Εθνική αφασία

Η Τουρκία, (παρά τα «ήρεμα νερά» - που είναι μόνο στην φαντασία της κυβέρνησης και σχεδόν όλου του πολιτικού και …κουλτουριάρικου συστήματος), καθημερινά υπενθυμίζει (ωμά) τις βλέψεις της διαμελισμού της Ελλάδος(*) και εδώ, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κόμματα και αποκόμματα και ο λαός ζαλισμένος και διχασμένος, όλοι μαζί .. ξεκατινιάζονται για τα Τέμπη. 

Ποιος θα ωφεληθεί, ή θα βλάψει τον πολιτικό του αντίπαλο περισσότερο, για να αρπάξει αυτός την.. κουτάλα της εξουσίας. 

Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ φέρνει τα πάνω κάτω στην διεθνή ασφάλεια παγκοσμίως, υπολογίζοντας μόνο το δίκαιο του ισχυρού, και εδώ όλοι μαζί στον πάτο, ..στραβοί απέναντι στην υπαρξιακή, (για το έθνος των Ελλήνων), πραγματική απειλή της νεοοθωμανικής Τουρκίας.

(*) Στην εικόνα παραπάνω τα σύνορα της... ελληνικής καρδιάς του Ερντογάν.

Η ανήθικη πλευρά της ιστορίας

Ο (ήδη ..βασιλιάς κατά τον ίδιο) Ντόναλντ Τραμπ με δικαστικές εκκρεμότητες για πολλά ποινικά αδικήματα σε βάρος του, (που έπαυσαν με την εκλογή του - καταδικασμένος ήδη για ένα ως πρόεδρος - χωρίς επιβολή ποινής), δεν διώχθηκε ούτε για την κακουργηματική κατά της Δημοκρατίας πράξη του, προτροπής προς τους οπαδούς του σε επίθεση (που έγινε) για κατάληψη του Καπιτωλίου την 6 Ιαν 2021, αντιθέτως αμέσως ως πρόεδρος έδωσε χάρη σε όλους τους καταδίκους φυλακισμένους της επίθεσης. 

Αυτός ο πρόεδρος προσπαθεί να τερματίσει τον πόλεμο, λοιδορώντας και εκβιάζοντας τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι, (γιατί δεν του.. ξεπουλάει τις σπάνιες γαίες της χώρας του), νομιμοποιώντας/δικαιώνοντας τον καταζητούμενο από το Διεθνές Δικαστήριο Πούτιν, για τα εγκλήματα που διέπραξε και διαπράττει επί 3 χρόνια ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία, που κατέχει ήδη περίπου το 20% των εδαφών της.

Αν η «ειρηνευτική» διαδικασία του Τραμπ επιτευχθεί με τους όρους Πούτιν, (όπως ήδη φαίνεται από την πρώτη συνάντηση των διαπραγματευτών, όπου οι Ρώσοι υπαγόρευαν τους όρους τους στους Αμερικανούς), και επιβληθεί στην ακρωτηριασμένη Ουκρανία, τότε η ανθρωπότητα γυρίζει πίσω στην Προ παγκόσμιων πολέμων κατάσταση, όπου εκτός από την επικράτηση του δικαίου του ισχυρού, θα αμφισβητούνται πλέον και οι αντίπαλες δυνάμεις. 

Από την μια πλευρά οι δυνάμεις των αυταρχικών καθεστώτων, (τύπου Πούτιν, Ερντογάν, ακραίων και μη κομμουνιστικών και ισλαμοφασιστικών), και από την άλλη πλευρά οι χώρες του ελεύθερου κόσμου να είναι διασπασμένες, (διάσπαση και του ΝΑΤΟ), με κύρια ευθύνη των ΗΠΑ του Τραμπ (*).

Σε αυτό το παγκόσμιο περιβάλλον... ζούγκλας του ισχυρού θηρίου, (αν επικρατήσει), ο επιτήδειος νεοωθομανός γείτονας θα.. ανοίγει σαμπάνιες στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.

(*) Αν ο Τραμπ δεν αλλάξει στάση ή/και αν δεν εμποδιστεί από τους θεσμούς της χώρας του, (κογκρέσο, δικαιοσύνη κλπ).  

Η προδοσία της Ουκρανίας*

Η προδοσία της Ουκρανίας αποδεικνύει ότι έχουμε εισέλθει σε μια εποχή σοβαρού κινδύνου. Αυτή την εβδομάδα ηγέτες και αξιωματούχοι από όλο τον κόσμο θα συγκεντρωθούν στο Μόναχο για την Ετήσια Διάσκεψη για την Ασφάλεια, την κατεξοχήν συγκέντρωση για τους ασχολούμενους με την Διεθνή Ασφάλεια και τους πολιτικούς. 

Είναι ένα μέρος για τους ηγέτες να καθορίσουν τις θέσεις τους και να χαράξουν κόκκινες γραμμές, και έχει φιλοξενήσει τόσο τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και μια ομάδα Αντιπροέδρων των ΗΠΑ στο παρελθόν. 

Το σύνθημα του Μονάχου είναι «ειρήνη μέσω διαλόγου», αλλά έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια ότι είναι επίσης ισχυρό προπύργιο της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στην παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. 

Τι κρίμα, λοιπόν, που η φετινή συγκέντρωση φαίνεται να αντικατοπτρίζει την καταστροφική διάσκεψη του 1938 όπου η ήπειρος στάθηκε τυφλή μπροστά στη διπροσωπία του Χίτλερ. Η δυσωδία του κατευνασμού επιστρέφει και πάλι στο Μόναχο. 

Ο JD Vance θα θέσει σύντομα τα θεμέλια μιας ειρηνευτικής συμφωνίας για την Ουκρανία, η οποία φαίνεται να έχει δημιουργηθεί, χωρίς τον υποτιθέμενο συμμάχο της Αμερικής, πρόεδρο Zelensky. Με το ζήτημα της ένταξης στο ΝΑΤΟ να είναι πλέον σταθερά εκτός συζήτησης, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι ο Πούτιν δεν θα επιστρέψει για να αφαιρέσει ακόμη περισσότερα εδάφη από την Ουκρανία.

Η Ουκρανία δεν θα έχει κανένα λόγο να εμπιστευτεί ξανά τη Δύση, αφού έχει ήδη προδοθεί από εμάς μια φορά στο παρελθόν. Υποσχεθήκαμε να εγγυηθούμε το Μνημόνιο της Βουδαπέστης το 1990, όπου η ασφάλεια της Ουκρανίας υποτίθεται ότι ήταν εγγυημένη με αντάλλαγμα την παράδοση των πυρηνικών της όπλων. Εγκαταλείψαμε αυτή τη δέσμευση το 2014, όταν ο Πούτιν έκλεψε την Κριμαία και το Ντόνετσκ. Ο Ρώσος ηγέτης δεν είναι αυτός που τηρεί τις υποσχέσεις του. 

Η θεμελιώδης εσφαλμένη κρίση του Τραμπ είναι η άποψή του ότι η Κίνα είναι η μόνη πραγματική απειλή για την αμερικανική υπεροχή. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία αποτελεί μια παρόμοια, αν όχι μεγαλύτερη απειλή, έχοντας αποδείξει στην πραγματικότητα την προθυμία της να εμπλακεί σε έναν θερμό πόλεμο για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της. 

Η Αμερική μπορεί σύντομα να νιώσει την ανάσα του δικτάτορα στο σβέρκο της, καθώς εποφθαλμιά την Αλάσκα και τα αρκτικά εδάφη. Και η αρένα του εμπορίου είναι επίσης ευάλωτη, καθώς η περιφρόνηση του Κρεμλίνου για τις διεθνείς συνθήκες απειλεί άμεσα τα εμπορικά συμφέροντα των ΗΠΑ. 

Αφού ο Τσάμπερλεν επέστρεψε στη Βρετανία το 1938, έχοντας υπογράψει συμφωνία με τον Αδόλφο Χίτλερ, διακήρυξε «ειρήνη για την εποχή μας». Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στη συνέχεια αντέκρουσε ότι «Σας δόθηκε η επιλογή μεταξύ πολέμου και ατιμίας. Διαλέξατε την ατιμία και θα έχετε πόλεμο».

Η ίδια μοίρα περιμένει τη Δύση, είτε στα στενά της Ταϊβάν, είτε στο Ιράν, είτε αλλού στην Ευρώπη, αν δεν καταφέρει να σταθεί ισχυρή τώρα. Και όπως πριν από 87 χρόνια θα έχει τις ρίζες του στο Μόναχο.

(*) Μετάφραση άρθρου του Ben Wallace The Telegraph. Ολόκληρο το άρθρο στο link:

https://www.telegraph.co.uk/opinion/2025/02/13/ukraines-betrayal-we-have-entered-an-age-of-appeasement/

Εφαρμογή casus belli

Η Τουρκία εφαρμόζει (εμπράκτως) επί του πεδίου το "casus belli" (σε περίπτωση επέκτασης των ΕΧΥ στα 12νμ), σε οποιαδήποτε δραστηριότητα της Ελλάδος πέρα από τα 6νμ, έχοντας ήδη απαγορεύσει τα περιβαλλοντικά πάρκα, τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, και έρευνες για πόντιση καλωδίων ηλεκτρικής ενέργειας, περίπτωση Κάσου - πρόσφατη έμμεση παραδοχή επέμβασης Τουρκίας από Δένδια- ακόμα και έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης.

Οι Τούρκοι βέβαια είναι συνεπείς στην… κόκκινη γραμμή των 6νμ Γεραπετρίτη και δεν την παραβιάζουν… 

Αν πραγματοποιηθεί ακόμα μία συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν (στην Άγκυρα) τον Απρίλιο, όπως ανακοίνωσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Φιντάν, δεν θα είναι (μια ακόμα) αποδοχή των τετελεσμένων, που δημιουργεί η Τουρκία σε βάρος της Ελλάδος;

Γιατί η Γαλλία να μην συμφωνήσει στην πώληση των πυραύλων meteor, αφού η ελληνική κυβέρνηση ξεπλένει την (επιθετική) Τουρκία με.. αγάπες και αγκαλιές στα πλαίσια της διακήρυξης φιλίας των Αθηνών, που (τελικά) τηρείται μόνο από την Ελλάδα;