται τέσσερις ώρες ημερησίως και αμείβονται με 400 ευρώ. Από αυτό το ποσό, το 80% καλύπτει το κράτος (πιθανόν μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων...) και το 20% ο δήμος.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι νέοι υπάλληλοι δεν χρησιμεύουν σε τίποτε.

Δεν ξέρουν τη δουλειά, μα ούτε και έχουν τη διάθεση να τη μάθουν.

«Εδώ η κοινωνία είναι μικρή» εξηγεί ένας από τους καταγγέλλοντες. «Όταν σου έρχεται το κοριτσάκι με το μίνι, τις μπότες και το βαμμένο νύχι, δεν υπάρχει τρόπος να του πεις να πάρει το καρότσι και τη σκούπα και να βγει στους δρόμους...».

Προκειμένου να μην ταλαιπωρούνται άδικα ούτε οι ίδιοι ούτε οι χρήσιμοι υπάλληλοι του δήμου, έχουν κανονίσει να πηγαίνουν στη «δουλειά» μέρα παρά μέρα, για οκτώ ώρες κάθε φορά.

Το ίδιο περίπου συμβαίνει και σε άλλους δήμους, αλλάζουν μόνο τα νούμερα των διορισμένων….

Πληροφορίες και από τα άρθρα της Καθημερινής 21.2.10: « Ο διεθνής διασυρμός και η αυτομαστίγωση» του Στάμου Zούλα και «Το κράτος ως... ευαγές ίδρυμα!» του Στέφανου Kασιμάτη. Το Βήμα 24.2.10: «Υπό απόλυση 35.000 δημοτικοί υπάλληλοι» του Δ. Νικολακόπουλου.

Αυτά και άλλα που θα ακολουθήσουν, αποτελούν τα έργα και τις ημέρες των πολιτικών της ρεμούλας, της λαμογιάς και της παρακμής, (όλων των κομμάτων), που από τη μεταπολίτευση μέχρι τώρα «κατόρθωσαν» να εκμαυλίσουν το λαό και να καταστήσουν τη χώρα μας χλεύη της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Έγκλημα (Κομματικό) Χωρίς Τιμωρία (Γ΄)

Οι δεκαέξι (16) κατ’ έτος μισθοί των υπαλλήλων της Βουλής. Οι εξωφρενικές οικονομικές «εξασφαλίσεις» όσων εργάζονταν στην πρώην «Ολυμπιακή».

Οι μυθικές μισθολογικές προνομίες των διορισμένων σε οργανισμούς λιμένων και σιδηροδρόμων.

Οι ιλιγγιώδεις αποδοχές των κομματικών παρακεντέδων στην ΕΡΤ, στα διοικητικά συμβούλια των αναρίθμητων εταιρειών του Δημοσίου, σε θέσεις «ειδικών συμβούλων» στα υπουργεία.

Οι μισθοί των δικαστικών καθορισμένοι ετσιθελικά από τους ίδιους. Οι ληστρικές «προμήθειες» από τις αγορές ιατροφαρμακευτικού υλικού στα νοσοκομεία.

Τα αστρονομικά κονδύλια για την ενίσχυση των πολιτικών κομμάτων και των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών ομάδων.

Και άλλες, πάμπολλες, ανάλογες περιπτώσεις συνιστούν την αλογία και ανομία που αν δεν εξαλειφθούν με συνέπεια, η απαιτούμενη για την οικονομική ανάκαμψη κοινωνική συνοχή θα παραμείνει ανέφικτη.

Αυτή την ώρα, ο αμοραλισμός ή ο φασισμός της κομματικής ιδιοτέλειας είναι το πρώτο και επείγον πρόβλημα.

Το φάσμα της απειλής να αρχίσουν οι λεηλασίες καταστημάτων και σπιτιών έρχεται δεύτερο.

Από το άρθρο, «Η οικονομία, θύμα των κομματικών εγκλημάτων», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 14.2.10

Έγκλημα (Κομματικό) Χωρίς Τιμωρία (Β΄)

Στην Ελλάδα τη μεταπολιτευτική, οι πολιτικοί μας άρχοντες έχουν επίσημα υιοθετήσει την άρνηση των προϋποθέσεων της δημοκρατίας: την αλογία στην κατανομή του πλούτου, την αρχή της επιβολής του ισχυροτέρου.

Ισχυρότερος σήμερα είναι όποιος μπορεί να εκβιάσει τον σύνολο πληθυσμό: Να διαθέτει θηριώδες τρακτέρ, κομματικό μηχανισμό με καλοπληρωμένα επαγγελματικά στελέχη, αδίστακτη συντεχνιακή στρατηγική εκβιασμών.

Η ισχύς δεν ελέγχεται από τη λειτουργία θεσμών, από αρχές «κοινωνικού συμβολαίου». Μετριέται η ισχύς (και ομαδοποιείται για να διαβαθμιστεί) με μέτρο το ατομικό εισόδημα.

Και το εισόδημα στο Ελλαδιστάν είναι, κατά κανόνα, άσχετο με την παραγωγικότητα, τη δημιουργική ικανότητα, την εργατικότητα, την ευσυνειδησία – δεν είναι οι απολαβές συνάρτηση των ταλέντων, της καλλιέργειας, της κατακτημένης ποιότητας.

Η οικονομική ισχύς εξαρτάται από τη διαπλοκή με κομματικούς μηχανισμούς, την εκμετάλλευση της ψηφοθηρικής ιδιοτέλειας επαγγελματιών της πολιτικής, τη μετοχή σε συνδικάτα υψηλής ικανότητας εκβιασμών.

Ο διεθνής εξευτελισμός που ζούμε αυτές τις ημέρες, η διαπόμπευση της Ελλάδας σε πλανητικό επίπεδο, έχει απλώς αφορμή την οικονομική χρεοκοπία της χώρας, τον παράφρονα επί δεκαετίες υπερδανεισμό που μαγνήτισε τους κερδοσκόπους.

Πραγματική αιτία, εξόφθαλμη, είναι η αλογία και ανομία στον δημόσιο βίο, το κοινωνικό μπάχαλο που δημιούργησε το ολοκληρωτικό καθεστώς της κομματοκρατίας, η κατάργηση της δημοκρατίας από τα κόμματα.

Στην οικονομική χρεοκοπία (που μοιάζει αυτή τη φορά εντελώς αδιέξοδη) μας οδήγησε η εξάλειψη κάθε αξιοκρατίας, το ανεξέλεγκτο των συμπεριφορών και της ποιότητας, δηλαδή: ο αμοραλισμός των «κομμάτων εξουσίας», ο φασισμός των καπήλων της Αριστεράς.

Από το άρθρο, «Η οικονομία, θύμα των κομματικών εγκλημάτων», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 14.2.10

Ρεζίλη των………….Τούρκων!!

Με τον τίτλο, «Η Ελλάδα Αντιμετωπίζει Οικονομικό Φιάσκο Ολυμπιακής Κλίμακας»
(Greece faces financial fiasco of an Olympic scale), η τουρκική εφημερίδα Hürriyet περιγράφει την παρούσα οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα.

Το άρθρο σε αποσπάσματα:

Greece appears to be strolling along, business as usual, even though stock markets around the world have bet against its financial stability and global media have pushed it to the top of their agendas with grand claims including the end of the euro.....................

How did Greece, a member of the European Union since 1981 and in the eurozone since 2003, end up with 300 billion euros of public debt? Maybe the answer is in the Greek saying, “I kali mera apo to proi fenete..........................

Rewinding to the end of last summer, we may well remember a series of scandals, ranging from the fortunes of monasteries to the luxury villas ministers had built for themselves..................

Greece had made a habit of fraud to be able to enter the eurozone. Some people were manipulating data from the National Statistics Institute. Sometimes a nine would be turned upside down and it would become a six, while sometimes a zero would appear from out of nowhere.................

The blame falls on administrations that raised debt constantly and spent their borrowing not on investments but to manage the day. The blame also falls on the EU for not warning Greece in time. And the blame falls on Greeks who do not like to work very much, and are fans of easy living and fun..............

But take a walk in the streets of Greek cities. Look at people’s clothes, the cars they drive, what they buy at the supermarket and what they consume in taverns. The signs that should point to one of the greatest economic crises in Greek history are nowhere to be found.
Hürriyet Tuesday, February 16, 2010 YORGO KİRBAKİ – Analysis

Συγκρατείστε από το άρθρο τα εξής:

Η Ελλάδα χαζολογάει και κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα αν και οι αγορές παγκοσμίως στοιχηματίζουν στην οικονομική της αστάθεια και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης την έχουν πρώτο θέμα καθώς και το τέλος του Ευρώ……….

Όλοι θυμόμαστε τις σειρές σκανδάλων το περασμένο καλοκαίρι από τις περιουσίες των μοναστηριών στις πολυτελείς βίλλες που έχτισαν υπουργοί για τον εαυτό τους………..

Η Ελλάδα μπήκε με απάτη στην ευρωζώνη. Το εννιά γυρίστηκε ανάποδα σε έξι και μερικές φορές ένα μηδενικό εμφανιζόταν από το πουθενά………….

Το φταίξιμο είναι των κυβερνήσεων που αύξαναν το χρέος συνεχώς και ξόδευαν τα δάνεια για να «περνάνε» τη μέρα και όχι σε επενδύσεις. Και είναι φταίξιμο των Ελλήνων που δεν τους αρέσει να δουλεύουν πολύ και είναι οπαδοί της εύκολης ζωής και της διασκέδασης…………………..

Κάντε μια βόλτα στους δρόμους ελληνικών πόλεων. Δείτε τα ρούχα που φοράνε και τα αυτοκίνητα που οδηγούν, τι αγοράζουν από τα σουπερμάρκετ και τι καταναλώνουν στις ταβέρνες.

Σημάδια της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης στην ιστορία της Ελλάδος δε θα βρείτε πουθενά.

Όλο το άρθρο στο link:
http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=financial-fiasco-on-an-olympic-scale-2010-02-16

Έγκλημα (Κομματικό) Χωρίς Τιμωρία (Α΄)

Άμβλυνση και στρέβλωση της δημοκρατικής συνείδησης, σύγχυση για το τι σημαίνει (ή δεν σημαίνει) «δημοκρατία»:

Είναι το δραματικό επακόλουθο, ο καρπός ο «εις θάνατον», από την εγκατάλειψη της Παιδείας στον έλεγχο του συντεχνιακού «αποδομισμού» τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια.

Πρόκειται για έμπρακτη καθολικευμένη ανοχή του ολοκληρωτισμού:

Η ελλαδική κοινωνία όχι απλώς δεν αντιδρά, δεν οργίζεται, δεν ανησυχεί, αλλά θεωρεί πια αυτονόητες τις μεθόδους και πρακτικές της παρανομίας και αυθαιρεσίας, αυτονόητη τη βία που ασκούν τα οργανωμένα συμφέροντα.

Το μεγάλο κατόρθωμα των πιο μεγάλων από τα μεγάλα συμφέροντα είναι ότι έχουν εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα σφετερισμού των σφραγίδων και των θυρεών της Αριστεράς, έτσι ώστε να μπορούν να λανσάρουν ωμό φασισμό σε «προοδευτική» συσκευασία χωρίς καμιά κοινωνική αντίδραση.

Αφιόνισαν τη μεταπολιτευτική ελλαδική κοινωνία με την αυτονόητη βεβαιότητα ότι η απειλή του ολοκληρωτισμού έρχεται μόνο σαν επανάληψη του παρελθόντος, μόνο από μια πατριδοκάπηλη Δεξιά, αποκλείεται ο φασισμός να παραμονεύει στη βουλιμική ιδιοτέλεια των καπήλων της Αριστεράς.

Η ηδονή να καταστρέφεις οτιδήποτε ανήκει σε άλλον, προκειμένου να εκδικηθείς που δεν είναι όλα υποταγμένα στο εγώ σου, γεννιέται σαν σαδιστική απαίτηση όταν η συλλογικότητα, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, έχει υιοθετήσει την αλογία στον καταμερισμό του κοινωνικού πλούτου.

Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία (συνύπαρξη ως άθλημα σχέσεων κοινωνίας), αν δεν μπορεί ο πολίτης να έχει προφανή την απάντηση στο ερώτημα: γιατί ο άλλος και όχι εγώ.

Σε αυτή την απάντηση στοχεύουν οι προσπάθειες (όπου και όταν αναλαμβάνονται) για αξιοκρατία, έλεγχο της ποιότητας, καταξίωση της άμιλλας.

Μπορεί λοιπόν να αγανακτούσαν οι έμποροι, οι μεταφορείς και οι ξενοδόχοι με τις φάλαγγες τεθωρακισμένων του εγχώριου «στρατού κατοχής» που κρατούσαν σε ομηρεία, για τόσες μέρες, τη χώρα. Αλλά τα κόμματα, ο Τύπος, τα κανάλια ούτε που διενοούντο να ψελλίσουν τη λέξη «φασισμός».

Μάλλον έδιναν δίκιο στους ιδιοκτήτες των πανάκριβων τρακτέρ, μάλλον θεωρούσαν αυτονόητο δικαίωμα των διαμαρτυρομένων να καταργούν σαν κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, να βάζουν ατιμώρητα τη χώρα στον «γύψο».

Σύσσωμη η υπερευαίσθητη στην προάσπιση των «δημοκρατικών ελευθεριών», διανόηση δικαίωνε τον γκανγκστερικό εκβιασμό σαν μορφή «πάλης» – όπως εξωράισε και την ποδηγετημένη κτηνωδία του «Δεκέμβρη των κρυστάλλων», πέρυσι, σαν εκπληκτική αποκάλυψη της «ωριμότητας» των νέων.

Από το άρθρο, «Η οικονομία, θύμα των κομματικών εγκλημάτων», του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 14.2.10

Ήπια..... Χρεοκοπία!!

Το τηλεοπτικό διάγγελμα που απηύθυνε χθες ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από αυτά που έλυσε.

Ήπια προσαρμογή

Ο πρωθυπουργός περιέγραψε μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης τα οποία ισοδυναμούν με προσπάθεια ήπιας προσαρμογής σε συνθήκες που επιβάλλουν δραστική αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, το κόστος της ήπιας προσαρμογής μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερο από μία δραστική αντιμετώπιση της κρίσης.

Η κυβερνητική αργοπορία και ασυνεννοησία μάς μετατρέπουν σε εύκολο στόχο των διεθνών κερδοσκόπων, γεγονός που αυξάνει ακόμη περισσότερο το κόστος διαχείρισης του δημόσιου χρέους και περιορίζει στο ελάχιστο τις πιθανότητες δημοσιονομικής εξυγίανσης και οικονομικής ανάπτυξης.

Ίδιες προτάσεις

Ο πρωθυπουργός αρκέστηκε στην επανάληψη γνωστών προτάσεων, που ακόμη δεν έχουν μετατραπεί σε κυβερνητικά μέτρα και δείχνουν, σε αρκετές περιπτώσεις, ξεπερασμένες από τις αρνητικές εξελίξεις.

Το μόνο νέο στοιχείο που πρόσθεσε είναι η άμεση αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, η οποία ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΝΔ και πραγματοποιείται σε δόσεις για να φτάσουμε στα ευρωπαϊκά επίπεδα του ειδικού φόρου κατανάλωσης.

Κατά τα άλλα, ο κ. Παπανδρέου δεν μπόρεσε να γίνει συγκεκριμένος για τα φορολογικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, για την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, για τη δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, για την ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας.

Οι δισταγμοί του κ. Παπανδρέου μπορεί να έχουν μια ηθική και πολιτική βάση, πλήττουν όμως αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει η κυβέρνηση.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα πάμε από το κακό στο χειρότερο, για να δούμε στη συνέχεια εάν υπάρχουν δυνατότητες για διεκδίκηση της σταδιακής ανάκαμψης.

Από το άθρο, “Καλές προθέσεις χωρίς αποτέλεσμα”, του Γ. Κύρτσου στη City Press 3.2.10