Κυριαρχεί η αντίληψη στο πολιτικό σύστημα, (και έχει περάσει στον λαό), η μπούρδα: «τι θέλετε να κάνουμε πόλεμο;» και ότι η Ελλάδα παρά τις προκλήσεις που δέχεται από την Τουρκία δεν πρέπει να… ρίξει την πρώτη σφαίρα, δηλαδή να μην χρεωθεί την έναρξη κρίσεως/σύγκρουσης.
Είναι αυτή η στάση που επιτρέπει στην Τουρκία από το 1974 μέχρι τώρα να έχει συνεχώς την πρωτοβουλία των κινήσεων, να προσθέτει και να αναβαθμίζει, (μέχρι και «γαλάζιες πατρίδες», «πατρίδες των αιθέρων», του… διαστήματος κλπ), τις διεκδικήσεις - αξιώσεις της σε βάρος της Ελλάδος και στην πράξη επιτυγχάνεται το αντίθετο αποτέλεσμα, (φέρνει πιο κοντά τον πόλεμο με όρους Τουρκίας).
Το “casus belli” της Τουρκίας θα έπρεπε να λειτουργήσει σε βάρος της, γιατί η Ελλάδα μπορεί να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, (να διαλέξει τον χρόνο, όταν θα έχει την απαιτούμενη στρατιωτική ισχύ), να ασκήσει τα δικαίωμα της στα 12νμ, (δεν το έχει κάνει από το 1994), και τότε θα ήταν οι Τούρκοι που θα «αναγκάζονταν» να… ρίξουν την πρώτη σφαίρα, (αν αποτολμούσαν να το κάνουν – το πιθανότερο ως θρασύδειλοι ΟΧΙ).
Παρακάτω στο βίντεο, σημαντική είναι η τοποθέτηση του Κωνσταντίνου Λάβδα καθηγητή ευρωπαϊκής και συγκριτικής πολιτικής και με ερωτηματικά οι θέσεις του Άγγελου Συρίγου, βουλευτή αν. καθηγητή διεθνούς δικαίου.
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα η παρουσίαση του Γ. Καραμπελιά από το 40΄λ μέχρι 1Ω και 5΄λ, που αναφέρεται στον κατευναστικό, (έως προσβλητικό* για την εθνική αξιοπρέπεια των Ελλήνων), τρόπο αντιμετώπισης, της Τουρκίας από το πολιτικό σύστημα και από την σημερινή κυβέρνηση.
Ιδιαίτερα δεκτά για συζήτηση σχόλια που συμφωνούν με την ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης.
(*) Περίπτωση μη κυβερνητικής αντίδρασης και στο πρόσφατο βρίσιμο του ΥΕΘΑ κ. κ. Δένδια από τους Τούρκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου