Μία (διαχρονική) καραμέλα.. (της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής) είναι: «καλό είναι να μιλάμε με την Τουρκία - πρέπει να γίνονται συναντήσεις σε όλα τα επίπεδα για να προλαμβάνονται (υποτίθεται) «απρόβλεπτες καταστάσεις» - οποιαδήποτε συνάντηση κάνει καλό, κλπ.. Και αναρωτιέται κανείς, τι κέρδισε η Ελλάδα με τις συναντήσεις των πρωθυπουργών και αξιωματούχων με τους ομολόγους τους όλα αυτά τα χρόνια; Από το ζεϊμπέκικο (στην Τουρκία) του ΓΑΠ, στις.. κουμπαριές του Κ. Καραμανλή, στο φιάσκο της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα και στην επίσκεψη Τσίπρα στο παλάτι του Ερντογάν, (που μίλαγαν επί 2 ώρες χωρίς να μάθουμε μέχρι τώρα τι έλεγαν), η Τουρκία δεν έχει άρει το casus belli (σε περίπτωση επέκτασης σε 12νμ των χωρικών υδάτων της Ελλάδος, (εξακολουθεί να) αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδος σε 130 νησιά, συμπεριλαμβανομένης της Γαύδου, θεωρεί κατεχόμενα 25 ελληνικά νησιά μεταξύ των οποίων κατοικημένα (Οινούσες, Φαρμακονήσι, Αγαθονήσι κ.ά) και τώρα διεκδικεί (επίσημα) και την «γαλάζια πατρίδα» των 462.000 χιλιομέτρων της που περιλαμβάνει το μισό Αιγαίο, την θάλασσα ανατολικά - νοτιοανατολικά της Κρήτης, και την ΑΟΖ της Κύπρου (που κάνει ήδη γεωτρήσεις).
Ενδιαφέρον σχετικό άρθρο "Η Μοίρα του Μητσοτάκη…" στο παρακάτω link: https://www.onisilos.gr/?p=25890
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου