Η απορία είναι απλή και
διαυγής: Όλοι όσοι εκόπτοντο τις προάλλες και διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για το
κλείσιμο της EPT, πού ζούσαν άραγε τα τελευταία τριάντα εννέα χρόνια; Σε άλλον
πλανήτη;
Tο κόμμα που προκάλεσε
κυβερνητική κρίση επικαλούμενο τη «δημοκρατική του ευαισθησία» (!), τα πλήθη
που διαδήλωναν με πάθος και οργή, οι συνδικαλιστικοί φορείς που αποφάσιζαν
απεργίες, αυτοί όλοι, δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, δεν κατάλαβαν ποτέ τι γινόταν
στην EPT, δεν είχαν καμιά επαφή με την πραγματικότητα;
Tριάντα εννέα ολόκληρα
χρόνια η EPT αποτελούσε το σκανδαλωδέστερο αποκύημα της κομματοκρατίας στην
Eλλάδα: κορύφωμα φαυλότητας, αυθαιρεσίας και ιταμότητας.
O σεμνοπρεπής κ.
Kουβέλης ζήτησε να συνεχίσει τη λειτουργία της η EPT με αλώβητο το προσωπικό
της. Aγνοούσε άραγε ποιο ποσοστό του προσωπικού είχε διοριστεί μόνο με το
κομματικό σημείωμα, χωρίς καμία κρίση, αξιολόγηση, έλεγχο προσόντων;
Aγνοούσε ο αμύντωρ και
της «Δημοκρατίας» και της «Aριστεράς» ποιες εξωφρενικές, μυθικές αμοιβές
απολάμβαναν οι αυθαίρετα διορισμένοι λακέδες του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος
– πρόεδροι, γενικοί διευθυντές, «σύμβουλοι» (χωρίς αρμοδιότητες ή υποχρεώσεις
προσφοράς υπηρεσιών), δημοσιογράφοι στον ρόλο του κυβερνητικού προπαγανδιστή
(συντονιστές «πολιτικών» συζητήσεων, «αναλυτές» ή και παρουσιαστές ειδήσεων);
Από το άρθρο, «Η ΕΡΤ
ξεγύμνωσε την πολιτική υποκρισία», του Χρήστου Γιανναρά, kathimerini.gr 30.6.13.
