Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα ΑΕΙ είναι αποτέλεσμα
της στρεβλής νοοτροπίας που επικρατούσε επί χρόνια –και συνεχίζεται– στη
λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και παράλληλα στον δημόσιο τομέα.
Ήταν και αυτά ξέφραγα αμπέλια, με καθηγητές να διορίζουν συγγενείς
και φίλους, με πρυτανικές αρχές να ασκούν δήθεν διοίκηση σε αγαστή σύμπνοια με
κομματικές νεολαίες, με φοιτητικές μειοψηφίες να κυριαρχούν και να επιβάλλουν
τον δικό τους νόμο και με διοικητικές υπηρεσίες να υπολειτουργούν κατά το
δοκούν.
Όλα αυτά υπό την ανύπαρκτη εποπτεία της εκάστοτε
κυβέρνησης, που είτε έκανε ότι δεν βλέπει, είτε τα ανεχόταν και τα υπέθαλπε,
είτε τέλος, τα επικύρωνε. Γιατί πολιτικοί νομιμοποιούσαν την ασυδοσία και
μονιμοποιούσαν τους διορισμένους από πόρτες και παράθυρα.
Όταν ήλθε η ώρα της κρίσης, έγινε φανερό ότι θα έπρεπε να
μπει κάποια τάξη και στα ΑΕΙ της χώρας, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους.
Πέρασε από τη Βουλή με τεράστια πλειοψηφία ο λεγόμενος «Νόμος Διαμαντοπούλου»,
αλλά όρθωσαν ανυποχώρητα το ανάστημά τους πρυτάνεις και καθηγητές, ενώ η
αρμόδια πολιτική ηγεσία προτίμησε να συμβιβαστεί με το πανεπιστημιακό
κατεστημένο, παρά να εφαρμόσει τον νόμο.
Αναμφίβολα, η πολιτική ηγεσία αποδείχθηκε ανίκανη να
προετοιμάσει και να οργανώσει το έδαφος. Ενδεχομένως δεν τόλμησε επίσης. Και
αναμφισβήτητα από την άλλη πλευρά, τη συντεχνία και τα καμώματά της τη στηρίζει
ανοιχτά ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τη χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κλοιό στη νέα του
προσπάθεια να ανατρέψει την κυβέρνηση.
Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, οι διοικητικοί υπάλληλοι
γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις δικαστικές αποφάσεις που κηρύττουν
παράνομη την απεργία τους, η κυβέρνηση δεν μπορεί να διακόψει την πληρωμή τους
γιατί πληρώνονται από τα πανεπιστήμια.
Από το άρθρο, «Αδιέξοδο στα ΑΕΙ», του Άγγ.Στάγκου kathimerini.gr 21.11.13.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου