Οι σεισμοί που έπληξαν την νοτιοκεντρική και νοτιοδυτική Τουρκία και οι τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν σε υποδομές με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα χάλασαν την… σούπα της προεκλογικής εκστρατείας του Ερντογάν, που είχε εστιάσει (ο ίδιος και οι αξιωματούχοι του, δηλητηριάζοντας τον τουρκικό λαό), στο μίσος εναντίον της Ελλάδος με καθημερινές ύβρεις και απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας της.
Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος και οι αξιωματούχοι του υπερέβησαν κάθε όριο πολιτισμένης – διπλωματικής γλώσσας, (με ύβρεις, χυδαιότητες, και απειλές), όχι μόνον εναντίον της Ελλάδος, αλλά και της Δύσης.
Η Ελλάδα έδειξε την μεγαλοψυχία της συνδράμοντας την Τουρκία και με διασώστες και με υλικά ανακούφισης των πληγέντων Τούρκων, πράγμα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από τον τουρκικό λαό.
Οι συνέπειες των καταστροφικών σεισμών στην Τουρκία και ο τρόπος αντιμετώπισης από την κυβέρνηση Ερντογάν, δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθούν προς το παρόν, καθώς και κατά πόσο θα επηρεάσουν τις εκλογές, (αν γίνουν στις 14 Μαΐου, ή αναβληθούν).
Σε κάθε περίπτωση το μέγεθος της καταστροφής σε ανθρώπινες ζωές και υποδομές είναι τεράστιο, (επηρεάζονται πάνω από 10 εκατ. άνθρωποι), και είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τον κρατικό μηχανισμό της Τουρκίας, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις στο αποτέλεσμα των εκλογών, οπότε κι αν γίνουν.
Η επιθετικότητα και τα σχέδια της Τουρκίας για διαμελισμό της Ελλάδος δεν προβλέπεται να αλλάξουν. Στο εγγύς μέλλον, η ακραία υβριστική επιθετική ρητορική και οποιαδήποτε σενάρια θερμών επεισοδίων και σύγκρουσης δεν είναι ρεαλιστικά, λόγω του μεγέθους της καταστροφής που καλείται να διαχειρισθεί το καθεστώς Ερντογάν.
(*) Βικιπαίδεια. Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὕβρις → ἄτη → νέμεσις → τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὕβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἄτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλαδή την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.
