Σύμβουλος με… φέσι

Η τουρκική εφημερίδα «Σταρ» (17.01.22) με τίτλο «Ομολογία απόγνωσης από το γείτονα: Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε την Τουρκία», αναφέρεται σε δηλώσεις του καθηγητή Παναγιώτη Ιωακειμίδη, συμβούλου του ελληνικού ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής Επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ. Μεταξύ άλλων η τουρκική εφημερίδα γράφει: «Ο Ιωακειμίδης είπε ότι οι προσπάθειες της χώρας του να εμποδίσουν την Τουρκία είναι αδιέξοδο, είναι αναποτελεσματικό, είναι αδύνατο. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο. Η Τουρκία είναι ήδη μια περιφερειακή δύναμη. Πρέπει να ακολουθήσουμε το δρόμο του διαλόγου. Η Ελλάδα, διατεθειμένη να πληρώσει υψηλό κόστος, προσπαθεί να εφαρμόσει μια στρατηγική κατά της Τουρκίας, την οποία μπορούν να εφαρμόσουν σαφώς πιο ισχυρές χώρες (όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα). Δημιουργούμε στρατιωτικές αποτρεπτικές συμμαχίες ακόμη και με απίθανες χώρες, επεκτείνουμε την παρουσία των ΗΠΑ στη χώρα, επιδιώκουμε κυρώσεις. Κάνουμε τα πάντα για να εμποδίσουμε την Τουρκία να γίνει ηγεμονική δύναμη». Η φωτογραφία του κ. καθηγητή από την τουρκική εφημερίδα.

Λύθηκε η απορία γιατί η Ελλάδα σέρνεται (με την ουρά στα σκέλια) σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία (ξανά αύριο στην Αθήνα), ενώ οι Τούρκοι καθημερινά την απειλούν, την χλευάζουν, την ταπεινώνουν και αμφισβητούν στο πεδίο την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά της;

Χθες σε συνέντευξη της η κ. Μπακογιάννη στην «Καθημερινή» (μεταξύ άλλων) δήλωσε: «Θα επαναλάβω τη δήλωση του πρωθυπουργού, η πόρτα μας είναι κλειστή για απειλές, αλλά το παράθυρο είναι πάντα ανοιχτό για διάλογο».

Το πρόβλημα είναι ότι και με την «κλειστή» πόρτα στις απειλές, αυτές δεν εξαφανίζονται – αντίθετα αυξάνονται (ποσοτικά και ποιοτικά και σταδιακά υλοποιούνται στο πεδίο), και το ανοικτό παράθυρο του διαλόγου είναι ο… φερετζές της Τουρκίας για να μην υφίσταται κυρώσεις, για τις παράνομες επιθετικές της ενέργειες (μετά ύβρεων και χλευασμών) στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο, με την συναίνεση της, (υπό την απειλή της χατζάρας του τουρκαλά), ψύχραιμης στρατηγικά και... προσηλωμένης στο διεθνές δίκαιο ελληνικής πλευράς.

Κανείς τους μέχρι σήμερα, (από το πολιτικό σύστημα για 10ετίες), δεν έχει μάθει ότι ένας οποιοσδήποτε συμβιβασμός με την Τουρκία, δεν είναι παρά η αρχή για νέες διεκδικήσεις. Άλλωστε οι επιθετικές διεκδικητικές ενέργειες της Τουρκίας έφθασαν σε αυτήν την (σημερινή εξωφρενική) κατάσταση, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο – διαχρονική, παθητική, και ηττοπαθής αντιμετώπισης τους, δηλαδή με… διάλογο.