Η δικτατορία των τρακτέρ

Υπάρχει η εκτίμηση, (από διάφορες ειδησεογραφικές πηγές), ότι βρίσκονται σε 14 μπλόκα 6.000 τρακτέρ. Ας υποτεθεί ότι έχει υποεκτιμηθεί ο αριθμός και ο πραγματικός είναι 10.000 ή ακόμη και ..20.000 τρακτέρ σε ..100 μπλόκα.

Με ποιο δικαίωμα 10.000 ή 20.000 άτομα, (40 ή 80 χιλιάδες με τις οικογένειες), ταλαιπωρούν 10.000.000 άτομα (2,5 εκατ. οικογένειες);

Και μάλιστα λένε ότι θα το πάνε μέχρι τις γιορτές Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς, για να δυσκολέψουν/απαγορεύσουν έτσι και τις διακοπές/εκδρομές των γιορτών στους συμπολίτες τους.

Τα μπλόκα των τρακτέρ, (πολλά από αυτά αστραφτερά και πολυτελή των επιδοτήσεων – βλέπε εικόνες τρακτέρ στα ρεπορτάζ των καναλιών), υπονομεύουν την οικονομία, ιδιαίτερα τον τουρισμό και δυσφημίζουν την χώρα παγκοσμίως, ενώ τις όποιες οικονομικές ζημιές θα κληθεί να πληρώσει ο (βλαξ) φορολογούμενος (και μη επιδοτούμενος) πολίτης.

Πως γίνεται επί 40+ χρόνια (κάθε χρόνο, επί δεξιών, σοσιαλιστικών, αριστερών +μιξ κυβερνήσεων) να επικρατεί η δικτατορία των (…αδικημένων) τρακτέρ και κάθε φορά (αγροτοκτηνοτροφικός) συμπαραστάτης να είναι όλη η αντιπολίτευση; 

Μόνο στην παρακμιακή Ελλάδα θα μπορούσε να συμβαίνει. 

Σημειώνονται τα θρασύτατα τύπου δικτατορίας διαγγέλματα των αρχι-αγροτο-κτηνοτροφο-συνδικαλιστάδων, ότι θα αποκλείσουν και λιμάνια, αεροδρόμια, (ήδη προσπαθούν), ενώ ήδη έχουν προχωρήσει σε αποκλεισμό των οδικών εισόδων (τελωνεία), δηλαδή κανονική κατάληψη της χώρας. 

Κυβέρνηση και δικαιοσύνη πρέπει επιτέλους να εφαρμόσουν τους νόμους του κράτους, και κάθε παράνομος να υποστεί τις προβλεπόμενες συνέπειες.

(*) Οι γελοιογραφίες από το... (κοντινό) 2010!

Tο (διαχρονικό) δίκιο του.. τρακτέρ

Η.. πρακτική του μπλοκαρίσματος δρόμων (σε μεγάλη κλίμακα) εδραιώθηκε ιδιαίτερα από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και έκτοτε αποτελεί μια κλασική τακτική πίεσης, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ακολουθεί σχετική αναφορά στο άρθρο, "Γλώσσα και σταυροκόπημα", του (μακαρίτη) Χρήστου Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή την 7.Φεβ.2016.

Ποιος κάτοικος ή και επισκέπτης της χώρας μας δεν βλέπει, με τα ίδια του τα μάτια, ποιοι δουλεύουν τη γη στην Ελλάδα και ποιοι διεκδικούν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις σαν αγρότες. 

Είναι οι ντόπιοι ή αλλοδαποί αυτοί που μαζεύουν το ροδάκινο, την ελιά, το καρπούζι, τη φράουλα, την ντομάτα, παλεύουν την υλοτομία και κάθε επίμοχθη δουλειά – ενώ τα σαΐνια αφεντικά είναι «αραγμένα» στις καφετέριες και στα ουζάδικα;

Oύτε καν υποψιάζεται η «περήφανη αγροτιά» πόσο ηλίθιο είναι να παρατάσσει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες των ευρωπαίων τη μυρμηγκιά χιλιάδων τρακτέρ, σαν μηχανοκίνητες μεραρχίες στρατού κατοχής που νεκρώνει ολόκληρη τη χώρα διαλύοντας την οικονομία αλλά και την κοινωνική λειτουργία, την εξυπηρέτηση των ανθρώπινων αναγκών.

Mε τέτοιο υπερσύγχρονο εξοπλισμό τρακτέρ η αγροτιά, και η Eλλάδα να εισάγει τα στοιχειωδέστερα αγροτικά προϊόντα, (λεμόνια, μήλα, κρεμμύδια, πατάτες, σκόρδα, ρόδια) από το εξωτερικό.

Η ανήθικη πλευρά της ιστορίας

 

Μια ήττα της Ουκρανίας με όρους Πούτιν, (ξεπούλημα Τραμπ*), μπορεί να φανερώσει τις πραγματικές προθέσεις του (και) ψεύτη Πούτιν, (τάχα δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία), για παραπέρα βλέψεις κατά ευρωπαϊκών χωρών, που τρέχουν και δεν φθάνουν να (επαν)εξοπλιστούν, αφού τις εγκαταλείπει η Αμερική του Τραμπ(*). 

Υπενθυμίζεται η πολιτική κατευνασμού προς τον Χίτλερ του πρωθυπουργού της Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν, που υπέγραψε την Συμφωνία του Μονάχου, (η οποία επέτρεψε στη Γερμανία την προσάρτηση της περιοχής των Σουδητών της Τσεχοσλοβακίας), πιστεύοντας ότι έτσι θα αποφευχθεί ο πόλεμος με τον Χίτλερ το 1938, (ο οποίος πίεζε για εδαφικές διεκδικήσεις στην Ευρώπη). 

 

Η πολιτική του κατευνασμού του Τσάμπερλεν, επέτρεψε στον Χίτλερ να επεκταθεί χωρίς την άμεση στρατιωτική αντιμετώπιση των Δυτικών δυνάμεων, με το γνωστό αιματοκύλισμα του 2ΠΠ που ακολούθησε στην Ευρώπη και στον κόσμο.

(*) Μήπως η ιστορία μπορεί να επαναληφθεί ΟΧΙ ως φάρσα;