..Eurochickens..

Στις 13.3.2019 το Ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα (με 370 ψήφους υπέρ, 109 κατά και 143 αποχές), για την αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της ΝΔ και του Ποταμιού τάχθηκαν κατά του ψηφίσματος, απείχαν οι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, ενώ θετικά ψήφισε μόνο το ΠΑΣΟΚ.
Στην σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη τον Ιούλιο του 1997, αναγνωρίστηκαν «θεμιτά ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Η παραπάνω (λανθασμένη) υποχώρηση της Ελλάδος, επαναλήφθηκε το 1999 στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στο Ελσίνκι, όπου στα συμπεράσματα γινόταν αναφορά για διασυνοριακές διαφορές με την Τουρκία.

Παράλληλα (από τότε) η ελληνική στρατηγική (διπλωματία) απέναντι στην Τουρκία στηρίχθηκε στην γραμμή της στήριξης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας με το σκεπτικό του «εκδημοκρατισμού» και περιορισμού των βλέψεων της στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, δια του ελέγχου της πορείας της προς την ΕΕ.

Έπειτα από (πάνω) από δύο δεκαετίες, (υποστήριξης της ευρωπαϊκής ένταξης της Τουρκίας), διαπιστώνεται ότι η Τουρκία όχι μόνο δεν περιόρισε τις διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδος, (αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας), αλλά διεκδικεί το μισό Αιγαίο, 130 νησιά/νησίδες, (μεταξύ των οποίων και κατοικημένα), και εντάσσει στην "γαλάζια πατρίδα" την ελληνική ΑΟΖ του Καστελορίζου, ανατολικά της Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου, Κρήτης, καθώς και την ΑΟΖ της Κύπρου νότια και δυτικά του νησιού, όπου έχει αναγγείλει ότι θα προβεί (σύντομα) σε γεωτρήσεις.

Η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ δεν είναι πλέον πιθανή, (δεν ήταν ποτέ επιθυμητή από τις μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ και την πλειοψηφία των ευρωπαίων πολιτών), δεν την επιθυμεί (τώρα) ούτε η Τουρκία του Ερντογάν, (χρησιμοποίησε τις ενταξιακές προσαρμογές στην ΕΕ για να εξουδετερώσει το βαθύ κεμαλικό κράτος και το πέτυχε), και η (τυφλή) εμμονή της Ελλάδος στην υποστήριξη της, αποτελεί (θλιβερή) άρνηση της πραγματικότητας, και ραγιαδισμό που προκαλεί την περιφρόνηση της Τουρκίας και την (παραπέρα) αποθράσυνση της, (για να διευρύνει ποιοτικά και ποσοτικά τις διεκδικήσεις της).
Η Τουρκία είναι εχθρός και πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν εχθρός που υπολογίζει μόνο την ισχύ των όπλων, δεν αντιμετωπίζεται («εξημερώνεται») με καλοπιάσματα, (υποστήριξη – εξυπηρετήσεις για την ΕΕ), καλές προθέσεις και υποχωρήσεις.

Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις της χώρας δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται την (νέα) πραγματικότητα. Η σοβαρή αμυντική θωράκιση της χώρας αποτελεί την μόνη ισχυρή και αξιόπιστη αποτροπή της τουρκικής απειλής.